Louis geeft me nog een tissue aan. ‘Thanks,’ zeg ik zacht, en ik dip de tissue tegen mijn wangen. Ik zal er waarschijnlijk weer niet uit zien, zoals de laatste weken wel vaker is gebeurt. Ik weet niet precies wat Louis en Zayn me net allemaal hebben vertelt, maar het begint tot me door te dringen. Ze hebben me gebruikt voor het succes. Maar nog steeds heb ik mijn twijfels, want Zayn vond dat ik wel abnormaal veel haat kreeg op Twitter en Facebook. Ik kijk de jongens aan. ‘Zayn, did you love me?’ vraag ik. ‘No.’ Boem. Dat kwam hard aan. Heel hard aan. ‘Not when I first saw you and when we became a couple,’ zegt hij er achteraan. ‘Do you love me?’ vraag ik. Het is heel lang stil. Akelig stil. Ik kijk Zayn in de ogen en hij mij. Dan buigt hij zich voorover, en kust me teder op de lippen. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet niet meer wat echt is en wat niet. Zayn’s lippen verdwijnen weer en hij gaat op de stoel zitten. ‘Could you please go to the bathroom, and close the door?’ vraagt hij aan me. Zonder te weten wat de bedoeling is vertrek ik naar de badkamer en laat ik de deur achter me dichtvallen. Ik doe het toilet dicht, en ga op de deksel zitten. Ik speel met een stukje wc papier wat ik net afgescheurd heb, en kijk naar de luxe van de badkamer in de kleedkamer. De jongens hebben vanavond een optreden in een avondshow in Londen, dus vandaar dat ik hier zit in de badkamer van de kleedkamer. Om niet te denken aan wat Zayn en Louis me net verteld hebben bedenk ik me hoe dit wc papier gemaakt zou zijn, terwijl ik alle vier de lagen van elkaar pulk. Als ik klaar ben ga ik met mijn oor tegen de deur van de badkamer staan om te luisteren maar het enige wat ik hoor is gemompel van de jongens, ik kan niet horen wat ze zeggen. Ik hoor dat Zayn’s telefoon gaat, en even later hoor ik ook de andere jongens binnenkomen, en Zayn schreeuwt over het gekrijs van de andere heen dat ze niet te hard moeten praten omdat ik in de badkamer zit. Hij heeft een plannetje. Eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin meer in, bedenk ik. Ik loop naar de spiegel en pak zonder in de spiegel te kijken alle shampoos en zeepjes één voor één op terwijl ik ze inspecteer. Bij de laatste blijf ik hangen omdat er love op staat. De tranen springen in mijn ogen, en dat herinnerd me aan hoe erg ik er waarschijnlijk uitzie. Ik kijk in de spiegel, en ja hoor, verschrikkelijk. Ik lijk net een panda, maar als ik het met mijn vingers probeer weg te halen beginnen mijn ogen pijn te doen. Ik trek wat kastjes open en dan heb ik het gevonden: watjes en make-up remover. Ik begin rustig alle make-up van mijn gezicht te halen. Als ik net klaar ben en alles weer opgeruimd heb komt Zayn de badkamer binnen. Hij steekt zijn hand naar me uit. ‘Come, we need to do something.’ Ik pak zijn hand en hij brengt me zonder om te kijken naar de rest van de jongens naar de make-up en kleding. Terwijl ik aangekleed en opgemaakt wordt zegt Zayn dat ik meega naar het interview. Ik schrik, en ik stribbel tegen. Dat zal vast niet mogen van mijn ouders. Zayn zegt dat hij alles onder controle heeft, en ik vertrouw hem. Hoe dom ik ook ben.
Daar zit ik dan, met hakken als palen van 15cm, in een prachtig kort jurkje met gebruinde benen op een suède bank. Met Zayn naast me aan de ene kant, met Louis naast me aan de andere kant. ‘The boys are also gonna perform tonight,’ zegt de interviewer. ‘It’s only Zayn this time,’ zegt Harry. ‘And Niall is gonna play the guitar,’ vervolgt Liam. Zayn gaat op een kruk zitten en Niall gaat naast hem staan. Niall begint stille tonen te spelen op zijn gitaar. Ik ken de melodie niet, het is ook niet van het album. Ik kijk verward, het is prachtig. Zayn begint te zingen. Rappen. Het is rappen, geen zingen. Ik hoor mijn hele verhaal van mijn eigen verleden voorbij komen. Prachtig verwoord. Het kon niet beter. Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen, en ik kijk naar Louis. Hij glimlacht en pakt de doos tissues van de bank. Hij wist dat ik zou gaan huilen. Ik glimlach terug en pak een tissue. Ik kijk naar de presentator van het programma als Zayn van het rappen overgaat op zingen. Prachtig. Perfect. Alle noten zijn raak, alles klopt. ‘She isn’t allowed to sing anymore, but for me she’ll always be the best singer in the whole world,’ zingt Zayn, en daarmee is het lied gesloten en heel Engeland heeft mijn verhaal meegemaakt. Het doet vreselijk veel pijn dat hij dit deed. Ik kijk nog een keer naar de presentator en ik zie dat de tranen van zijn wangen stromen. Misschien was het toch niet zo erg. Misschien leeft Engeland nu mee. Misschien worden mijn ouders nu heel boos. Mijn ouders worden sowieso heel boos. Ik kan beter uitkijken. Ik wil de studio uitrennen als ik Zayn hoor kuchen in de microfoon. Ik kijk op en kijk hem recht in de ogen. Ik draai mijn hoofd niet weg. Hij heeft me in zijn bezit. ‘Romy, before you go, I want to answer your question from this morning. The answer is yes.’
