الثالث والعشرون
روايه همس الذكريات
بقلم سحر فرج
وفجاه دخلت ريهام عليهم .. والاب عرفهم بيها .. وأنها بتكون بنته الكبيرة واخت منه .
ريهام دخلت وبدأت تسلم عليهم واستغربت أن جاسر موجود معاهم وتوقعت أنه اخوا حازم الكبير اللى منه قالت عليه .
جاسر اتصدم اول لما شافها اودام عنيه .. وكان بقاله كتير نفسه يشوفها ويعرف اخبارها .. واتأكد أن هى نفس البنت اللى شافها وهو داخل من الجنينه وكانت واقفه اودام حوض الورد .. وعرفها من تسريحه شعرها ولبسها .. واستغرب انها طلعت كمان اخت منه خطيبه اخوه .
ريهام سلمت على الكل ومدت اديها لام جاسر اللى عرفتها على طول وعرفت انها الدكتورة ريهام اللى عملت لها العمليه .. وفضلت تشكر فيها اد كده وتدعى ليها .
ريهام مدت اديها لجاسر وسلمت عليه واتكسفت جدا من نظرة عنيه ليها .. وسحبت اديها بشويش من أيده بعد ما كان ماسكها جامد جدا وكأنها حاجه وكانت تايهه منه ومش عاوز يسيبها .
طول القاعده وجاسر ما شلش عينه من على ريهام .. وده اللى خلاها قاعده محرجه من نظراته ليها .. وامه خدت بالها من كده ومن نظرة جاسر ابنها لريهام .
وبدأ الاب بالكلام مرة تانيه .. وأتفق مع جاسر وحازم على المواعيد .. وطلب منهم أنها تكون مجرد خطوبه صغيرة بعد اسبوع علشان ظروف ريهام بنته .. والجواز بعد سنويه اسلام الله يرحمه .
جاسر وافق هو وحازم على كلام الاب .. وراعوا الظروف اللى هما فيها .. وقروا الفاتحه على كده .
والكل كان فرحان بالعرسان .
الاب فضل يتكلم هو وحازم شويه علشان يتعرف عليه اكتر .
وأم ريهام وام جاسر فضلوا يتكلموا شويه برضه .
ام جاسر ... ما شاء الله عليها الدكتورة ريهام .. عامله زى النسمه وجميله ومؤدبه وما شاء الله الكل فى المستشفى بيحبها جدا .. بس ليه لابسه اسود على طول كده .
أم ريهام بتنهيده كلها حزن .. بدأت تحكى ظروف ريهام اللى مرت بيها وبوفاه جوزها وبنتها وحماتها فى حادثه من كام شهر .
ام جاسر .. يا حبيبتى يا بنتى الله يكون فى عونك .. ده لسه صغيرة على كده .. ربنا يصبر قلبها ويعوضها كل خير .
ام ريهام .. اللهم امين يارب العالمين .
وفجاه دخل عمر الصغير عليهم وهو مبتسم لما شاف الضيوف .
قامت ريهام ومسكت أيده وقعدته جنبها .
ام جاسر .. ما شاء الله زى القمر .. ربنا يخليهولك يا بنتى .
ريهام .. متشكرة جدا لحضرتك .
جاسر كان عمال يبص لعمر ويبتسمله .. وده اللى خلى عمر يسيب ايد مامته وراح قعد جنب جاسر .. واستغربت ريهام من التصرف اللى عمله عمر .
