|Ξένος|

Κεφάλαιο 12 -Μέρος δεύτερο-

Με τα κορίτσια μιλούσαμε για τουλάχιστον τρεις ώρες μέχρι που αποκοιμήθηκαν. Εγώ την ώρα που πήγα να ξαπλώσω στον ξενώνα -ο οποίος κανονικά είναι για δύο άτομα αλλά με άφησαν μόνη μου- κοίταξα το τηλέφωνο μου το οποίο χτύπαγε και το σήκωσα. Τι θέλει η μαμά μου στις 2:30 το βράδυ; Θυμήθηκε ότι υπάρχω; "Ναι; Μαμά έγινε κάτι;" ρώτησα και έκλεισα την πόρτα του δωματίου για να μην ξυπνήσω κανέναν.

"Που είσαι τέτοια ώρα; Γυρνάς στον δρόμο χωρίς την άδεια μου και έχεις το θράσος να σηκώνεις το τηλέφωνο σου και να κάνεις λες και δεν έχει γίνει τίποτα;" πόνεσε το κεφάλι μου από τις φωνές. Αυτός -κυρίες και κύριοι- είναι ο λόγος που δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ. Νιώθω ότι δεν υπάρχω μέσα στο σπίτι μου. Σε ποιο σπίτι βασικά; Δεν με ακούνε όταν τους μιλάω, με αγνοούν τελείως. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι γονείς μου είναι να τσακώνονται μεταξύ τους και όταν συμβαίνει κάτι να ρίχνουν το φταίξιμο ο ένας στον άλλο αδιαφορώντας για εμένα.

"Μαμά ηρέμησε, σου είπα ότι θα κοιμηθώ στην Εύα σήμερα. Στο είπα αρκετές φορές και συμφώνησες, είμαι εδώ από το απόγευμα" απάντησα όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσα και ένιωσα το άγχος να με κατακλύζει. Με άφησε να έρθω. Δεν θα το έκανα χωρίς άδεια. Θα με τρελάνουν εκεί μέσα, πραγματικά νομίζει ότι λείπω από το απόγευμα και πήρε τώρα;

"Όχι δεν μου το είπες. Θα το θυμόμουν. Μην πας να με κοροϊδέψεις εμένα νεαρή μου" αρχίσαμε πάλι με τους τσακωμούς. Δεν μπορώ να χαλαρώσω ποτέ, μία μέρα δεν μπορούν να με αφήσουν να ηρεμήσω; Πρέπει να μου χαλάνε την διάθεση όποτε θέλουν;

"Στο έλεγα κάθε μέρα τις τελευταίες τέσσερις μέρες, δύο φορές την κάθε μέρα. Αλλά με τους τσακωμούς σας που να μου δώσεις σημασία. Το είπα και στον μπαμπά. Ρώτα τον. Μπορώ τώρα να πάω για ύπνο ή θα μου κάνεις κήρυγμα για κάτι που δεν έκανα;" είμαι τόσο απογοητευμένη. Δεν αντέχω άλλο. Γιατί δεν μπορούν απλά να τα βρουν να τελειώνουμε; Με πληγώνει αυτή η κατάσταση και χειροτερεύει όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα.

"Εντάξει, θα σε αφήσω να ξεκουραστείς. Με τον πατέρα σου δεν μιλάω οπότε θα κάνω πως σε πιστεύω. Αύριο θα δουλεύω όλη μέρα οπότε όταν θα γυρίσεις εσύ θα έχει φαγητό στο ψυγείο, μην πάρεις πάλι έτοιμο απέξω. Καληνύχτα" δεν μιλάνε; Ζούνε στο ίδιο σπίτι, έχουν οικογένεια και κάνουν σαν πεντάχρονα. Μπορεί να ακουστεί άσχημο αυτό που θα πω αλλά όταν έρχομαι εδώ κοιμάμαι πολύ καλύτερα από ότι στο σπίτι. Εκεί ανησυχώ συνέχεια. Τουλάχιστον διαβάζω και δεν με ενοχλεί κανένας, αφού δεν μου δίνουν σημασία.