<pre style="line-height: 17px; white-space: normal; color: #2a2a2a; font-size: 13px; text-align: start;">"Calm down Romy!" Een paar dokters hielden me stevig beet. "No, No, No! I want to die, PLEASE PLEASE." Ik gilde en probeerde los te komen uit de greep van de dokters. "Grab a spray, grab a spray!" Ik gilde tegen de dokters. "Calm, your neck!" Ik had mezelf niet meer in de hand. lk zag een zuster met een grote spuit aankomen lopen. "NO NO NO!" Voor dat ik het wist viel ik in een droomloze slaap.
"Hey." Langzaam opende ik m'n ogen en probeerde rechtop te gaan zitten, maar ik merkte dat ik vast zat. Ik zag 2 riemen om m'n handen heen en 1 over m'n buik. "Whats this?" Ik schreeuwde. Toen merkte ik dat er een dokter naast m'n bed zat. "Oh, hey." Het was een blonde dokter, rond de 23 en hij zag er goed uit. "Je kan nederlands met me praten." Zei hij met een zwaar accent. Ik glimlachte. "Waarom ben je hier?" "Ik ben doctor kensinton maar jij mag me Jason noemde. "Fijn om je te ontmoeten." Ik wilde hem een hand geven maar ik kwam niet los. "Kan je me los maken?" Hij schudde z'n hoofd. "Sorry, kan niet." "Waarom." Ik voelde m'n woede weer opwakkeren. "Romy, luister. Je heb een breukje in je nek, als je niet rustig kan blijven zal je nooit meer kunnen lopen." Ik zuchtte. "Ik begrijp het. Kan je me nu losmaken?" Hij schudde weer z'n hoofd. "Je wilt graag dood, dat kunnen we ons niet veroorloven." "Oke, laat me nu maar weer alleen. Dag Jason."
"Zayn, Zayn! Please, don't let me here alone, to die!" Ik zakte in elkaar. Zayn begon te lachen. "Slut, we don't want you in our crew. Just die." Ik voelde alles uit me weg glijden, alle gevoelens, alle gedachtes en langzaam werd het zwart voor m'n ogen.
"AAAAAAAAH!" Ik schrok wakker uit de nare droom. Naast m'n bed stond iemand. Het was Liam. "Hey Romy." Hij had tranen in z'n ogen. "Liam, i'm so glad you are here, I dreamed about and and." "Shh, Romy, you are okay." "Why are you here?" "Everyone said I couldn't go, but I feel so terrible about this all." </pre>
