Ik ben al weer een tijdje uit het ziekenhuis, maar nog steeds houd Liam me goed in de gaten. Hij is bijna dag en nacht bij me om er zeker van te zijn dat ik geen zelfmoord pleeg. Hij weet van de jongens het beste wat er bij mij thuis aan de hand is, dat had ik hem al heel vroeg verteld. Liam loopt mijn hotelkamer binnen. ‘Today is a big day, sweetheart,’ zegt Liam. ‘Please, don’t call me like that, I messed everything up,’ reageer ik bot. ‘The album is coming out!’ roept Liam alsof hij niet gehoord heeft wat ik net zei. Ik glimlach, en ik stap uit bed. ‘Liam, I’m so happy for you!’ Ik vind het onwijs spannend, vandaag gaat iedere Directioner de song die ik geschreven heb horen, gezongen door One Direction, de enige echte. Heel even krijg ik vlinders in mijn buik als ik eraan denk, maar dan bedenk ik me dat dat waarschijnlijk nooit meer gaat gebeuren als ik zo doorga. ‘Liam, I think I need to apologize for what I’ve done. To everyone.’ Liam knikt. Ik had het plan gisteravond al bedacht. Liam gaat met iedereen naar het park in Londen, en dan kom ik even daarna, als iedereen daar is. Hij mag niet vertellen dat ik ook om, anders komt er niemand meer. Als ik er ben bied ik mijn excuus aan aan iedereen, en ik beloof dat ik mee zal werken. Ik ga zeggen dat ik nog steeds sterke gevoelens heb voor Zayn. En ik zeg dat ik vriendinnen als Eleanor en Danielle niet kan missen. Daarna wil ik met Liam een Twitcam doen zodat heel de wereld weet dat ik me ontzettend schuldig voel. Ik vertel mijn plan aan Liam. ‘Yeah, sure, I’m in,’ zegt hij, en hij staat al op het punt om weg te gaan. ‘Wait, Liam.’ Ik loop naar hem toe en ik geef hem een knuffel. ‘Thank you for everything, it would’ve not worked out without you. You’re awesome, and the sweetest person I ever known. You’re special.’ Ik draai me om, en loop naar de badkamer. ‘I’m gonna change, see you there, I think?’ zeg ik tegen Liam voordat hij de deur van de hotelkamer open heeft gedaan. ‘Yes. And don’t mind, I just think you don’t deserve this all. You’ve been through a lot.’ Ik glimlach, en ik voel de tranen opkomen. ‘Please go,’ begin ik met een glimlach op mijn gezicht. ‘Otherwise I’ll cry before I even told the others.’ Liam glimlacht, en doet de deur open. De deur valt in het slot, en ik ga de badkamer in om me op te maken en om te kleden.
‘A normal coffee please,’ zeg ik tegen het meisje achter de balie bij de Starbucks. Ik ben op mijn weg naar het park, maar Liam zei dat het nog wel een half uurtje kon duren voordat ze er allemaal waren. Ik was al onderweg, dus besloot ik even langs de Starbucks te gaan en wat koffie te drinken. Daar wordt ik gelijk een beetje wakker van. Ik slurp aan de hete koffie, terwijl ik naar een vrij tafeltje loop. Als ik mijn telefoon nog had, had ik nu even mijn Twitter gecheckt, maar die had ik voordat ik in het ziekenhuis lag tegen de muur gesmeten. Daarom pak ik maar een notitieboekje, en ga ik dooddelen, kleine tekeningetjes maken. Als ik de koffie op heb loop ik naar het park. Als ik bij de ingang kom, met het mooie sierlijke hek, kijk ik even om me heen. Ik weet dat het park ontzettend groot is, dus het verbaasd me niet dat ik hier niemand kan zitten. Ik loop met het hoofdpad mee, en op een gegeven moment zie ik in de verte een bankje, en even later herken ik Harry, Louis, Zayn, Liam, Niall, Danielle, Perrie en Eleanor. Ze zijn allemaal gekomen. Opeens twijfel ik. Moet