Planımız işe yararsa bu akşam bir yük gemisiyle Viyana'ya gidicektik.Bu yüzden de akşam saat 12'de ilk buluştuğumuz yere gidecektik ve ordan da Tavşanın bir arkadaşı bizi köprünün sonuna kadar bırakacaktı,ordan sonra ise bizim limana kadar koşup gemiye binmemiz gerekiyordu.Korkmuyordum.Eğer bu Tavşanla birlikte olabilmek için olan tek şansımsa bu şanstan korkmama gerek yoktu,en azından böyle düşünmek rahatlatıyordu.
Saat 1.00
Arayamıyorum çünkü hala o kahrolası evde...
Tavşanın ağzından;
1.00
Arayamıyorum çünkü hala bu kahrolası evdeyim.Korkmuyorum,çünkü onunla tek şansımın bu olduğunu biliyorum...
Yazardan;
Saat 10 olmuştu Soo Yun kapşonlusunu da alıp evlerine son birkez daha baktı ve göz yaşını girişe bırakıp kapıyı kapattı.
Yavaş ama kararlı adımlarla Tavşanı ilk gördüğü daha doğrusu onu kurtardığı ve Tavşanı olduğu yere geldi,yavaşça bir banka oturdu ve derin ama düşünmeyen bakışlarla yere bakmaya başladı.Omzuna dokunan elle irkilerek arkasına döndü ama daha tam dönmeden ona sarılan kişinin Tavşan olduğunu anladı ve o da sanki hiç bırakmayacakmış gibi sarıldı.
Ayrıldıklarında göz göze geldiler ve daha sonra ellerini tutup birlikte Tavşanın arkadaşının arabasına bindiler.Yolun yarısında arkadaşı "Bizi takip eden 2araba var"
"Evet o yaşlı adam ve sürtüğün adamları!"
Soo Yun ilk kez korkulu bakışlarla Tavşana baktı.Şefkatli bakışlarını ve kalbini Ona açan Tavşan Onu kendine çekti ve kafasını göğsüne bastırıp
"Korkmaya gerek yok hem ikimizde burdayız!"
Soo Yun başıyla Onu onaylayıp arkadaki arabalara baktı ve sonra derin bir nefes aldı ve
"Baya hızlı koşmamız gerekecek anlaşılan!"
Arkadaşları yolun bitimine 10metre kala durdu köprüye sadece 30 metrelik mesafe vardı ikisi de arabadan hızla inip koşmaya başladılar arkadaki iki arabadan da aynı zamanda inen adamlar ellerindeki silahlarla koşarak onlara doğru ateş ediyorlardı.Kurşunların çoğu onları es geçmişti daha sonra koşarken bir anda duran Soo Yun
"Devam et"
"Ne ne diyorsun hadi az kaldı"ama daha sonra Soo Yun'un kanayan karnını görünce ona doğru koştu Soo Yun dengesini kaybetmişti ve köprünü askılıklarında doğru yaklaşıyordu.Tavşan hızını daha da artırdı ama Soo Yun köprüden düşmüştü.
Tam o sorada Soo Yun'un elini yakalayabilmişti.
Tavşan acıyla inledi O da omzundan vurulmuştu ve adamlar onlara doğru yaklaşıyordu.Soo Yun yalvaran bir ses tonuyla
"Bırak beni!GİT!"
Kafasını onlarca kez "hayır"anlamında sallayan Tavşan acıyan koluna aldırmamaya çalışarak Soo Yun'u kendine çekmeye çalışıyordu.
O sırada gülümseyerek elindeki eski silahla onlara 10metre kala durdu ve"Kızı bırak sana bir şans verelim ya daa ikiniz de denizin dibini boylayın?! Üç saniye!"
Dedi ve üçten geriye saymaya başladı.
Elini kurtarmaya çalışan Soo Yun'un elini 10 kat daha fazla sıkı tutan Tavşan
"En azından birlikte"
"3"adam içe kadar saydı ve Tavşana doğrulttuğu silahı ateşledi.
İkisi de denizin sonsuz karanlığına gömülmüşlerdi.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HIRSIZ//BTS Jeon Jungkook(tamamlandı)
Fanfiction*Peki senin adın ne? -Ben adımı tanımadıklarına söylemem seni tanıdıktan sonra söylerim belki ama o zamana kadar....bana Tavşan diyebilirsin. *O zaman sende bana seni tanıyana kadar adımla seslenemezsin Tavşan. ... *Ben sana okurum,birlikte yaşarız...