Ze vonden het allemaal goed. Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik ben mee op tour met One Direction, en ze vinden het niet eens raar. Ik wriemel wat aan het sjieke jasje wat ik een tijdje geleden van mijn moeder had gekregen, terwijl Harry met zijn hoofd op mijn schouder naast me zit te snurken. Ik kijk nog eens om me heen, maar veel meer mensen dan de jongens zie ik niet. We zitten in de eerste klas van het vliegtuig. Ik heb nog nooit eerste klas gevlogen, terwijl ik minstens twintig keer met het vliegtuig ben geweest. Ik draai mijn hoofd, en ik zie dat Zayn samen met Niall met een kaartspel bezig is. 'Want to join?' vraagt Zayn als ik ze een tijdje aankijk. Ik word rood, want hij had door dat ik de hele tijd naar ze aan het kijken was. 'Uhm, actually, I can't.' Ik wijs naar Harry die nu harder is gaan snurken. 'Haha, if that's the only problem...'Hij kijkt naar Niall, en zijn vriend begint te praten. 'You can't wake Harry up by shaking him. If you shake him, he thinks it happens in a dream. So, please lift him off your shoulder, and join our game, beauty.' Ik bloos omdat hij me "beauty" noemde, maar om het te verbergen til ik Harry's hoofd voorzichtig van mijn schouder. Ik ga in de rij stoelen voor die van Zayn en Niall zitten, maar de jongens zeggen dat ze iets anders weten. Ik loop achter ze aan naar voren, en daar staan vier luxe uitgebreide stoelen tegenover elkaar. Twee aan de ene kant, twee aan de andere. Niall neemt als eerste plaats, en hij vraagt één van de stewardessen om een cola. 'Do you want something to drink Miss Romy?' vraagt de stewardess aan me. 'Yes please, but call me just Romy.' Ik glimlach naar de stewardess, en ik krijg een ongemakkelijke glimlach terug. 'Uhm...' verward schud ik met mijn hoofd. 'A diet coke please.' Zayn zegt dat hij niks te drinken hoeft, en hij legt de kaarten op het tafeltje. Terwijl de stewardess alweer terug is, de cola naast de stapel kaarten neerzet, en me weer "Miss" noemt, begint Zayn met het uitleggen van een nieuw spel, wat ook Niall niet kent. Als Zayn klaar is met uitleggen doen we een oefenrondje met open kaarten. Het gaat ons best goed af, ook al wint Zayn. We starten een tweede potje als ook Liam naar de tafel komt lopen. Hij heeft tot nu de hele tijd een boek gelezen, maar ik weet niet eens welk. Louis is vast in slaap gevallen, want ik heb hem al sinds het opstijgen van het vliegtuig niet meer gehoord of gezien. Liam vraagt of ik het naar mijn zin heb, en ik knik verlegen. 'Please, don't be so shy!' Liam grinnikt terwijl hij de woorden uitspreekt. Het klinkt ontzettend schattig. Als Liam weg is komt Harry binnen. Hij propt zich met zijn nog slaperige hoofd in de stoel waar ik ook in zit. We zitten net iets te dicht op elkaar, en ik krijg het er warm van. Ik wil net opstaan als Harry toch maar besluit om op de leuning te gaan zitten. Met zijn handen gaat hij door zijn krullen, een beweging die alle Directioners uit hun hoofd kennen, maar niet kunnen uitvoeren. Ik kijk aandachtig hoe hij dat doet, ook al heeft hij het minstens dertig keer gedaan sinds ik ze ontmoet hebben. Als hij de pluk voor zijn ogen opzij schuift, en wazig maar toch scherp opkijkt, en de move in principe voorbij is, glimlacht hij naar me met die "oh-zo-aantrekkelijke" glimlach van hem. Om van te smelten. Dit keer ben ik degene die vraagt of hij mee wil doen. Terwijl ik de kaarten verzamel die nog in het vorige spel waren, leggen Niall en Zayn het spel aan Harry uit. Ik ga op de grond naast het lage tafeltje op mijn knieën zitten, en maak een grote stapel van alle kaarten. Harry biedt nog aan op de grond te gaan zitten, maar ik zit eigenlijk wel lekker. We beginnen het spel, en eigenlijk gaat het heel goed. Ik geniet van het applaus als ik het potje gewonnen heb, en we spelen net zo lang tot we naar onze eigen plaatsten moeten voor het landen.
Als ik de hotelkamer uit komt duwt Louis me er gelijk weer terug in. 'I need to talk to you' zegt hij kortaf, en hij laat zichzelf binnen, om vervolgens op mijn nog niet opgemaakte bed te gaan zitten. 'You can't be seen with us, the whole world would get insane when they know some girl is touring with us.' Louis kijkt me bedrukt aan, maar dan ontspant zijn blik. 'I know, I mean, I totally understand.' Ik wrijf bedenkelijk over mijn net gekamde haar. 'But what can I do all the time you're gone?' Als ik weer naar Louis kijk zie hij dat hij nadenkt. 'You have to make sure you're unseen. You can only leave the hotel unseen. I'm so sorry Romy, about this all. We hadn't thought about the paparazzi when we made the decision.' Hij kijkt me aan alsof hij zich schuldig voelt. 'Please, be honest, is this the reason why you kind of disappeared in the plane?' Als Louis bloost weet ik genoeg, en hij begint ongemakkelijk op zijn lipt te bijten. Nadat hij een paar keer sorry gezegd heeft heb ik er genoeg van. 'Louis, don't feel guilty, please. I'll work it out.' Ik glimlach naar hem. Zonder terug te glimlachen, of überhaupt nog een woord tegen me te zeggen loopt Louis de kamer uit, en nadat hij de deur dicht heeft gesmeten hoor ik een nog veel hardere, maar gedempte knal van de gang komen. 'Kut, shit, klote, fuck!' Ik schop tegen de poot van het bed aan. Als reflectie schieten mijn handen naar mijn voet, en ik begin nog harder te schelden. Alles was zo goed, en nu... Ik heb het voor mezelf verpest. Ik ga op het bed liggen, en na een tijdje kan ik me niet meer inhouden. Daar lig ik dan, huilend in het veel te luxe hotelbed in een hotel in New York.
