ZORAKİ KOCA

19

HAZALDAN

o laftan sonra selim egeyi dışarıya atıp yanıma gelip önce borayı kucağımdan aldıktan sonra ellerimi sıkıca kavradı 

"Hazal ben yanındayım artık üzülme tedavi de olacaksın işine de devam edersin çocuklar büyüdükten sonra istersen çocuklarla birlikte benimle kalabilirsin" dediğinde sulu gözlerimle sarıldım selime oda olmasa kim olurdu ki yanımda 

 "teşekkür ederim" odaya annemin dalması ile hemen toparlanıp sarılmamızı bozdum oğluma baktığımda uzaktan bize güldüğünü fark etmemle kucağıma alıp pışpışladım bir süre sonra selim elimden borayı aldığında annem  koluma girip kalkmama yardım etti odaya aceleyle begüm girip sarıldı 

"kardeşim kurtulmuşun bende kurtuldum" 

"nasıl kurtuldun"

"anlatırım kardeşim" deyip tek kolumdan da o girdi evet efede begüme eziyet etmişti aynı benim gibi ve biz her gün geçecek diye birbirimize teselliler verdik beraber odadan çıktığımızda hastanenin dışındaki arabanın içinde bekleyen egeyi görmem ile gözlerim dondu yaptıklarını hatırladım selimde egeyi görmesi ile alnımdan öpüp benimle beraber yan yana yürümeye başladı selim sürücü koltuğuna geçti ben ise onun yanına geçtim borayı arkaya annemlerin kucağına verdim önde oturması doğru değildi annem ile begüm de arkadaydı bize doğru sürdükten sonra selim ben inmeden beni kucağına alıp eve doğru yürümeye başladı 

"ne yapıyorsun"

"yorulma diye yapıyorum" kapıyı çalması ile kapı dakikasında açılırken kapıdaki yardımcı ise selimi alıcı göz ile süzmekle meşguldü selim yardımcıyı omuzu ile ittirip yanından geçerken beni de salondaki koltuğa uzandırmıştı küçük beşiği ile ervayı ve borayı beşiğine koyarken kızımın açlıktan parmaklarını emdiğini gördüm 

"güzel kızım acıktın mı sen" deyip kucağıma alıp emzirecektim bana ve ervaya bakan selime çık bakışlarımı attım o ise hala ervanın başını okşarken 

"selim"

"efendim" deyip kafa salladıktan bir kaç dakika sonra emzireceğimi anlamış olmalı ki 

"ha pardon şey tamam" deyip arkasını döndü o sırada bende kızımı emziriyordum melek gibi emiyordu emdikçe mutlu olan kızıma şebeklikler yaparak onu güldürüyordum en sonunda emmesi bittikten sonra uyuyakaldı kızımı alıp beşiğine koyduktan sonra oğlumu da alıp emzirdikten sonra koydum beşiğine 

"dönebilirsin emzirdim" dediğim an bana dönen selim 

"peki şimdi ne yapacaksın boşanacak mısınız" gerçekten ben ne yapacaktım davayı açacak mıydım yoksa çocuklarımın babasız büyümemesi için o adamı affedip onunla mı ömrümü tüketecektim 

"inan bilmiyorum ben boşanmayı istiyorum ama erva ile bora büyüdüğünde arkadaşları tarafından dışlanacaklar annesi ile babası boşanmış diyecekler ben bunu kaldırabilecek miyim bir sürü çocuk var annesiz babasız büyüyüp sevgiye aç kalan çocuklar" biraz saçıyla oynadıktan sonra

"benimle evlen çocuklar zaten çok küçük onlara babaları gibi davranırım kimin babası olduğu değil kimin şefkatle büyüttüğü değil mi" sunduğu teklif ile ağzım açık kalırken ne karar vereceğimi cidden bende merak ediyordum haklıydı aslında hem çocuklarım babasız büyümezdi hemde ben ege gibi bir psikopatın yanında kalamazdım 

"ben bir düşüneyim selim bunu olmaz mı" 

"olur sen bilirsin düşün acelemiz yok ama yeniden onun yanına dönersen ya aynı şeyleri yeniden yaşarsan ben kaçayım ameliyata yetişmem lazım sen iyice düşün yarına kadar falan görüşürüz" deyip alnımdan öpüp çıktı yüzümde ister istemez tebessüm oluştuğunda sevgiye ne kadar aç olduğumu anladım bizi o halde gören annem ile begüm bana 32 diş sırıtıyorlardı her ikisi de selim çıktıktan sonra bana tepkisiz sadece sırıtarak bakarken daha fazla dayanamayıp