(Zawgyi)
ခုတေလာ Jun Myeonေလး ၿငိမ္ေနသည္။ အေၾကာင္းက သင္တန္းမတက္ခင္ အိမ္ကမုန္႔ဖိုးလိုခ်င္တာေၾကာင့္ပင္။
ဒီတိုင္းလည္း ေပးေနတာေပမဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ မုန္႔ဖိုးကထင္သေလာက္မရ။
ဒီၾကားထဲ သင္တန္းတက္တာကို သေဘာမက်ေသာ ေမေမကတစ္မ်ိဳး။ ေက်ာင္းၿပီးမွ တက္ပါလား၊ေက်ာင္းစာေတြ မလိုက္ႏိုင္ပဲ ေနလိမ့္မယ္တဲ့။ ေက်ာင္းစာကိုပဲ ဘဝထင္ေနၾကလားမသိ။ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ဆူပြေနၿပီးေနမွ တတ္ေအာင္သင္ရမယ္ ဘာညာနဲ႔ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတာျဖစ္သည္။ မေပးလည္း ကိစၥမ႐ွိ။ေဖေဖ့ဆီလွမ္းဖုန္းဆက္ၿပီး လႊဲခိုင္းလို႔ရသည္ပဲ။
Jun Myeonေဖေဖက ဂ်ယ္ဂ်ဴဒိုဘက္မွာ တာဝန္က်ေနၿပီး တစ္လ သံုးရက္ေလာက္သာ အိမ္ကိုျပန္လာႏိူင္တာျဖစ္သည္။
ေဖေဖက အစိုးရဝန္ထမ္းမို႔ နယ္တကာပတ္သြားေနရၿပီး Jun Myeonအလယ္တန္းထိ ေဖေဖနဲ႔တူတူလိုက္တုန္း။အထက္တန္းပထမႏွစ္မွသာ ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးအရဆိုၿပီး ဆိုလ္းမွာပဲ အေျခခ်တာျဖစ္သည္။
ေမေမ့ ရဲ႕ အေမ၊ Jun Myeonရဲ႕ ဖြားဖြားက အလတ္စားစားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုအေမြအျဖစ္ေပးေတာ့ ေမေမက ဒီလုပ္ငန္းကိုပဲ ဆက္လုပ္ကိုင္ခဲ့တာပင္။ဆိုလ္းၿမိဳ႕က သင့္တင့္တဲ့ ဝိုင္းတစ္ခုကိုဝယ္ကာ Jun Myeonတို႔ု္ညီအစ္ကိုကို ပ်ိဴးေထာင္ေပးသည္။ေဖေဖကလည္း တစ္စတစ္စရာထူးႀကီးလာတာနဲ႔အမ်ွ ပိုၿပီးေထာက္ပံ႔ႏိုင္လာ၏။
Jun Myeonသည္ ေဖေဖ့အတြက္အျမဲ ဂုဏ္ယူရသည္။ ေဖေဖက ဘယ္တုန္းကမွ ဖိအားေပးတယ္မ႐ွိ ။ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္လိုတာကို အျမဲ ေထာက္ပံ႔သည္။ ငယ္တုန္းကဆို Jun Myeonကို သူ႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာတင္ၿပီး ကြင္းဆင္းတဲ့ေနရာေတြေခၚသြားေနက်။ Jun Myeonကလည္း ေဖေဖနဲ႔ စကားေျပာေနရရင္ေျပာသည္။ ေဖေဖက Jun Myeon အေတြးေတြကို ေလးစားတဲ့သူလို႔ထင္သည္။ေမေမက ေတာ့ Jun Myeonက သိပ္အေတြးလြန္တယ္ဟုေျပာေလရဲ႕။
ေဖေဖ့အလုပ္က အစ္ကိုေတြကလည္း Jun Myeonကိုခ်စ္ၾကသည္။ေဖေဖ ဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္ Jun Myeonက ေ ရာက္တဲ့ေနရာကလူနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းသည္။ေက်ာင္းမွာဆိုရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိေပမဲ့ သူတို႔က ကေလးဆန္ၾကတယ္လို႔ Jun Myeonကထင္၏။
