✨✨✨
နီညိဳေရာင္ရင့္ရင့္ ေကာင္းကင္ျပင္က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာအတိျပီးေသာ ညေနခင္းတစ္ခုကိုဖန္တီးေနသည္။ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး အျမန္ႏႈန္းကုိယ္စီနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ကိုေတာ့ အထူးတလည္ဂရုျပဳမိၾကမည္မဟုတ္။
ထိုမ်က္နွာစိမ္း မိန္းကေလးက ဒီေနရာကို ဘာေၾကာင့္ေရာက္ေနသလဲဆိုတာကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္ၾကမယ့္ပံုမေပၚ။
"ဘာလို႔ မလာေသးတာလဲ "
လက္ထဲက ဖုန္းကို တစ္ခုတည္းေသာအားကိုးစရာအျဖစ္က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္းေဘးနားကို မ်က္စိကစားမိသည္။ေမ်ွာ္ေနတဲ့ လူရဲ႕အရိပ္အေယာင္ကိုေတာ့ မေတြ႔မိ။မၾကာခင္ ျပင္းထန္တဲ့ရာသီဥတုကို ၾကိဳရေတာ့မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခရဲ႕ေစ်းကေလးမွာ လူေျခတိတ္သေလာက္ျဖစ္ကုန္ျပီ။
"ျပန္မွျဖစ္ေတာ့မွာကို ဘာလို႔မလာေသးတာလဲ . . . မျဖစ္ေသးပါဘူး "
အရူးတစ္ေယာက္လို တီးတိုးစကားေတြေရရြတ္ရင္း ဖုန္းထဲမွာ စာတစ္ေစာင္ကိုအလ်င္အျမန္ရိုက္လိုက္သည္။
(ငါျပန္သြားျပီ . . . ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ မဆက္သြယ္မခ်င္း ေပၚမလာပါနဲ႔ လိုအပ္ရင္ငါ့ဘက္ကဆက္သြယ္ပါ့မယ္ )
ေစ်းလမ္းသြယ္ေတြၾကားကို ေျခလွမ္းစိတ္စိတ္နဲ႔ေလ်ွာက္ထြက္လာလိုက္ျပီး အသင့္ေစာင့္ခိုင္းထားတဲ့ တကၠစီေပၚတက္ရင္း ထိုေနရာက ထြက္လာလိုက္သည္။တိုးတိုးေလးခ်လိုက္သည့္ သက္ျပင္းက ဘယ္နွၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေတာ့။အရမ္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခေဒသက ဒီေန႔မွ အက်ည္းတန္ေနတာ ရာသီဥတုေၾကာင့္မ်ားလား။
ေဘးလြယ္အိတ္ထဲက ဖုန္းေခၚသံေၾကာင့္ သူမ သတိျပန္ကပ္ရင္း အိတ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္သည္။
"အင္း ဂ်ံဳးဂု ေျပာ "
"ဆူဘင္း နင္ မလာေသးဘူးလားဟာ ငါဒီမွာ ပ်င္းေနျပီဟ "
သူမ နွစ္လိုစြာ ျပံဳးမိသည္။သူမသိပ္ခ်စ္တဲ့ေကာင္ေလးက သူမကို လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့အသိက မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကိုေဆာင္က်ဥ္းသည္ေလ။
YOU ARE READING
Chapter 0901
Romansaအခ်စ္?! သူ႔အတြက္ေတာ့ ထိုအရာဟာ. . အဓိပၸါယ္မရွိေသာ စကားစု။ ဘာသာတရားထက္ လူေတြပိုျပီး ကိုးကြယ္တတ္ၾကေသာ ခပ္ညံ့ညံ့ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ပါး။ ျပီးေတာ့ စုတ္တီးစုတ္ခ်ာ သင္ခန္းစာ တစ္ခု။ အချစ်?! သူ့အတွက်တော့ ထိုအရာဟာ. . အဓိပ္ပါယ်မရှိသော စကားစု။ ဘာသာတရားထက် လူတွေပ...
