‘Liam, I can’t stay, I’m sorry. I’m too scared of messing up your perfect relation with Danielle. I’m a whore,’ zeg ik. Ik draai me om en loop de kamer uit. Ik loop het loop naar de grote hal van het kantoorgebouw, en ik trek de glazen deur open. Ik heb het verpest, ik kan veel beter naar huis gaan, voordat ik ook nog hun carrière verpest. Ik loop naar het hotel waar ik sliep de laatste dagen, wat zo ongeveer schuin tegenover het kantoorgebouw staat. Ik loop de lobby in, negeer de piccolo’s, en loop rechtstreeks de lift in, die net het “ping” geluid maakt en openschuift. Ik druk op het knopje, en sluit de deuren, ook al zie ik dat er mensen net naar binnen willen stappen. Ik moet nog wel een aantal verdiepingen, en ik zak door mijn knieën, tegen de muur aan. Nu pas merk ik hoe hard ik aan het huilen ben. Ik zie er vast afgrijselijk uit, maar het boeit me niet. Ik denk aan het moment dat One Direction me voorstelde om mee te touren. Wat had ik me fantastisch gevoeld, en wat wil ik dat gevoel zo graag terug. Ik huil totdat de deuren openschuiven. Nou ja, als ze openschuiven blijf ik nog wel huilen, maar ik sta op, en loop de lift uit. De mensen die voor de lift stonden te wachten kijken me verbaasd aan, maar het enige wat ik zeg is: ‘Shut up,’ en ik loop verder. Met trillende handen zoek ik het pasje van mijn hotelkamer in mijn tas. Shit, dat is waar ook. Die ligt nog op het bureau in het kantoor van de boys. In dezelfde houding als in de lift ga ik tegen de deur van mijn hotelkamer zitten, maar nu met mijn hoofd verborgen in mijn handen, en mijn tas half op de grond uitgezaaid. Door mijn lange gieren en doordat ik mijn handen voor mijn gezicht heb, zie ik niet dat Liam naast me komt zitten. Pas als hij een hand om me heen slaat merk ik het. ‘Go away, please. Do it for me, I’m only messing up your relationship. I’m a whore, I told you before,’ zeg ik, terwijl de gieren van mijn gehuil tussen de zinnen door kruipen. ‘Romy, you’re absolutely not. We all know the relation between Zayn and Perrie was for publicity.’ Hij probeert me gerust te stellen, maar ik word er alleen maar verdrietiger van. ‘You don’t know what she sad to me,’ zeg ik, en nog steeds kan ik het niet helpen dat de zin vreselijk uit mijn mond komt door het gehuil. ‘No, I don’t know. But I don’t care what she sad, you can handle it.’ Liam glimlacht naar me, als ik opzij kijk, met mijn handen nog in dezelfde positie. ‘You say I can handle when Perrie says I’m dead when I touch Zayn? By the way, I think she already knows what we’ve done yesterday night, Harry was about to tell her!’ Ik schreef tegen Liam, iets wat geen enkel meisje ooit zou doen. ‘Look, Liam… I’m only messing up everything, it’s better for you when I go home. I think this is the reason why Eleanor and Danielle aren’t with you guys on tour. It’s messing up everything.’ Ik heb het gevoel dat mijn tranen op aan het raken zijn, maar toch huil ik door. Liam graait in zijn zak, en haalt het pasje uit zijn zak. ‘Here,’ zegt hij. Hij geeft het pasje, en zonder nog maar een woord te zeggen loopt hij weg. Wow. Dat had ik niet verwacht. Ik voel me nu nog veel erger. Ook het vertrouwen van Liam is nu weg, en ik sta bekend als de zeurtante van One Direction. Wat een prachtige reputatie! Agressief smijt ik de spullen in mijn tas, en steek ik het pasje in de deurklink. Althans, ik moet het pasje een stuk of tien keer in de richting van de gleuf bewegen voordat hij ook echt raak is. Ik had bijna het pasje gebroken toen het eindelijk lukte. Ik gooit de deur open, die door zo’n ding wat de deur automatisch dicht laat gaan waar ik de naam niet van weet gelijk weer dicht valt. Ik gooi mijn tas in een hoekje van de hotelkamer, terwijl ik zie hoe mijn telefoon eruit vlieg en tegen de muur kapot slaat. Het kan me niks schelen. Nu even niet. Ik laat mezelf languit op het bed vallen, en begin een nieuwe huilbui, met nieuwe tranen.
Ik word wakker als Zayn me een kusje op mijn voorhoofd drukt. Ik denk dat ik nog droom, maar als ik mezelf onder de dekens knijp, blijkt het toch echt te zijn. ‘Zayn, what are you doing here?’ De zin komt ontzettend arrogant uit mijn mond, en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. ‘I’m sorry, I didn’t mean it in that way,’ zeg ik, meer voor mezelf dan voor Zayn. ‘I’m so sorry for what I did to you. When Perrie sad that thing, you know, I realised I brought you big problems. I don’t want that, I just want you to feel good, and to be happy.’ Hij strijkt het haar uit mijn gezicht. Ik denk na. Ik moet gisteravond wel in slaap zijn gevallen, want ik heb mijn kleding nog aan, en ik heb net zo lang liggen huilen als ik me kan herinneren. ‘No.. No, Zayn, it’s not your fault.’ ‘Yes it is, and here, you need to eat something. Liam told me you haven’t eaten anything yesterday night.’ Hij draait zich om naar het kleine bureautje waar ook de tv op staat, en ik zie een dienblad staan. ‘I’m not hungry,’ zeg ik, terwijl ik zelf weet dat ik sterf van de honger. ‘Shut up, I heard you stomach like 20 times this morning,’ zegt Zayn terwijl hij het dienblad op mijn schoot zet. ‘But… I need to say you something.’ ‘You don’t have to say, I’m already leaving. I only have to pack my bags and buy a ticket back to Holland, and everything will be okay,’ zeg ik tegen hem. ‘No, please don’t go. The only thing I came for, is to say I broke up with Perrie.’
