gözlerimi yoğun ilaç kokan hastane odası ile açtım yanımda kuvezlerinde yatan kızım ve oğluma baktımonlar hakettiler mi ki böyle gidişi akılda biter ama kalpte zor demek ki beni sevmemiş bile ben iki tane meleğimi dün doğurdum eğer o korumalar olmasaydı belkide hayatımı kaybedebilirdim tek başıma doğuracağım diye bunları düşünürken ister istemez gözlerim doluyordu odaya giren begüm egenin annesi ve benim annemin gelmesi ile sulu gözlerimi sildim begüm yanıma oturup ellerimi kavradı
"canım nasılsın" deyip destek olur gibi elimi sıktı
"bilmem doğumumun böyle olacağını ben hiç düşünmemiştim sevdiğim adamın ellerini tutup doğurmayı hayal ettim ben begüm sevdiğim adamın doğumumda böyle başka kadının ellerini tutması değil bizm resmimizi parçalayıp bu evliliği yaptığı için pişman olduğunu söyledi" unları derken bile kalbim kabul etmeyi istemez gibiydi
"belki kızgınlıkla söylemiştir kızım" diyen ise egenin annesiydi
"yok anne ciddiydi hiç kızgınlıkla söylemedi artık ege ile hazal diye birşey yok"
1 HAFTA SONRA
dikişlerim iyileşmişti çocuklar günden güne daha fazla mızmız olup geceleri uyutmuyorlardı saçımı yaparken arkadan ağlayan kızımın yanına koştum kucağıma alıp
"annesinin güzelliği neden ağlıyormuş" dediğim an anlamış gibi göğüsümü emmeye başladı bu haline tebessüm edip kızımı emzirmeye koyuldum bu 1 hafta içnde ege gelmemişti egenin annesi yanımda aramış ve telefonu kapalıydı neden bunu bize yapıyordu ben bilmiyordum gerçekten biraz daha emdikten sonra beşiğine bıraktım zaten emerkende uyuyakalıyordu evi satılığa çıkardım evi benim üzerime yapmıştı ve ben o evi satıp başka bir evde oturmayı düşünüyorum yavaş yavaş dolaba ilerlerken ne giyinebileceğime baktım bir takım giysiler seçtikten sonra yatağımın üzerine bıraktım (multide var) ağlayan oğlumun yanına gittiğimde ise odadaki kokudan altına yaptığını anlamak çok zor değildi kucağıma alıp altnı değiştirirken tam bezini bağladım kıyafetni giydirdim ki kapı açıldı
"anne geldin mi üzerimi giydirmen lazım dikişlerim acısada ağrıyor" dedim arkam dönük bir şekilde
"üzerini seve seve giydiririm karıcım" deyip arkamdaki belime dolan ellerle neye uğradığımı şaşırdım birşey diyemiyordum birşey diyemediğimi anlamış gibi yatakta yatan oğlumuzu kucağına aldı onları izlerken oğlumuzda hiçbirşey olmamış gibi masum bir şekilde babasına gülüp sakallarına elini koyup bağırıyordu sevinçten yorgunca kendimi yatağa atıp oturdum kucağında oğlmuz ile birlikte beşikte uyuyan kızına sulu gözleri ile baktı abna baktığında ise tepkisiz bir şekilde yere bakıyordum oğlumuzu beşiğine bırakıp yanıma gelip ellerimi kavradı
"çok güzeller aynı senin gibi" alayla gülüp kafamı iki yana salladım gözlerne tüm kırgınlığım ile baktım
"bu şimdi mi aklına geldi" dediğimde yere sabitledi bakışını
"dün ben geldim aslında ama uyuyordun seni izledim bekledim" alayla
"neyi bekledin"
"ben herşeyin eskisi gibi olmasını bekledim sanırım biliyorum çok saçma ama"
"olmuyor değil mi alvele tanıştın artık hiçbirşey eskisi gibi olmuyor değil mi ege" deyip ellerimi hızla çektim elinden
"çekme elini ne olur" deyip elimi yeniden kavradığında
"elimin sana bir faydası olmaz hatta sana şimdiden sonra kimsenin bir faydası olmaz artık ege sen bensizlikle tek başına başa çıkacaksın" bende ona nat yeniden elimi çektim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZORAKİ KOCA
Romance"sen beni karartansın hem karartıyorsun hem aydınlatıyorsun evet belki ben iyi bir adam olmayabilirim ama senin iyiliğin için zamanı gelince öğreneceksin bunu zaten şimdi sana soruyorum benim karanlığımda ki ışık olur musun ?"...
