Make Me Run.|kth|

part 24

Taehyung's pov
Τον αντικρισα μπροστά μου.
Ώστε αυτός ήταν λοιπόν.
Όνομα δεν είχε για να μην τον αναγνωρίζει κανείς. Όλοι τον φώναζαν όπως ηθελαν. Κρυμμένος από την αστυνομία. Κι όμως ζει με πιο πολλα λεφτά από τους ίδιους τους αστυνομικους.Μου τον είχαν αναφέρει πολλοι και τώρα ήταν στιγμή να τον γνωρίσω. Θα μου εδινε πληροφοριες για τον son oh gong. Για το που βρίσκεται. Τα ξέρει όλα. Ειχε μπλέξει σε πολλους καβγάδες. Είχε βάλει φωτιές, ήταν ληστής, βιαστης. Τα πάντα. Όλοι τον φοβόντουσαν.
Μου κάνει νόημα να κάτσω στην καρέκλα μπροστα του.
-Τι θέλεις?
Με ρωτάει κατευθείαν.
Ανεκφραστος τον κοιτάω.
Θυμάμαι την συμβουλη που μου δόθηκε να μην σχολιάσω τίποτα επάνω του.
-Θέλω πληροφοριες για έναν που ήταν μέσα παλιά. Θα τον ξέρεις λογικά.
-Ναι...
Λέει και ξεφυσάει τον καπνό του πουρου στο προσωπο μου.
-αρχικά αν σε ρωτήσει κανείς για εμενα, δεν με ξέρεις. Αλλιώς ξέρεις τι σε περιμένει.
Γελαει και μου δείχνει το μαχαίρι στην τσέπη του δερμάτινου μπουφάν του.
Στραβοκαταπινω και κοιτάω τον σουγιά. Έπειτα τον ξανακοιταω στα μάτια.
-Γνωρίζω πολυ καλα.
Του λέω.
Δεν εκανα το λάθος να αναφέρω την εξωτερική του εμφανιση, όπως μου είπε ο άλλος.
-Χαίρομαι, τώρα ποιο ειναι το όνομα σου.
-Taehyung. Kim Taehyung.
-Γνωστό όνομα.Ο πατερας σου με είχε βρει μια φορά για μια υπόθεση του.
Το χρώμα των ματιών μου σκουραινει και πλεον κοιτάω το πρόσωπο που βρίσκεται απέναντι μου χωρίς να πάρω ανάσα από τον θυμό και τις αναμνήσεις μου με κατέκλυσαν.
-Ηλικία?
-23
Του απαντάω.
Εκείνος γράφει τα στοιχεία μου, γιατί τα θελει?
-τέλος πάντων.
-Ναι, θα μου δώσεις αυτό που χρειάζομαι σωστά?
-αναλόγως. Τι ανταμοιβή έχω?
Με ρωτάει.
Ξεροντας τις υπονοεί βγάζω ένα συγκεκριμένο ποσο από την τσέπη μου και του τα πετάω μπροστά του.
Εκείνος τοποθετεί το πουρο ανάμεσα από τα χείλη του και παιρνει τα λεφτά και τα μετράει.
Φαίνεται ευχαριστημένος από την ανταμοιβή του καθώς γελάει.
-Ποιον ψάχνεις?
-Son oh gong. Αυτό είναι το όνομα του.
-Ωωω τον ξέρω αυτον. Στην φυλακή είχε μπει για πολυ καιρο.Επρεπε να τον κρατήσουν και άλλο μέσα. Γιατί τον ψάχνεις?
Θυμήθηκα τον λόγο και εσφιξα την άκρη του τραπεζιού που ήταν μπροστά μου.
Τα χείλη μου σχημάτισαν μια ίσια γραμμή.
Μην κάνεις μαλακια.
Σκέφτομαι καθώς βλέπω αυτόν που έχω μπροστα μου.
-Απλά πες μου που βρίσκεται.
Χωρίς να μου απαντήσει ανοίγει τον υπολογιστή του.
Πληκτρολογεί. Δεν μπορουσα να καταλαβω τι. Το μόνο που μπορουσα να δω ήταν η αντανάκλαση της οθόνης στα μάτια του. Τα μάτια του το ίδιο τρομακτικά με τον θετό μου πατέρα.
Καρφωνω το βλέμμα μου επάνω του σκέφτομενος ότι ήταν αυτός.
Εχω μια ξαφνική επιθυμία να τον χτυπήσω.
Γυρνάω το κεφάλι μου από την άλλη μεριά για να μου φυγουν όλες οι ιδέες που δεν θα προκαλεσουν τίποτα άλλο παρα προβληματα.
Εκείνος με κοιταει.
Ψάχνει δίπλα του και παίρνει ένα μπουκάλι νερό.
Φαντάζομαι στη θέση του εκείνον να πινει αλκοόλ.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Προσπαθώ να ηρεμησω, η ησυχία αυτή όμως δεν βοηθάει. Ο μόνος θόρυβος που υπάρχει είναι ο ήχος του πληκτρολογίου και του υπολογιστή καθώς και οι ανάσες μας που η δική μου είμαι γρήγορη.
-εδώ ειμαστε.
Ξαφνικά ακουω την βαριά φωνή του να λέει.
