Deniz Feneri (g×g)

Gizli sen

Uyandığımda ilk iş kıyafetlerimi kontrol etmek olmuştu. Neyse ki üstümde pijama vardı biri değiştirmişti üzerimi ama kim olabilir? Eğer Selin karşıma çıkarsa sonuçlarını düşünemiyorum. Ve karşımda arkadaşım bana bakıp gülümsüyordu.
" Hadi ben sarhoş oldum sana ne oluyor?"demişti ve bir anda kahkaha basmıştı.
"Valla kuzenim olmasaydı seni toparlayamazdık.Bildiğin kumların üzerinde uyuyakalmışssın."demişti sevgilisi ve ben de gülerek karşılık vermiştim. Sonunda şu takıntılı psikologtan kurtulmuştum. Ve bir anda kapı çaldı sevgilisi kapıyı açmaya gitmişti. Arkadaşım ise yanıma oturmuş hafif çekinerek bir şey solemeye calışıyordu.
"Canım kızmayacaksın ama uyurken hep Selin'i sayıklıyordun." demişti ve ben kahkaha basmıştım.
"Taktığı için olmasın her yerde karşıma çıkıyor." demiştim ve bana bakıp gülümsüyordu.
"Ondan çok etkileniyorsun. Tam sana göre biri. Ben onunla konuşmuştum. Çok güzel seviyor seni. Sen kumsaldayken o uzaktan seni izliyormuş. Sarhoş olduğunu farkedince de yanına gelmiş."demişti ve nedense bu tavrı o kadar hoş gelmişti ki."Düşünsene istese seni alır yatağa atar. O kadar basit lokma olurdun ki onun için. Sevmese böyle yapmazdı..başka olurdu her şey."demişti ve bana bakıyordu sanki içimdeki kırgınlığa son vermem gerekirmiş gibi." Senin için kız senden uzak duruyor. Daha ne yapması gerekiyor ? "Demişti ve ben hüzünle başımı aşağıya eğmiştim.
"Güvenemiyorum. Korkuyorum anladın mı?  "Demiştim ve sesim hem yüksek hem de korkak bir insanın ses tınısıyla çıkmıştı. "Neden onun için bu kadar çabalıyorsun? "Diye sormuştum.
"Ağır şeyler yaşadı ...sölemek istemiyorum ama senin şu aptal halin sinirlerimi bozuyor..şu paslanmış beyin loblarını artık temizlemenin vakti geldi. En azından ufakta olsa arkadaş kalıp şans verebilirdin."demişti ayağa kalkıp bana bağırmaya başlamıştı. Sanki ona başka bir yol bırakmamışım gibi bir hali vardı.
"Ben sana daha önce böyle bağırmadım. Tek kalmak istedin defalarca sana mesaj bile atmadım. Ama baktım daha kötüye gidiyordun. O kız o kız..." demişti ve söleyemiyor ya da sölememesi gereken bir şeydi.
" Sevdiğini kanserde kaybettikten sonra hiç kimseye yaklaşmadı. Ve ben ona seni anlattım. Sonra seans aldım senin için. Çünkü başka türlü ona şans vermeyeceğini biliyordum. O seni tanıdı nasıl sevdiğini senin ağzından dinledi. Ve sonra sana yanaştı..."demişti hala bağırıyordu ve ben ağlamaya başlamıştım. Çünkü güvensizlik bedenimi ve ruhumu sarmıştı." O bugün 2 aylığına başka sehire gidecek. Senden uzak kalması gerekiyormuş"dedi ve bana bakıp başını aşağıya eğmişti.
" Ona artık bağırma. Zorla güzellik olmaz " demişti sevgilisi. " Hadi kahvaltı hazır." diyerek bizi sofraya çağırıyordu. Kahvaltıya oturduğumuzda ;
" Selin benim kuzenim."demişti ve ben nedense şaşırmamıştım. Sadece arkadaşıma bakış fırlatmıştım. Onu nereden tanıdığın belli der gibi bir bakıştı. " Onu da kahvaltıya çağırmıştım. Sorun olacağını düşünmemiştim. Nasıl olsa bugün gidecek ve bir kere daha kuzenimle kahvaltı yapmak istedim." demişti .
"Sorun yok yani benim için. Biz konuştuk hallettik " demiştim ve hafifçe bir tebessümle gülümsemiştim. Kapı çalmıştı ve içeri girmişti. Ve herkesle tokalaşmıştı ama bana sadece başını sallamakla yetinmişti. Sanırım sonunda istediğimi başarmıştım...
Kahvaltıya oturduğumuzda onun neredeyse hiç bir şey yememesi sinirlerimi bozuyordu.
" Neden bir şey yemedin? "Diye sormuştum dayanamayarak.
"Aynen bir şey yememişsin "demişti kuzeni ve kırılgan bir hali vardı Selin'in.
"Çok aç hissetmiyorum kendimi "demişti Selin ve durmadan gözlerim saçlarına gidiyordu. Ve o bunu farketmişti o da beni takip etmeye başlamıştı. Nefesim daralıyordu ve kalbim hızlanıyordu. Nedense içim bir tuhaf ..kelebekler uçabileceği yeni bir gökyüzü bulmuştu sanki..