Hoofdstuk 34 - Noortje

346 14 3
                                    

Ik werd wakker met mijn hand op Zayn’s blote borst. Ik streek over de zachte haartjes op zijn borst. Het was gebeurt, gisteravond. Het was romantisch, het ging vanzelf, het was perfect. Zonder mensen die ons stoorden. Zayn kijkt naar me, en ik draai mijn hoofd naar dat van hem. Hij zoent me, en we rollen het bed op. ‘Not now… Zayn, please,’ zeg ik tussen het zoenen door, met een glimlach op mijn gezicht. Zayn, die bovenop me lag rolt van me af, en hij stapt naast het bed. Wat heeft hij toch een geweldig lichaam. Het is perfect. Tanned en gespierd. Hoe hij daar staat, in zijn boxershort, het doet me glimlachen. Ik ga op mijn knieën op de rand van het bed zitten. Ik strek mijn benen en ben bijna op de hoogte van Zayn’s lichaam. Hij legt zijn warme handen op mijn rug, en als we zoenen gaan ze omlaag tot mijn kont, en duwt hij me tegen zich aan. Ik voel zijn warme lichaam tegen dat van mij. Daar staan we dan, allebei in ons ondergoed. Toch voel ik me zielsgelukkig. ‘Zayn, I’m gonna take a shower,’ zeg ik, en Zayn laat me los. Ik glijd van het bed af, en loop naar de badkamer. Pas als ik de deur dicht wil doen zie ik dat Zayn achter me aan is gelopen. Ik pak zijn hand en trek hem de badkamer in. Dit is hoe het hoort te zijn, hoe het in films en boeken is. Ik kus hem op zijn mond. Gepassioneerd zoent Zayn me terug, en zijn handen glijden wild over mijn huid. Zijn duim blijft achter mijn bh bandje steken, en het springt los. Ik giechel, maar het kan Zayn blijkbaar niks schelen. Zijn handen gaan net zo wild weer verder, en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zayn slaat zijn armen om me heen, en zo blijven we staan. Met onze armen om elkaar heen, mijn hoofd op zijn schouder. ‘Romy, you look beautiful,’ zegt Zayn. ‘Mm..’ Ik weet niet of het kreunen was of dat ik het er gewoon niet mee eens was, maar dat mag Zayn zelf beslissen. Ik voel me zielsgelukkig.

Ik prik mijn vork in een stuk sla, terwijl mijn andere hand onder tafel die van Zayn vasthoud. Zayn kust me op mijn wang, en de andere jongens kijken ons aan. We zijn al een week weer bij elkaar, en nog steeds zo close als toen we net weer bij elkaar waren. Ik kan me goed voorstellen dat de rest van de jongens er genoeg van heeft, maar het kan me niks schelen, en ze hebben er ook nog niks over gezegd. Met mijn hand nog in die van Zayn strijk ik mijn nieuwe paarse jurkje recht wat ik gister Eleanor heb gekocht. Ik kijk naar Eleanor, die net een frietje van Louis’ bord afpakt en die in haar mond steekt. Als ze ziet dat ik kijk worden haar wangen rood, en kijkt ze betrapt. Als ik glimlach naar haar ontspant ze weer. Ik ben geen jury voor een modewedstrijd, van mij mag ze eten wat ze wil. Ze schuift haar stoel iets dichter bij die van Louis, en Louis slaat zijn arm beschermd om haar heen. Ik ben nog steeds van mening dat het jurkje Eleanor mooier staat. Eleanor heeft de oranje versie van het jurkje wat ik aan heb. We hadden niet gepland hetzelfde jurkje aan te trekken vandaag, het was puur toeval. Toen ik zag dat Eleanor het jurkje ook aan had bekroop me een ongemakkelijk gevoel. Zayn merkte het en heeft me op de toiletten even duidelijk gemaakt dat het jurkje mij prachtig staat, en mijn vormen er juist mooi uitkomen, de vormen die Eleanor niet mag, of kan hebben. Ik voelde me al beter, maar toch ben ik van mening dat het jurkje Eleanor prachtig staat, alles staat haar goed. Eleanor is nog steeds iemand waar ik tegenop kijk. Ik word wakker uit mijn gedachtes als Zayn me van mijn stoel aftrekt, en me richting het podium brengt. Op de achtergrond hoor ik de ballad die ik met Zayn voor mijn zusje heb geschreven. Als zangeres kan je horen dat de stem aangepast is. Mooier gemaakt is. Ik walg van het idee. Zayn tikt op de microfoon op het podium terwijl ik naast hem blijf staan. ‘I bet you all know this perfect girl. Please welcome her. We all know she isn’t allowed to sing anymore, but we’re gonna make the most perfect life we can have together. I wanna share my future with you. I want to be connected with you.’ Zayn stopt even met praten en pakt iets uit de binnenzak van zijn colbertje. Met alle mensen uit het hele restaurant kijkend gaat hij door één knie, en zet hij deze op de grond. Ik glimlach, en draai me naar hem toe. ‘Dearest Romy. I know we’re young. I also know I love you more than I ever loved someone. I want to share my whole future with you. Dearest Romy, do you want to marry me?’ Mijn ogen worden groot van verbazing. Dit had ik nooit van mijn leven kunnen dromen. Geen moment twijfel ik, dit is te perfect om waar te zijn. Hij kijkt me hoopvol aan, maar ik zie een tikkeltje onzekerheid in zijn ogen. Het moment is gekomen. ‘Yes, I do,’ zeg ik, en Zayn doet me de ring om. Hij kust me op mijn lippen, teder en perfect. ‘Thank the Lord you got lost that time in America,’ zegt hij, en hij kust me nog eens.

Lost.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu