Ik stop de witte oordopjes van mijn nieuwe iPhone in mijn oren, en zet muziek op. Conor Maynard schalt eruit en ik begin te zingen. Het is al een paar weken geleden met het douche-geval met Zayn, maar verder dan dat zijn we nog niet gegaan. Elke keer als ik aan Zayn's fantastische lichaam denk begin ik te watertanden. Ik trek de kraag van mijn jas met mijn ene hand hoger terwijl ik de iPhone uit mijn andere hand in de jas laat glijden. De jas is prachtig, en ik kon niet wachten om hem aan te trekken. Ik heb hem van Zayn gekregen, al wilde ik hem eerst zelf betalen. Zayn verbood het me, en met zijn onweerstaanbare kus heeft hij me overtuigd om hem te laten betalen. Een nieuw liedje begint, en ik laat me opgaan in de muziek. Ik loop door het park, en de koude wind blaast in mijn gezicht. De zomer is onderhand voorbij, en je kan voelen dat het echt kouder gaat worden. Ik denk aan wat ik vanochtend op Twitter las. Het nieuws is uitgelekt, en ik voel me dramatisch. De Directioners hadden het over Perez Hilton, die toch gelijk blijkt te krijgen. Ik moet en zal Zayn tegenhouden, al zal het mijn leven kosten om hem in de band te houden. Deze weken heb ik nog geen van de jongens gezien, behalve Zayn, natuurlijk. Ook ben ik de dag na het douche-incident langs Niall geweest in het ziekenhuis, toen hij net uit coma was. Het gaat beter met hem, heeft hij me ge-sms't, maar ik voel me vreselijk over wat er gebeurt is. Hij zegt dat het niet mijn schuld is, maar toch voel ik me ongemakkelijk tegenover iedereen die iets met One Direction te maken heeft. Ik loop het park uit, en ga de hoek om. Dit is de eerste keer dat ik alleen door Londen loop sinds mijn vader Niall in elkaar heeft geslagen. Ik voel me niet onveilig, maar ik ben nog steeds bang dat mijn vader opeens achter de struik vandaan komt. Iedereen kijkt me vreemd aan omdat ik hardop meezing met het liedje wat ik luister, maar het maakt me niks uit. Iedereen kent me toch al. Ik ben bijna bij Zayn's huis als iemand achter me mijn rechter oordopje uit mijn oor trekt. Het is Eleanor. Een bang gevoel bekruipt me. 'Please, relax,' zegt Eleanor. Ik ontspan me een beetje, maar de plaats waar Louis me een paar weken geleden een klap gaf begint te gloeien. 'Louis may hate you, but that doesn't mean I also do.' Ze kijkt me aan, en ik glimlach. Ze geeft me een beker Starbucks, en ze neemt een slok van haar eigen. 'I was on my way to the studio, but then I saw you. I think you need a girl night.' Weer glimlach ik, en ik knik. Dat kan ik toch niet afslaan! 'Maybe I do,' is het eerste wat ik tegen Eleanor. Eleanor steekt haar arm in die van mij, en samen lopen we naar One Direction's appartement.
We lopen de trap op, en Eleanor zegt opeens niks meer. Ik begin te twijfelen, en ik weet niet of ik wel naar binnen moet gaan. Ik wil me omdraaien, maar Eleanor's slanke armen houden me tegen. Ze wijst zonder ook maar een woord te zeggen naar de deur van de woonkamer, en twijfelend pak ik de deurklink. Ik doe de deur open, en daar zit hij dan, Louis Tomlinson. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik was onderhand al een paar stappen de kamer ingelopen. De tranen beginnen van mijn wangen te rollen, puur uit angst dat Louis weer boos wordt. Ik draai me om en zonder voor me te kijken loop ik naar de deur. Al snel genoeg merk ik dat Eleanor deze dicht heeft gedaan Ik knal met mijn hoofd tegen de deur en begin nog harder te huilen. 'Eleanor!' schreeuw ik. 'Why the hell did you lie to me?'
