|Ξένος|

Κεφάλαιο 9

Δεν είναι αστείο το πως η τύχη φέρνει δύο πρόσωπα μαζί; Η ζωή τους δίνει το χρόνο που χρειάζονται και το σύμπαν συνωμοτεί για να τα κάνει να πλησιάσουν το ένα στο άλλο. Βέβαια, είμαστε χαμένοι εξαρχής. Δεν είμαστε πλάσματα εύκολα, δεν μπορούμε και δεν είμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε κατω τους εγωισμούς μας για να μιλήσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας. Τι γίνεται λοιπόν όταν η ιστορία είναι γραμμένη διαφορετικά; Πως θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα μας; Όσο μικρά κι αν είναι, παραμένουν να είναι προβλήματα. Μας βασανίζουν, παίζουν με το μυαλό και τα συναισθήματα μας-

«Θα τελειώσεις ποτέ ή θα σε περιμένουμε για άλλη μια ώρα;» αυτά τα κορίτσια δεν έχουν καθόλου υπομονή. Εγώ επιμένω πως δεν πρέπει να πάω στο πάρτι, δεν έχω όρεξη. Δεν είναι καλύτερο να μείνω εδώ με το βιβλίο μου και να ακούσω την μουσικούλα μού; Από την άλλη όμως θα είναι όλοι εκεί, θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα ακόμη sleepover στο σπίτι της Εύας και -προφανώς- θα γνωρίσουμε και άλλα άτομα. Τι έχω να χάσω;

«Έρχομαι» φώναξα και πήρα την τσάντα με τα ρούχα μου. Πάμε πάλι. Έκλεισα τα φώτα στο δωμάτιο μου και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι όπου κάθονταν οι κολλητές μου. «Είστε ευχαριστημένες;»

«Πολύ! Φόρεσες και τα ρούχα που πήραμε! Τα αγόρια θα τρέχουν πίσω σου» Ναι Ανθή, ότι πεις.

«Συμφωνώ και επαυξάνω. Πάμε» χοροπηδησε ενθουσιασμένα η Κατερίνα και έτρεξε προς την πόρτα. *Ως συνήθως* Φύγαμε και Πριν το καταλάβουμε φτάσαμε στο σπίτι της Εύας. Μέχρι στιγμής δεν υπήρχαν πολλά άτομα στον χώρο όποτε μπορούσαμε άνετα να πάμε στο δωμάτιο της και να αφήσουμε τα πράγματα μας. Κάτι το οποίο και κάναμε. Ύστερα κατεβήκαμε πάλι στο σαλόνι και πήγαμε να μιλήσουμε στα αγόρια.

«Ήρθαν και τα κορίτσια» χαμογέλασε ο Πέτρος και μας έκλεισε το μάτι. Να μου το θυμηθείτε, αυτουνού του αρέσει κάποια από την παρέα και θα μάθω ποια είναι. Πρέπει να τον βοηθήσω λίγο γιατί μόνος του δεν βλέπω να κάνει κίνηση.

«Ανδρονικη σού πάει πολύ αυτό το σύνολο» το χαμόγελο της ήταν τόσο ψεύτικο πού ούτε εκείνη δεν πίστευε αυτά που έλεγε. Δεν καταλαβαίνω γιατί έχει πρόβλημα μαζί μου η Σαρα. Δεν της εχω κάνει τίποτα, αντιθέτως εκεινη πετάει συνεχεία σχόλια.

«Ευχαριστώ, είπα να βάλω κάτι διαφορετικό» όντως πρέπει να ευχαριστήσω τις υπόλοιπες πού με πίεσαν να τα βάλω. Νιώθω κάπως καλύτερα και η μπλούζα -παρόλο που δεν είναι τόσο κλειστή όσο οι άλλες που φοράω- κάθεται ωραία στο σώμα μου. Ξέρουν τι κάνουν.