Make Me Run.|kth|

part 22

Aria's pov
Η ώρα περνουσε αργά. Ανυπομονουσα να τον δω.
Είδα το ρολοι και σε μισή ώρα έπρεπε να ήμουν εκεί.
Αρχισα να ετοιμαζομαι. Έβαλα ένα μακρυ φουτερ και ένα κολάν, εφόσον δεν θα πηγαιναμε πουθενα επίσημα παρα μια συνηθισμένη βόλτα στο παρκο.
Πήρα κλειδιά, το κινητό μου και τα ακουστικά και ξεκίνησα περπατωντας προς το παρκο.
Χμμ λες όντως να του έλειψα?
Γιατι όμως δεν είχε απαντήσει στο τηλεφωνο του όταν τον πήρα?
Ξεφυσαω.
Περνάω από ένα περίπτερο και σταματάω.
Διαλεγω ένα πακετάκι τσίχλες γευσης μεντας και με τα λίγα ψιλά που έχω στην τσέπη που, πληρωνω.
Ναι σε περιπτωση που με φιλήσει.
Βάζω μια τσίχλα στο στόμα μου.
Αχ θεε μου τι παθαίνω ώρες ώρες.
Φτάνοντας στο παρκο πηγαινω και κάθομαι στην κουνια.
Με τα ποδια μου δίνω ώθηση και κουνιέμαι ελαχιστα ενώ σκέφτομαι ότι πρέπει να βρω μια άλλη δουλειά με περισσοτερα χρήματα.
Η κουνια τότε σταματάει. Κάποιος έβαλε το χέρι του στα σίδερα της κουνάς και με σταμάτησε.
Σταματάω να κουνιεμαι και εγώ και να σιγομουρμουριζω το τραγουδι που έπαιζε στα ακουστικά μου.
Ξαφνικά γυρνάω αποτομα θέλοντας να κάνω τον tae να τρομάξει.
-ΜΠΟΥ.
του φωνάζω κάνοντας μια κίνηση με τα χέρια μου μπροστά στο πρόσωπο του.
Εκείνη τη στιγμή όμως το χαμόγελο χάνεται απο το πρόσωπο μου και ένα χλωμό χρώμα κυριεύει την επιδερμίδα μου.
-ε-εσυ...
Λέω καθώς τον κοιτάω ανέκφραστη στα μάτια.
Στεκομουν ακριβώς μπροστά του αφου είχα σηκωθεί από την κουνια πριν.
-και εγώ χαίρομαι που σε βλεπω άρια.
Μου λέει με έναν ήρεμο τόνο.
-τι-τι θες? Που ειναι ο tae?
Γιατί τραυλιζω? Δεν πρέπει να καταλάβει ότι τον φοβάμαι.
Το βλέμμα μου αλλάζει σε θυμωμένο και ένα μειδιαμα σχηματιζεται αναμεσα από τα φρυδια μου.
-ηρεμησε.
-που είναι?
Τον ξαναρωταω αυτή τη φορά με περισσότερο θάρρος.
-δεν ξερω.
Δεν τον πιστευω.
-αλήθεια σου λέω, δεν έχω ιδέα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.
-τότε που ήταν πριν?
Τον πιάνω σε κρίσιμη ερώτηση.
-κοίταξε, ηρθα εδώ να συζητήσουμε.
-Μην αλλάζεις θέμα!
Λέω με δυνατό τόνο στην φωνή μου.
-ωραία λοιπόν.
Τον κοιτάω μπερδεμενη.
-θες να σε παω σε αυτόν? Αυτό θα κάνω.
Λέει και φευγει προς την αντίθετη κατευθυνση.
-κάτσε.
Σταματάει αποτομα γυρνώντας ελαχιστα το κεφάλι του..
-που θα πάμε?
-Στον ταε  σου. Τώρα μην μιλάς και ακόλουθα με.
Χωρίς να έχω άλλη επιλογή, το ρισκάρω και τον ακολουθώ από πισω. Πηγαινει προς ένα μαυρο, ακριβό αυτοκίνητο. Βγάζει τα κλειδιά και το ξεκλειδώνει. Πηγαίνει στη θέση του συνοδηγου και μου ανοίγει την πόρτα κάνοντας μου νόημα να μπω μέσα στο αμάξι.
Χωρίς να θέλω να του δώσω παραπάνω θάρρος ανοίγω την πορτα ενος πισω καθίσματος και κάθομαι κανοντας τον να μείνει με την πορτα του συνοδηγου ανοιχτη, περιμενοντας να μπω.
Ένιωσε άβολα και ξεροβηξε καθώς έκλεισε την πορτα και με τη σειρά του, πηγε και έκατσε στην θεση του οδηγού.
[... ]
Η διαδρομή είναι ησυχη.
Κοιτάω έξω από το παράθυρο και τον πιάνω καμια φορα να με κοιτάει μέσα από τον καθρέφτη. Όταν αλλάζει το βλέμμα του, τον παρατηρώ.
Ίσως δεν είναι και τόσο κακός τελικά.
Άρια σοβαρεψου, θυμήσου τι έκανε στον tae.
Λέω από μέσα μου και ταρακουναω το κεφάλι μου.
Εκείνη τη στιγμή το αυτοκίνητο σταματάει και η μηχανή σβήνει.
