Make Me Run.|kth|

part 13

Συνεχίσαμε να 'καταστρέφουμε'ότι βρίσκαμε μπροστά μας.

Ήταν κακό?
Εννοώ..
Είναι δημόσια περιουσία, αλλά εδώ που βρισκόμαστε δεν χρησιμοποιείτε από κανέναν...
Τον κοιτάω και με κοιτάει πίσω.
Γελάω και κοιτάω κάτω.
Γκαιζ τι, και εσεις θα ντρεποσασταν... Είναι πολυ ομορφος.
Παρόλο που έχει κάστανα μαλλιά και μάτια, ειναι διαφορετικα από των άλλων.
Και αυτό το χαμογελο του..
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί μου αρέσει τόσο.
Και κάτι ακόμα, από τότε που τον γνώρισα θέλω απειρα να αγγίξω τα μαλλιά του, να τα χαιδεψω.
Απλά είναι τόσο μαλακα, από ότι φαίνονται και...
Τέλος παντων.

Περάσαμε μέσα από ένα στενό και βγήκαμε σε μια πιο "ανοιχτή " περιοχή. Δεν ήταν τόσο απομονωμένα.

Ανοίγω ξανά το σπρέι και το κουνάω ετοιμάζοντας να βάψω

-αρια όχι εδώ.

-γιατί τι...
Και τοτε έγινε κάτι απρόσμενο.

Περιπολικά ακουστηκαν .

-Τι-τι γίνεται ταε?

Τον ρωτάω.
Είχα παγωσει.
Το είχα ξανακάνει αυτό πολλες φορες αλλά παντα ήμουν σίγουρη ότι δεν υπάρχει περιπτωση να με πιασει η αστυνομία.

-τρέξε αρια!

Χωρίς να έχω άλλη επιλογή, αφου ξανά έκλεισα βιαστικά το σπρέι αρχισα να τρέχω.
Ο ταε από πισω μου κοιτουσε μπας και μας κυνηγουσαν.

Δεν έβλεπε τίποτα.
Όμως καταλαβαιναμε και οι δυο μας ότι μας πλησιαζαν, γιατί η σειρήνα δυναμωνε.

Έχω τρομάξει, σε μεγάλο βαθμό.
Μα γιατι?
Εννοώ, δεν έχουν το δικαίωμα, και να μας πιασουν, να μας βάλουν φυλακή.
Απλά γκράφιτι κάναμε, αν δεν είδαν όλα τα αλλά.
Το ξανασκέφτομαι και τώρα αρχίζω και γελάω, γελάω δυνατά. Δεν μου φαίνεται κάτι αστείο απλά γελάω.

-σκάσε και απλά συνέχισε να τρεχεις
Μου λέει.

-γιατί ρε ταεεε

Ήμουν σαν μεθυσμένη, αλλά δεν υπήρχε αλκοολ αυτη τη στιγμή στον οργανισμό μου.

Όταν βρήκαμε την ευκαιρία, στριψαμε σε ένα στενο δρομο. Ακουγαμε τους αστυνομικους να έρχονται προς το μέρος μας, έχοντας πλέον αφήσει τα περιπολικα.

Taehyung's pov

Μας είχαν καταλάβει.
Εγώ έφταιγα για αυτό, γαμωτο.
Είχα τρέξει μετά όσο πιο γρήγορα μπορω για να φτάσω την άρια.
Μπήκαμε μέσα σε ένα σκοτεινό στενάκι και περιμεναμε.
Έπαιρνα βαθιές ανασες, καθώς είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στον τοίχο.
Η αρια συνέχιζε να γελάει χωρίς δισταγμό.
Μα καλά τι την έπιασε?