Make Me Run.|kth|

part 25

Aria's pov
Ήμουν μονη, σε ένα μικρό δωμάτιο.Υπηρχε, ευτυχώς, φως από ένα παραθυρο στον τοίχο. Από εκεί μπορουσα να δω και αλλά σπίτια. Ήταν όμως πολυ απομάκρυσμενη περιοχη από κεντρικούς δρόμους. Έπρεπε να έβρισκα τρόπο όμως να ξεφυγω.
Κάνω άλλη μια προσπαθεια να ανοίξω την πορτα αλλά είναι ακόμα κλειδωμένη.
-γιατί ρε γαμωτο.
Μουρμουρίζω. Ο tae, θα έρθει να με βρει. Το ξερω αυτό, το κακό είναι, πως και ο son oh gong το γνωρίζει αυτό. Έχει ετοιμάσει σχέδια για αυτόν. Εμένα απλά με θέλει ομηρο, το παραδεχτηκε και πριν.
Μου έχει πάρει και το κινητό μου το κάθαρμα.
Απλά ας ελπισω αν έρθει να με βρει να μην παθει τιποτα κακό. Αν βλάψει τον εαυτό του για εμένα δεν ξέρω τι θα κάνω. Ξέρω ακουγονται υπερβολικά αλλά μου έχει δειξει μια άλλη πλευρά του κόσμου. Μαζί του ξεφευγω απο την καθημερινοτητα και όλα μου τα προβληματα. Έχει κάνει τόσα για εμένα. Και εγώ...
Δεν είχα το θάρρος να του πω τα πραγματικα μου αισθήματα.Αν υπάρχει έστω και μια πιθανοτητα να μην ξαναδουμε ο ένας τον άλλον, δεν θα μάθει ποτε του τι αισθάνθηκα για αυτόν.
Οι σκέψεις μου διακόπτονται από τον ήχο του κλειδίου. Η πορτα ξεκλειδώνει και μέσα μπαίνει ο γνωστός.
-Τι θέλεις;
-Σου έφερα φαι.
Μου λέει
-φυγε
Μου δίνει έναν δίσκο. Τον τοποθετεί πανω στα ποδια μου. Είχε πανω μια φέτα ψωμί και λίγο πιο δίπλα ένα κομμάτι τυρί.
Πολυ ωραια.
Αρνουμαι αυτό που μου δίνει.
-ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ.
Παίρνω τον δίσκο και τον πετάω στην άκρη.Οριομαι καθώς του φωναζω δυνατά.
Εκείνος ξαφνικά με πιανει από το μαλλί και με τραβάει προς τα πανω.
-Δεν θα μου φωνάζεις εμένα έτσι τσουλακι το κατάλαβες?
Εγώ μη μπορώντας να κουνηθω πιανω τα χέρια του που σφίγγουν τα μαλλιά μου σε μια χουφτα.
-ασε με.
Του λέω αυτή τη φορά πιο ήρεμα.
Εκείνος χαλαρώνει την παλαμη του και πλεον είμαι ελευθερη.
Πηγαίνω σέρνοντας το σώμα μου προς τα πισω, σε μια γωνιά.
Τον κοιτουσα με μισό μάτι καθώς τα μάτια μου είχα αρχίσει να δακρύζουν.
-Σταματα να κλαις, αφου θα έρθει αυτός που περιμένεις σε λίγο.
-Τ-τι θα του κανεις;
Λέω ανησυχη.
-Ωω τιποτα που να σε ενδιαφέρει.Απλα, στο τέλος, θα τον εχεις ως μια γλυκιά ανάμνηση.
Λέει και μου γελάει υπουλα.

Παράλληλα
Taehyung's pov
Είχα μόλις προσεξει την ανοιχτή μπαλκονόπορτα.Σαν να με περίμενε και την άφησε ανοιχτή. Τι κρίμα όμως που στο τέλος θα τον έκπληξω ξανά.
Σκαρφαλωνω τα κάγκελα για να ανεβω στο μπαλκόνι.
Τα χέρια μου πονουσαν από όλη την ταλαιπωρία του τελευταίου καιρου αλλά δεν μπορουσα να κάνω αλλιώς.
Έφτασα και πλεον βρισκόμουν στο μπαλκόνι. Μπαίνω μέσα στο σπίτι, συγκεκριμένα σε ένα δωμάτιο. Ήταν κρεβατοκάμαρα. Στρωμένη με λευκά σεντονια. Μια μεγάλη καφέ ντουλάπα και ενας ολόσωμος καθρέφτης έφταναν για να καλυφθεί ο χώρος του δωματίου.
Κάνοντας όση ησυχία μπορώ προχωρησα προς τα μέσα.
Ένας μεγάλος διάδρομος μπροστά μου.
Στο τέλος οδηγουσε στην κουζίνα.
Ένα πρασινο μπουκάλι αλκοόλ ήταν επάνω στην τραπεζαρία.
Χμμ ,είχε ήδη καταναλωθεί..
Δικό του θα είναι.
Σκέφτομαι.
Επεξεργαζόμαι τον χώρο και δεν βρίσκω τίποτα που να αποδεικνυει ότι η άρια βρίσκεται εδώ.
Βρίζω από μέσα μου.
Εκεί που πάω να κατέβω στον κάτω όροφο, ένας ήχος, μια κραυγή βασικά ακουστηκε στα αυτιά μου.
-ασε με.
Ακουστηκε ξεκάθαρα η φωνή της. Αυτή ήταν. Η αρια. Είναι εδώ
Το κεφάλι μου κουνιέται και η όραση μου θολωνει καθώς σκέφτομαι τι της κανει εκείνος, για να φωνάζει έτσι.
Ένας αίσθημα θυμου με κατέκλυσε.
Θυμός και μόνο θυμός.
Οργή.
Ανεβαίνω στον 2ο όροφο από όπου ακουστηκε η φωνή.
Όλες οι πορτες ανοιχτές. Εκτός από μια.
Μια στα δεξιά μου ,ηταν κλειστη και από μέσα ακουγονταν οι φωνες τους.
Τρέχω προς τα εκεί.