Akatsuki - Taka chcę być...

6

Rozdział VI

Tak jak chciała - dostała jeden dzień, który, teraz, wykorzystała na spotkanie z rodziną. Podeszła do drzwi swojego dawnego domu. Podniosła dłoń. Zawahała się... Złapała za klamkę, a drzwi się otworzyły. Zdziwiła się, bo nigdy nie zostawiali otwartych drzwi.Powoli weszła do środka, a tam przywitały ją zdjęcia i jej, już dawno narysowany rysunek oczu wujka. Gdy tak się przyjrzała... zauważyła, że narysowane oczy teraz przypominają jej własne tęczówki. Palcami lekko musnęła obrazek i uśmiechnęła się. Stała tak chwilę, gdy nagle usłyszała kroki. Spojrzała tam, a jej oczom ukazała się kobieta, która przytuliła ją znienacka.

- Chiyo!

- Kaa-chan? - zdziwiła się dziewczyna.

- Wiedziałam, że żyjesz... Chiyo!

- Kaa-chan, dusisz mnie. - zaśmiała się, a kobieta odsunęła się lekko od córki.

- Pokaż mi się. - powiedziała.- Jak Ty wyrosłaś~!

- No, ale teraz to już w ogóle nie wyglądam jak tata. - uśmiechnęła się dziewczyna.- A tak w ogóle... to gdzie on jest?

- Został wezwany do Hokage w sprawie z Tobą.

- Ze mną? - zapytała.

- Tak. - kiwnęła głową ciemnowłosa.- Hokage-sama bardzo się martwi o Twoje życie. Wysłała nawet oddziały ANBU po Ciebie, ale wielu z nich zginęło z niewiadomych przyczyn...

- Rozumiem... - powiedziała cicho.- Czy tata ma jeszcze swój płaszcz z Akatsuki?

- Wydaję mi się, że tak... Dlaczego pytasz?

- Muszę z ojcem porozmawiać. To ważne!

- Dobrze... - powiedziała smutno kobieta.- Skoro już jesteś, to może coś zjesz? Na pewno jesteś głodna.

- Masz rację. - oznajmiła.

Obie powędrowały do kuchni. Chiyo usiadł na krześli, a Izumi wyciągnęła z lodówki jedno jajko. Włączyła palnik, postawiła na nim patelnię i rozbiła jajko. Dziewczyna grzecznie siedziała i czekała na swoje danie.

Po chwili matka dziewczyny postawiła talerz na stół przed oczami swojej córki. Chiyo przyjrzała się daniu, a na żółtku był znak klanu Uchiha i obok mały napis: '鹿毛'.

- Wiem, że chciałaś zostać Hokage, ale bałaś się, że nie podołasz... - powiedziała nagle.- Chciałaś być~...

- Jak tata. - przerwała matce, kończąc za nią zdanie.- I właśnie dlatego muszę z nim porozmawiać!

- Skoro już poruszyłaś ten temat... powiedz, po co Ci płaszcz Itachie'go? - zapytała , a Chiyo sięgnęła do swojego plecaka, który był przyczepiony z tyłu na jej biodrach.

- Ten płaszcz mi się rozdarł. - oznajmiła wyciągając czarny płaszcz z torby.

- Akatsuki? Od... kiedy?

- Odkąd nie ma mnie w wiosce.

- A Ty mówiłaś, że nigdy nie będziesz taka jak ja. - odezwał się głos mężczyzny.Głos należał do ojca dziewczyny. Itachi stał przy drzwiach do jadalni.

- Papa? - zdziwiła się, gdy mężczyzna nagle pojawił się przed nią i ją przytulił.

- Witaj w domu.

- Miło mi to słyszeć z Twoich ust, tato, ale muszę iść, dlatego... - westchnęła.-... chciałabym Twój płaszcz Akatsuki.

- Wisi u góry w Twoim pokoju.

- Dziękuję. Wezmę go i znikam.

- Nie chcemy byś zniknęła... - posmutniała Izumi.

- Wiem, ale zdradziłam Konohę, nosze słynny strój Akatsuki i zabiłam ludzi, którzy chcieli mnie odnaleźć. - krzyknęła z góry.- Po za tym, kto by chciał ninja, który wygląda jak legendarny Uchiha Madara? - dodała stojąc już na schodach z płaszczem ojca.

- Madara to był bardzo silny shinobi z naszego klanu i jako nieliczny Uchiha potrafił kontrolować dziesięcioogoniastego.

- Tato i dlatego o tym mówię! - krzyknęła ubierając płaszcz.

- Zrobiłaś się trochę oschła.

- Wdaję się w Ciebie z lat, gdy sam byłeś członkiem "Brzasku". - oznajmiła znikając rodzicom z oczu.

C.D.N.