-φτάσαμε.
Μου λέει.
Κοιτάω παραξενεμενη έξω και βλέπω μια μονοκατοικία.
Οχι τόσο μεγάλη όσο του ταε.
Καμιά σχέση βασικά. Δεν ήταν τόσο μεγαλοπρεπής και χλιδατη. Ήταν έξω στολισμένη με κόκκινα τριαντάφυλλα και πράσινο χορτάρι.
Είχα βγει πλέον έξω από το αυτοκινητο και στεκομουν με τα χέρια σταυρωμένα.
Κάνω πως βηχω κάνοντας τον να γυρίσει να με κοιτάξει.
-εδώ είναι ο tae?
-σε αυτόν δεν ήθελες να σε πάω?
Τον κοιτάω με δυσπιστία. Κάτι δεν μου κολλάει εδώ.
Μπαίνω μέσα στο σπίτι και είναι πολυ όμορφο.
Ξυλινα έπιπλα και όλα στις αποχρώσεις του γκρι και του κόκκινου.
-κάτσε.
Μου λέει δείχνοντας μου τον καναπέ.
-γουοου με δουλευεις;?
Λέω και τον κοιτάω.
-Αν ναι συγγνώμη, ξέρω, θέλεις τον taehyung.
Του νευω καταφατικά.
-ειναι πανω. Στα δεξιά το πρώτο δωμάτιο.
Χωρίς να χάσω χρόνο ανεβαίνω τις σκάλες όσο πιο γρήγορα μπορώ.
Μπαίνω μέσα μα δεν είναι κανείς εδώ.
-τι σκατά?
Σκέφτομαι φωναχτά.
Τότε όλα αυτά μου ηρθαν στο μυαλό.
Αυτός, αυτός είναι αυτός που πληγωσε τον ταε. Αυτός, έχω μάθει τόσες ιστορίες που σε βιβλίο δεν θα χωρουσαν για να τις εξιστορισω. Αυτός είναι ένας εγκληματίας. Έχει πάει φυλακή, ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Και εγώ η ηλίθια, του μίλησα. Μπήκα στο ίδιο αυτοκινητο με αυτόν χωρίς να γνωρίζω τις πραγματικές του προθεσεις. Τυφλωμενη για την ανάγκη να τον  δω έβαλα τον εαυτό μου σε κίνδυνο. Και το βασικότερο. Αυτός δεν βρίσκεται εδώ.
Πιανω το κεφαλι μου πανικόβλητη μόλις αντιλαμβάνομαι τι έχω κάνει.
Τρέχω πίσω στην πόρτα του δωματίου και πάω να βγω. Όμως ήταν ήδη πολυ αργά. Εμφανίζεται μπροστά μου με ένα στραβό, αηδιαστικό χαμόγελο και με σπρωχνει με δυναμη, με αποτέλεσμα να πέσω πισω στο πάτωμα.
-χαχαχχα στα αλήθεια πιστεψες κάθε λέξη που σου ειπα? Κρίμα και τον είχα για καλυτερα τον άλλον.
Λέει και κάνει μια φάτσα δυσαρέσκειας.
Εγώ έτοιμη να βάλω τα κλαμματα και με μίσος προς αυτον του φωνάζω.
-τι θέλεις από εμένα? Ασε με ησυχη.
-αυτή τη στιγμή τίποτα, ο,τι έπρεπε να κάνεις το έχεις ήδη κάνει.
Ωχ όχι. Ο ταε. Θα έρθει να με βρει.
-μην τον αγγίξεις
Εκείνος γελάει.
-τι ειρωνια, και εκείνος αυτό μου είπε για εσένα. Κρίμα όμως που δεν θα υπάκουσω κανέναν σας.
Λέει και με πλησιαζει.
Τα πόδια μου ασταμάτητα κλωτσουσαν όπου έβρισκαν.
Πηγε να πιασει τα ποδια μου όμως ένας δυνατός ήχος ακουστηκε από τον κάτω όροφο.
Εκείνος γυρνάει το κεφάλι του παραξενεμενος καθώς είχε σταματήσει κάθε κίνηση που είχε σκοπό να κάνει.
- SON OH GONGGG
Μια γυναικεία φωνή ακουγεται από κάτω.
-ΠΑΡΑΚΑΛΩ?
λέει με σοβαρό και αξιοπρεπές υφος.
-ηρθα για το ενοίκιο του μήνα.
Τον παρακαολουθω να ρολλαρει τα μάτια του και πηγαινει προς την πόρτα
Μια ελπίδα γεννιέται μέσα μου ότι θα βρω τρόπο να φυγω απο εδω.
Όμως χάνεται βλέποντας τον να γυρνάει προς το μέρος μου την τελευταία στιγμή.
-ήθελες να σε πάω στον taehyung ε? Δεν νομίζω να σε πειράξει αν έρθει αυτός εδώ.
Λέει με ένα χαμόγελο που κρυβει  κακια από πισω.
Οχι...
Κλείνει και κλειδώνει την πορτα αφήνοντας με μόνη μέσα στο κενό δωμάτιο να κοιτάω τον τοιχο καθώς δάκρυα απειλουν να βγουν από τα μάτια μου.

Οχι τώρα αλλά πειτε μου εχω άδικο που δεν την συμπαθω αυτή την άρια? -_-
💜