|Ξένος|

Κεφάλαιο 18

"Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι' αγάπη." (-Γουίλιαμ Σαίξπηρ, 1564-1616, Άγγλος δραματουργός)

"Αυτές οι βραδινές συγκεντρώσεις έχουν αρχίσει να με κουράζουν. Θέλω να κοιμηθώ στο κρεβατάκι μου, μόνη μου με την μουσικούλα μου και σεις δεν με αφήνετε" παραπονέθηκε η Μαίρη και όλες την κοιτάξαμε. Η Εύα απλά γέλασε και της έδωσε το μαξιλάρι της. Οι συγκεντρώσεις στο σπίτι της Εύας έχουν καθιερωθεί. Όμως δεν είμαστε μόνο εμείς, είναι και ο Οδυσσέας, ο Πέτρος και ο Σωτήρης. Η Σάρα ήταν πριν εδώ αλλά έφυγε πριν μισή ώρα. Μου είπαν πως νιώθει άβολα επειδή πιστεύει πως δεν την συμπαθούμε. Πως θέλει να την συμπαθήσουμε αν μας αγριοκοιτάζει και μας σχολιάζει όλη την ώρα;

"Η Άνδρο το χαίρεται περισσότερο από όλους. Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί με πήρες χθες τηλέφωνο και αφού μου είπες ότι θέλεις να μιλήσουμε για κάτι σημαντικό μου το έκλεισες και δεν το σήκωσες όταν σε πήρα ξανά;" η αλήθεια είναι πως το μετάνιωσα κατευθείαν. Θέλω τόσο πολύ να τους πω τι έγινε ανάμεσα σε εμένα και τον Οδυσσέα αλλά φοβάμαι μην με παρεξηγήσουν. Έχει κοπέλα, κάτι το οποίο γνωρίζω αλλά εκείνη τη στιγμή το αγνόησα. Είναι αρκετά άσχημο και δεν θέλω να χαλάσει η εικόνα που έχουν για εμένα.

"Δεν θυμάμαι, διάβασα ένα βιβλίο χθες. Νομίζω ήθελα να σου μιλήσω για το τέλος αλλά επειδή λυπήθηκα και έκλαιγα δεν ήθελα να σε ζαλίσω" είπα ήρεμα κοιτώντας το κινητό μου. Ήμουν τόσο πειστική και χαλαρή που ακόμη και εγώ πείστηκα πως αυτό συνέβη. Δεν είναι και απίθανο επειδή το έχω ξανακάνει, οπότε θα μπορούσε άνετα να συμβεί. Μήπως όμως πρέπει να τους πω την αλήθεια; Έστω ένα μέρος; Δεν χρειάζεται να τους τα πω όλα.

"Κλασική Ανδρονίκη, υπάρχει φορά που να μην έχεις κλάψει με βιβλίο; Δένεσαι τόσο πολύ με τους χαρακτήρες που έχω αρχίσει να ανησυχώ. Τέλος πάντων, έγινε τίποτα στην πρόβα; Γιατί είδα την κυρία Άκεμα εκνευρισμένη όταν πέρασε από δίπλα μου στον διάδρομο" όλα τα βλέμματα βρισκόντουσαν πάνω μου. Ήρθε η ώρα της αλήθειας. Είναι τα πιο κοντινά πρόσωπα που έχω. Θα με καταλάβουν, εξάλλου αυτές μου λένε τόσο καιρό ότι πρέπει να κάνω κίνηση.

"ΕγώκαιοΟδυσσέαςφιληθήκαμετρειςφορές" μίλησα πολύ γρήγορα αλλά αυτό δεν τις σταμάτησε από το να καταλάβουν τι είπα. Έχουν συνηθίσει να με ακούν να μιλάω γρήγορα. Τα μάτια τους γούρλωσαν και την ώρα που πήγαν να ουρλιάξουν ο Οδυσσέας μπήκε μέσα στο δωμάτιο μαζί με τον Σωτήρη. Όλες κοιτάχτηκαν, αρχικά, μεταξύ τους και μετά κοίταξαν τον αδερφό της Εύας και τέλος εμένα. Τα δύο αγόρια είχαν φρικάρει, φαινόταν από την έκφραση του προσώπου τους. Μία ακόμα υπέροχη νύχτα στο σπίτι της Εύας.