-son oh gong φυλακίστηκε...Αποφυλακίστηκε.
Λέει και μουρμουρίζει όλο το βιογραφικό του son oh gong
-αυτή τη στιγμή νοικιαζει μια μονοκατοικία στην οδό ****.Πληρωνει 750€τον μήνα..
-Δεν με ενδιαφέρει το ποσο πληρωνει.
Τον κόβω κάνοντας τον να μου πει αυτό που χρειάζομαι.
-Είχε καταθέσει ότι δεν θα μείνει εκεί για πολυ, καθώς χρειαζόταν τον χωρο για έναν συγκεκριμένο σκοπό.
-η άρια
Σκέφτομαι φωναχτά.
Εκείνος με κοιτάζει περιεργα.
-Αυτά ήθελα να μάθω.
Εκείνος ξαναπιανει το πουρο στα χέρια του.
-Τότε υποθέτω μπορείς να φυγεις.
Μου λέει.
-ναι...
Σηκώνομαι από την καρέκλα.
Περπατάω προς την εξώπορτα. Ο τυπος από πριν με καθοδήγησε έξω σιγουρευοντας ότι δεν έχω μαζί μου μαγνωτοφωνο η κάποια κάμερα που θα μπορουσα να δώσω στην αστυνομια έτσι ώστε να βρει το αφεντικό του.
-μπορείς να φυγεις.
Μου λέει.
Τρέχω προς το αυτοκίνητο και χωρίς να χάσω χρόνο ανάβω τη μηχανη.
Κάνω όπισθεν και βγαίνω από εκείνη την περιοχη.
Τώρα πρεπει να βρω το μέρος που την κρατάει.
Ελπίζω να είναι εκεί.
Οδηγάω και επιλέγω να παω από τον κεντρικο δρόμο που είναι και πιο γρήγορος.
-Γαμω την γκαντεμιά μου.
Φωνάζω όταν πεφτω πάνω σε ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε απότομα.
Βγαίνω έξω και κοπαναω την πορτα πισω μου.
-Ρε μαλακα που σταματάς μέσα στη μέση του δρόμου.
-συγγνώμη φίλε, να είμαι καινούριος οδηγός. Αλλά και εσυ τι πηγαινες τόσο γρήγορα λες και σε κυνηγάνε πια.
Με νευριασε και έβαλα το χέρι μου πισω να τον χτυπήσω. Μια γυναικεία φωνή με σταμάτησε.
-ΠΕΡΙΜΕΝΕ. Δεν φταίει αυτός αν εσυ έχεις νευρα. Θα σου πληρωσουμε την ζημιά.
-καλά θα κάνετε.
Βγάζω το τηλέφωνο μου και παιρνω τον ξάδερφο μου.
-ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ
-σορρυ ρε συ, ο φλώρος μπροστά μου δεν ήξερε να οδηγάει τι να κάνω.
-Γαμω δεν σου ξαναδίνω το αυτοκινητο μου, πραγματικα. Που είσαι?
Του λέω την διευθυνση και μου κλείνει το τηλέφωνο στα μουτρα.
-Τώρα.
Αναφέρομαι στο ζευγάρι που έπεσα πανω.
-Έρχεται ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου για να κανονίσετε τα πραγματα, αστυνομία δεν χρειάζεται καθώς ξέρετε ότι κάνατε παπαρια. Καλέστε την οδικη βοήθεια να πάρουν το σαραβαλο σας από την μέση. Και βρείτε μου γρήγορα ένα ταξί.
Τους λέω χωρίς να περιμενω να συμφωνήσουν η όχι.
[... ]
Όταν το ταξί ήρθε επιτέλους ,τους είπα να περιμενουν τον ξάδερφο μου εδώ, αλλιώς θα ειχαν να κάνουν μαζί μου.
Μπήκα μέσα στο ταξί και του είπα την διευθυνση που ήθελα να παω
Αντε γαμω όλο καθυστερήσεις.
[...]
-φτάσαμε
Μου λέει ο οδηγός και εγώ του δίνω τα χρήματα που του οφείλω. Κατεβαίνω από το αμάξι και αντικριζω μπροστά μου ένα σχετικά μεγάλο σπίτι με κήπο.
Εδώ μένει ρε?
Ο κήπος με τα λουλούδια του έλειπε... Να καλυψει την ασχήμια μέσα του.
Περπατάω προς την πορτα.
Κλειδωμένη. Το φαντάστηκα.
Έπρεπε να έβρισκα τρόπο να μπω μέσα. Η άρια μπορεί να παθει κάτι ανά πάσα στιγμή. Και τώρα είμαι πολυ κοντά στα να τη σώσω. Δεν μπορώ να την αφησω τωρα.
Εκανα μια γυρα το σπίτι και ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο θυμωμένο και ταυτόχρονα απαισιόδοξο προσωπο μου.
Μια μπαλκονόπορτα. Μια ανοιχτή μπαλκονόπορτα.

Επρεπε να έμπαινε από την καμινάδα και να έκανε έκπληξη στον son oh gong... Δεν λέτε?
Οχι?
Οκ:(
💜