KURALSIZ LİSE (Kitap oldu)

•KURALSIZ LİSE•

Tamı tamına bir hafta sorunsuz geçmişti kavga olmamıştı açıkta bıraktığım derslerimi düzeltmiştim. Tuana ve Melis ile aram iyiydi,ama o konuşmadan sonra onlara güvenemeyeceğimi biliyordum..

Burakla ara ara konuşuyorduk,o günden sonra hep onun yanında oturmuştum. Söylediği laflar için özür bile diletmiştim. Affettikten sonra aramızda hiç bir sorun kalmamıştı. Olacağını da düşünmüyordum. Bir insanı tanıyınca olgunluğu belli olur derlerdi,tanıyınca olgun bir insan olduğunu anlamıştım. Nerde ne yapacağını biliyordu...

Sevda ile aram hiç iyi olmadı.. o günden sonra ufak çaplı bir kaç sözlü tartışmamız ve laf sokuşlarımız dışında kavga etmemiştik.

Sabahın altısında gözlerimi açtım. Yatakta bir o yana,bir bu yana yata yata bir hal oldum.

Doğrulup yatak başlığına yaslandım. Aklıma okulun ilk günündeki burağa yazılan  o not geldi

Notta;
Annen seni aç mı bırakıyor? Doğru ya senin bir annen yoktu değil mi? Ay var ama yoktu, şimdi hatırladım..
Yazıyordu..

Var ama yoktan kastı neydi acaba? Burağın annesinin olmadığını bilmiyordum,annesiz olması onu bu denli serseri hale getirmiş olabilir miydi? Serseri demelerini de anlamış değildim hala. Ne yapıyordu ki,serseri olmuştu?

Telefonumu en son özgürle konuştuktan sonra bulamıyordum,beni arasalar bile ulaşamayacaklardı.. ki zaten arayacak bir özgür vardı başka da kimsem yoktu.

Yataktan kalkıp banyoya girdim. Kısa bir duşun ardından saçımı kurutup bahçeye çıktım.

Bekçi abi bahçeyi temizliyordu"günaydın"diyip gülümsedim ve bahçeden dışarı çıktım. Burada bir park vardı o parka gitmeyi düşündüm.. 

parka varınca boş bir bank bulup oturdum.
Dizlerimi kendime çekip,ellerimi üstünde birleştirdim ve başımı üstüne koydum..

bir elle irkildim,kafamı kaldırıp elin sahibine baktım. Ufak bir kız çocuğuydu"neyden ayıyosun?"dedi bana. Küçük olduğu için de düzgün konuşamıyordu."ağlamıyorum ki."dedim gülümserken.

onu koltuk altından kaldırıp kucağıma koyarken."ayıyosun ayıyosun ben göyüyoyum."dedi.

Elimi yüzüme götürdüğümde yaş vardı.. tabi ya benim soğuğa alerjim var.."hayır ablacığım o ağlama değil,sadece soğuğa alerjim var o yüzden akıyor o damlalar."dedim.

"ayeyji ne?" Dedi küçük kız.

"kimi canlıların birtakım yiyeceklere, toz, koku, tüy gibi nesnelere, kimi ilaçlara vb. karşı gösterdikleri hastalık derecesindeki tepki."dedim.

Çocuk bana şaşkın şaşkın bakıyordu sonra "boşver ablacığım önemsiz bir konu." dedim.

Kızın  annesi gelip hemen elinden tutup indirdi,ardından babasıda geldi. Kız ortada duruyordu anne ve babası ise ellerinden tutup yürüyordu,onlara bakarken gözlerim doldu çünkü benim bir ailem yoktu.. ağladığımda teselli edecek kimsede yoktu ben bu hayatta, tektim..

Gözümden iki üç damla göz yaşı akmıştı,hemen ellerimle yüzümü silip ayağa kalktım. Arkamı dönmemle birine çarpmam bir oldu..