BNO | Yarı Texting (Bitti)

Davetiye

Sınıfa geldiğimde çantamı masamın üzerinde görmemle kaşlarımı çattım.

Çantamı genelde oraya koymazdım. Bu alışık olmadığım bir görüntüydü.

Masanın yanına geldiğimde tutup oturacağa koyarken açık olduğunu fark ettim.

Açık olan bölümünü elimle daha da açtığımda içinde parlayan bir kağıt dikkatimi çekti.

Kalın kağıdı elime alıp üzerindeki altın sarısı işlemeli maske resmine baktım.

Mezunların maskeli balosu.

Mezunlar?
On ikinci sınıflar?

Bir dakika... Bu, Zeynep'in bahsettiği parti miydi yoksa?

İyi de... Neden?

On ikinci sınıf davetinin benim çantamda ne işi var?

Kağıdın arkasını çevirdiğimde tekrar önünü çevirecektim ki bazı yazıları fark ettim.

"Bu iş biraz sevimliliğini kaybetti. Hikayemizin masumluğu bozulmadan güzel bir sonu olsun istiyorum Pamuk Şekeri. Lütfen gel."

Tadı kaçtı, tadında bırakalım demek istiyordu.

Dişlerimi gıcırdattım.

Sınıftaki kendi halinde takılan topluluğa döndüm.

"Buraya kim geldi?"

Bazılarının gülüşleri biraz duraksasa da idrak ettiklerini sanmıyorum.

"Çantama dokunan yabancı biri olmadı mı? Ne zamandan beri buradasınız." dedim sesimi keskin bir tonda kullanırken.

Kimileri hâlâ muhabbetlerinin dalgasındayken duyanlar da uzaylı görmüş gibi bakıyor sonra da görmezden gelip işlerine dönüyorlardı.

"Buraya bir yabancı geliyor, çantama bir şey bırakıyor ve siz bunu görmüyorsunuz öyle mi!" diye bağırdım.

Gülen tayfanın gülüşü tamamen solarken bana şaşkın şaşkın baktılar.

Ne yapmıştım ben?
Bir anda patlamıştım işte.

İçimde bir yanım hâlâ öfkeye meyilli iken titrememe rağmen ağzımı açmadım.

Benden bunu beklemedikleri için şaşırmışlardı.

Genelde sınıfta sessiz duran ve dikkat çekmeyen birisiydim. Beklenmedik şeyler yapmıştım.

Kapı gıcırtısı duyduğumda kafam elimde olmadan o tarafa dönmüştü.

"Betül? Kuzum..." diye kapıdan doğru şevkatli seslenmesiyle Zeynep geldi.

Muhtemelen sesimi duymuştu.

Çünkü bu onun 'neyin var' deme şekliydi.

Onu beklemeden yanından seri bir şekilde geçip, aralık olan kapıyı hiddetle iterek açılmasını sağladıktan sonra sınıftan çıktım.

Seri adımlarımın arkasında bıraktığı kapının, duvara vurduğunda çıkarttığı güçlü ses koridorda yankılanmıştı.

Zeynep'in arkamdan telaşlı sesiyle adımı söyleyerek geldiğini duyabiliyordum.

***

Zeynep'den

Betül öğleden sonra ağlama krizine girdiği için dersi ekmiştik.

Aslında ağlamasına rağmen dersi kaçırmayalım diye tutturmuştu inek!

Ben zorla tutup "İyi değilsin. " demiştim.