BNO | Yarı Texting (Bitti)

Bay Afedersin

***
Adımlarımı sağlam atarak yer yer buz tutmuş kaldırımda yürümeye çalışıyordum.

Sonunda bir durağa varabilmiştim.
Zaten daha devam edemezdim.
Soğuktan ve yorgunluktan bacaklarım kendiliğinden iflas ederdi.

Issız çevrede, boş durağa yaklaştım.

Endişeyle demirden oturacağına baktım.

Tabiki de ıslaktı.
Islak olmasa soğuktan dolayı yine işime yaramayacaktı.

Ayakta duracak olmanın verdiği üzüntüyle şişirdiğim yanaklarımdan nefesimi dışarıya verdim.

Bu sırada ağzımdan çıkan sıcak hava, buz gibi havada beyaz bir şekilde dağılarak kendini belli etti.

Elimde olmadan gülümsedim ve tekrar üfledim.

Giderek dağılıyordu.

"Kızım bu soğukta burada bekleme." duyduğum sesle irkilirken üflemeyi bırakıp arkama döndüm.

Kırmızı önlük takan amca kafenin girişinden bana eliyle işaret yaparak gelmemi söylüyordu.

Acaba havayla oynarken gördü mü, diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım.

Ellerim cebimde, kafeye doğru ilerledim.

"Ne vereyim sana kızım?" dedi sevecenlikle.

Gülümsedim.

"Teşekkür ederim. Saati kollamam lazım ama." dedim mahcupça.

Eve daha fazla donmadan gidebilmek için en erken gelen dolmuşa binmeliydim.

Adam gülümsedi kafasını sallarken.

"Oğlum! Bir demleme çay!" diye bağırdı içeriye girerken.

Bende her ne kadar soğuk da olsa kafenin dışarıya bakan mekanında oturup dolmuş kollayacaktım.

En azından camekanlar rüzgarı engelliyordu. Ayrıca kalabalıktan pek hoşlanmazdım.

Etrafıma bakındım.

İleride siyah paltolu birisi sırtı dönük şekilde oturuyordu. Burası da çok boş sayılmazdı hani.

Kendime boş olan taraflardan, dolmuş gelme yönünü görebileceğim bir yer seçtim.

Oturduğumda boş olan sandalyelerin tarafına bakıyordum.
Birde boş olan yola.

Az önceki amca çayı masama koyarken
"Başka bir şey ister misin kızım?" dedi.

Kafamı iki yana sallarken teşekkür ettim.

Çayı iki elim arasına alıp sıcaklığından faydalanırken kafamı, geniş olan atkımın içine gömdüm iyice.

İnsanlık ölmemiş.

Gözlerimi açtığımda eldivenlerimi çıkarıp masaya koydum.
Çayı karıştırırken elim cebime gitmişti.
Zaten telefon titrediğinden daha fazla dayanamadım.

Ekran kilidini girip açtığımda direkt Zeynep'in sms mesajıyla karşılaştım.

-vardın mı kanka

Hayır. Sürünüyorum.
Kış günü aklına uyup ne diye buraya geldiysem.

Neyse en azından müesseseden çay kazandım.

Elimdeki telefon titreyince yudumladığım çayımı çay tabağına geri koyup WhatsApp bildirimine tıkladım.

BNO: Bu güzellik bu soğukta dışarıda üşütmeyi mi planlıyor??