ik het wel doen? Straks worden ze heel erg boos en wil zelfs Liam me niet meer zien. Ik besluit om sterk te blijven, en terwijl ik naar mijn schoenen kijk loop ik door. Als ik opkijk ben ik bijna bij het bankje aangekomen, ik moet alleen nog een paar meter door het gras. Iedereen heeft me al gezien, en niemand is weggelopen. ‘I’m so sorry,’ zeg ik als ik nog op een afstandje sta, bang dat iemand me in elkaar zou slaan. Niemand zegt iets, als een teken dat ik door kan gaan. ‘I’m so sorry, I didn’t plan it like this. I thougt it would’ve been different, a lot different. You can’t even imagine how sorry I felt the last weeks. I know you all hate me now-’ Ik word onderbroken door Zayn en Louis, die tegelijk zeggen. ‘We don’t hate you.’ Ik kijk op, en kijk ze ongelooflijk aan. ‘I’m terrible, just say it.’ Zayn loopt naar me toe, en pakt mijn schouders. ‘Liam just told us everything. About your home, about what your friends did to you, it’s all terrible. It was a tough time, the last weeks, but it’s gonna be better from now. We’re gonna tell the world by Twitcam. But not only you and Liam.’ Liam staat op, en pakt zijn laptop uit zijn tas. ‘We’re doing it now!’ zegt hij terwijl hij de laptop opstart. Danielle en Eleanor liepen naar me toe, en gaven me een knuffel. ‘I bet we can build up our relation again,’ zegt Danielle. Eleanor glimlacht, en even heb ik dat geweldige gevoel weer terug. ‘Thank you so much, it means the world to me.’ Ik ben niet eens boos op Liam dat hij het aan iedereen heeft vertelt. ‘Harry, can I talk to you for a sec?’ Harry loopt naar me toe, en ik pak zijn hand. ‘I’m so sorry I kissed you back. I should’ve not-’ Voor de tweede keer wordt ik onderbroken. Harry legt zijn vinger op mijn mond, en gaat verder. ‘It’s all my fault. I know you were in a relationship with Zayn, I just felt damn jealous.’ De tranen springen in zijn ogen, en ik knuffel hem. ‘I’m sorry,’ zeg ik met een glimlach, ‘I’m not gonna kiss you.’ Ik kijk op, want Harry is een stuk langer, en hij glimlacht terug. ‘I won’t ever do that again, you got my word,’ zegt Harry. ‘Hey guys!,’ horen we achter ons. ‘Today, the day the second album is coming out, there happened something really special for our family.’ Ik ga naast Liam zitten, op de rand van het bankje. ‘Romy is totally back in our family, and we’re proud to say that!’ Ik krijg een grimas op mijn gezicht, die ik de rest van het uur niet meer weg kan krijgen. Liam legt niet alles uit, maar hij zegt wel twintig keer hoe blij hij is dat ik terug ben. Zayn gaat achter me staan, en legt zijn handen in mijn zij. Ik strijk met mijn handen over die van hem, en hij kust me in mijn nek. Een rilling gaat door me heen, maar daarna voel ik me geweldig.
‘I’m so exited, I am the only one here who haven’t heard the new album yet,’ zeg ik, en ik kijk om me heen. We zitten met zijn allen, dus met Eleanor en Danielle, achter drie computers: één van Niall, één van Harry, en één van Danielle. Danielle zit gefrustreerd op refresh te drukken, wachtend tot het album uitkomt. Niks. Het is al vier minuten over drie, terwijl het op drie uur eigenlijk al zou moeten uitkomen. Harry drukt ook een keer op refresh, en de kleurrijke cover verschijnt op iTunes. ‘Here it is!’ schreeuwt Harry. Hij geeft de computer aan mij, en zenuwachtig klik ik op het album. Ik kijk naar de lijst met nummers, en ik schrik. Mijn nummer staat er niet tussen.
