"sen beni karartansın hem karartıyorsun hem aydınlatıyorsun evet belki ben iyi bir adam olmayabilirim ama senin iyiliğin için zamanı gelince öğreneceksin bunu zaten şimdi sana soruyorum benim karanlığımda ki ışık olur musun ?"...
Sabah gözlerimi hastane kokusu ile açtım of ne kadar bunaltıcı bir yer burası ya odaya giren babam elindeki taburcu kağıtlarıyla gelmişti uyandığımı yeni kavramış gibi
"benim güzel kızım uyanmış mı"
"uyandım baba ama artık çıkalım buradan"
"dilde açılmış kesin iyi o zaman" deyip dolabımdan giysilerimi çıkarıp verdi giymem için hazalı çağırmıştık kolum kırık olduğu için olmuyor malasef Hazal gelip elbisemi giydirdikten sonra efenin nerede olduğunu merak ediyordum
"Hazal efe nerede" babam yaklaştırmıyordu efe ile ama işte normalde benim patronum efe o yüzden işe gitmeme engel olamaz babam
"kapının önünde gizli gizli hastaneden çıkmanı bekliyor baban olduğu için gelemiyor bak begüm dikkatli olacaksın kafanı koparırım yoksa" deyip kısa bir tehdit ettikten sonra o koluma girmişti ve öylece hastaneden çıkmıştık arabada efe ararken bir çift gözle karşılaşmam ile tebessüm ettim arabaya atlayıp araba çalışana kadar efeyle bakışmıştık o çapkınlığıyla bir öpücük attığında ister istemez kızarmıştım beni deli edecek bu adam ya utandığımı gördükten sonra öyle güzel sırıttı ki kalbim bir an tekledi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
araba çalıştığında efe görüş alanımdan ayrılmıştı gizli birisinden mesaj geldiğinde ister istemez gözlerim dolmuştu benim canımın bir garantisi yok muydu gerçekten "ucuz kurtuldun neyse ki sana sadece dayak attılar ama bir dahaki sefere görüşürüz begümcüm tabi ki efe istediğimiz parayı bize vermeyip ihaleyi teslim etmezse" gözlerim ister istemez dolarken ellerimde titremişti babam elimden hızla telefonu alırken diyecek bir şey bulamıyordum
"efe bu o patronum dediğin çocuk değil mi"
"evet baba"
"efenin değer verdiği insanlarla başlıyor demek ki konuşmayacaksın o efe ile"
"ama ba--"
"konuşmayacaksın dedim görmüyor musun ölümden döndün hala efe diyorsun" yaşlı gözlerimle babama bakarken gerçekten bu kadar acımasız olabileceğini anlayamıyorum kafamı cama yaslayıp yarım saatlik yolun ardından gelmiştik eve arabadan evdeki yardımcılarla inerken arkamda ve önümde de 30 tane koruma vardı bu kadarına ne gerek vardı demek istesem de az önce bir mesaj gelmesi ile zaten yeniden yaşadıklarımı hatırladım arkama baktığımda efe ile babam bir şeyler konuşuyorlardı korumalardan biri o kadar dikkatli bakıyordu ki aşık mı oldu acaba diye bir an düşündüm bu kadar uzun bakmasının başka ne gibi bir açıklaması olurdu ki babam da yanıma gelip birlikte eve girdik odam hazırlanmıştı vay be baba evini harbi özlemişim ergenlik çağlarımda bu evden deli gibi kaçmak isterken şimdi evimi özlediğimi fark ettim yardımcılar sayesinde odama çıkıp yatağa uzandıktan sonra yapacak hiçbir şey yoktu kendimi yatağımın sıcaklığına bırakıp derin bir uykuya daldım...
