Taehyung's pov
Μου λειπει.
Έχουν περασει 2 εβδομαδες
από την τελευταία φορά που μιλήσαμε.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι ομως. Ξέρω ότι ήταν δικό μου λάθος το ότι την άφησα να φυγει. Η βασικα, την έδιωξα. Αλλά, συνήθως πρεπει να κάνεις το καλυτερο για τους ανθρώπους που αγαπάς. Πιστευω πως αυτό ήταν το καλυτερο για εκείνη.
Δεν έχω ακουσει νέα της. Αυτό με ανησυχεί ,αλλά δεν έχω το δικαίωμα να ενδιαφέρομαι για αυτήν αφου εγώ εμπλεξα τα πραγματα.
Αν μετάνιωσα? Οχι, θα το ξανά έκανα. Θα εμένα μακριά της όσο καιρό χρειαζόταν για να με ξεχάσει. Εγώ δεν θα την ξεχνουσα. Γιατί ήταν από τους λίγους ανθρώπους γυρω μου που μου συμπεριφέρθηκαν τόσο καλά. Εγώ όμως ήμουν το αντίθετο για εκείνη, όποτε τι έχει να χάσει, θα προχωρησει τη ζωή της.
Πηγαίνω προς την κουζίνα και φτιάχνω ένα σάντουιτς. Κάθομαι και το τρωω γρήγορα καθώς το στομάχι μου γουργουρίζει. Δεν έτρωγα. Είχα πολλες ώρες να φάω. Η κοιλιά μου ήταν γεμάτη με αλκοόλ, καθώς σχεδόν καθημερινά πηγαινα από εδώ και από εκεί και έπινα. Δεν αγγιζα καμια ομως, μόνο το ποτηρι με το ποτο.
Δεν είναι καλό για την υγεία μου αλλά ποιος σκατα νοιάζεται τώρα.
Τελειώνω το φαγητό μου και βάζω το πιατο στον νεροχυτη. Θα το πλυνει η θεία μου όταν γυρίσει.
Ετοιμαζομαι να βγω μια βόλτα έξω να παρω λίγο καθαρό αέρα.
Πηγαίνω προς το δωμάτιο μου για να ετοιμαστώ και βλέπω τον ξάδερφο μου να κατεβαίνει τα σκαλοπατια βιαστικός.
-Τι γίνεται.
Του λέω καθώς έχω καιρό να του μιλήσω για το πως είναι.
-Όλα καλά ρε, εσένα δεν σε βλεπω καλά όμως.
-Ασε ρε, μεγάλη ιστορία.
-Θα μου την πεις μετά, τώρα βιάζομαι, έχω να παω σε μια συνέντευξη.Προσλαμβάνουν άτομα για μια δουλειά και σκέφτηκα θα ήταν καλή ιδέα να δουλέψω, εξάλλου δεν έχω τίποτα να κάνω περα απο το πανεπιστημιο.
-καλή επιτυχία
Του λέω ανέκφραστα και κάνω να ανεβω τα σκαλοπατια.
-Αντε γαμω ποιος μαλάκας τα κάνει αυτά.
Λέει και κλείνει την πορτα καθώς βγαίνει έξω.
Κάνει ποια?
Βγαίνω έξω και περπαταω προς τον δρόμο.
Κοιτάω δεξιά και αριστερά.
Το μάτι μου πιανει ένα καινουριο γκράφιτι στον απέναντι τοίχο.
Καλά ποιος άχρηστος το έκανε εδώ. Σε αυτή την περιοχη ευκολα μπορουν να τον πιασουν οι μπάτσοι γαμω.
Περπατάω προς τα εκεί.
Χμμ.
Το πιάνω. Η μπογιά είναι ακόμα καινουρια, δεν έχει ξεθωριασει καθόλου.
Κοιτάω λίγο πιο πισω και παρατηρώ άλλο ένα στιχάκι γραμμένο στον τοίχο.
Ποτε έγιναν αυτά.
Είχα μέρες να βγω από το σπίτι και όταν έβγαινα συνήθως ήταν βράδυ όποτε δεν φαινόταν τίποτα άλλο, παρα η κλασσική μαυρίλα στον ουρανό και στην περιοχη εδώ.Για αυτό δεν τα είχα δει.
Ξεφυσαω και παω παλι μέσα στο σπίτι. Κλείνω την πορτα πισω μου και παω να ντυθώ για μια βόλτα.
YOU ARE READING
Make Me Run.|kth|
FanfictionGreek fan fiction. ~Make me run more. Let my feet rip apart with wounds. At least I can smile when I see you. I run, run, run I can't stop. Run, run, run again ,I can't help it. This is all I can do anyway. All I know is how to love you. ~ !wa...