BNO | Yarı Texting (Bitti)

Lavin

Arkasından koştum. Aramızda çok mesafe yoktu o yürüyordu ve ben koşuyordum.
Bu sefer ona yetişecektim.

"Bilinmeyen!" diye bağırdım.

Yürüyen kişi durdu.

Bu sefer yavaş bir şekilde yaklaşmaya başladım.

"Gelme. Dur... Lütfen! " dedi.

"Bu kadar yaklaşmışken geri dönemem." dedim.

Arkası bana dönüktü. Aramızda en fazla 2 metre falan vardı.

Karanlık koridor boştu çünkü bugün 11. sınıfların kursu vardı. Burada, koridorda sadece ikimiz vardık.
Bir de belki oldukça geride kalmış Zeynep.

"Seni anlıyorum Betül ama bunu yapma gerçekten. Şu anlık karşına çıkacak cesaretim yok. Daha önce söylemedim ama sanırım korkuyorum. O yüzden lütfen ben sana gelene kadar yaklaşma bana. "

Olduğum yerde hareket etmeden kafamı yana eğdim. Sanki böyle yapınca yüzünü birazcık görecekmişim gibi geliyordu.

"O zaman neden her fırsatta yanıma geliyorsun? Gelip bana çarpıyorsun, yanımdan geçiyorsun. Sana yetişebilme imkanım olduğunu bile bile bana yaklaşıyorsun. Neden yapıyosun bunu neden?"

"Bu seferki bilerek değildi... Hay ben böyle işe ya. Ne diye gideceğim yolu uzatırım ki?"

Yaklaşmaya devam ettim.

"Betül lütfen!" Sesi bu sefer aciz çıkmıştı.

"Bana güven diyorsun ya. Ben sana nasıl güvenebilirim ki?"

"Eğer şu an gidersen sana kanıtlayacağım. Ama yüz yüze yapamam bunu. Zeynep'in yanına git ve mesajımı bekle olur mu? Merak ettiğin sorulara cevap vereceğim. Bana güvenmen için her şeyi yapacağım. Ama şimdi git. "

Yavaş adımlarla hareket etmeye çalıştım.

O da ben ona doğru ilerledikçe benden uzaklaşıyordu. Hala sırtını görüyordum.

"Betül dur dedim ya! Zaten şuan seninle konuştuğum için kalbim depar atıyor. "dedi ve koşmaya başladı.

Acaba çok mu bencilce davranıyordum. Belki...

Ama öğrenmek benim hakkım değil miydi?

Belki de biraz zaman vermeliydim. En azından cesaretini toplayacak kadar.
'Her şey dış görünüş değildir.'

Zeynep'in yanına geri döndüm.

"Ne oldu lan? Hiç bir şey anlayamadım. "

"O yanımızdan geçen kişi bilinmeyendi. "

"Ohaa... Cidden mi? Ee gördün mü kim olduğunu?"

"Görmedim. "

"Nasıl ya?"

"Zeynep sence çok mu bencilce davranıyorum? Şu anlık karşıma çıkmaya cesareti yokmuş. Ben kendi merakım yüzünden onu üzüyor muyum?"

"Kanka merak etmen çok normal. Bence bu yaptığın bencilce değil."

"Ona zaman vermeye karar verdim. Belki de bu ikimiz için de daha iyidir."

"Pes mi ediyoruz?"

"Ara veriyoruz... Belki de önce onu biraz daha tanımam gerekir."

Whatsapp'a girip engeli kaldırdım.

B.n.o: Betül cidden teşekkür ederim. Bana saygı duyduğun için. Başkası olsa senin yaptığını yapmazdı. İşte bu yüzden seviyorum seni, sen benim için başkası değilsin.