Deniz Feneri (g×g)

psikolog

Hafifçe gözlerimi aralayıp nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum.Hastanedeydim ve yanımda bir hemşire vardı.
"Kübra nerede? " diye sormuştum kendime gelir gelmez.
"Kübra Hanım bir ara buradaydı.Gelir sanırım birazdan ama şöyle bir şey var ki psikolojik tedavi görmelisiniz."
demişti hemşire ama ben bir sorunum olduğunu düşünmüyorum.
" Deli değilim ben "demişim hemşireye öfkeli bir şekilde bakıp.
Hemşire ise bana alaycı bir halde bakıp odamdan çıkmıştı.Etrafı izlemeye başlamıştım.Sanki içim ürperiyor aynı durumları tekrardan yaşamayı istemiyordum.Şu hemşire her kimse bir yandan da ona şu alaycı bakışının sebebini sormam gerekiyor.Hayır yani ne vardı alay edilecek?
Aradan saatler geçtikten sonra kübra elinde tost ve çayla yanıma gelmişti.
"Aşkım uyanmış." demişti ve sevinçten sımsıkı sarılmıştı bana.
"Aşkım büyütülecek bir şey yoktu ki."demiştim ve kendi sağlığımı önemsememem onu sinirlendirmişti.
"Nasıl büyütülecek bir şey yok...."  demişti bir şeyler söylemeye çalışıyor söleyemiyordu."Birazdan psikolog gelecek onunla konuşucaksın." demişti ve benim ne tepki vereceğimi bildiğinden çekinerek dile getirmişti bunu.
" Ama artık çok geç." demiştim Kübra'nın güzel gözlerine bakıp.
"Hayır değil ben yanındayım senin." demişti ve bakıp hafifçe göz kırptım.
"Herkes gibi gidiceksin.Aldatıcak veya sıkılacaksın benden." demiştim.
Benim sinir bozucu konuşmalarıma dayanamayıp odadan çıkmıştı Kübra.
Ben etrafa hala bakınıyor bir şeyler duymak ya da görmenin tedirginliğiyle ellerimle oynuyordum.
Yaklaşık 10 dakika sonra Kübra tekrardan içeri girdi ve bana bakıp
"Aşkım ya sen uyanmışsın..Allahım mutluluktan ne yapsam bilemiyorum.."demişti ve ben ona şok olmuş bir halde bakıyordum. Olanları anlamaya çalışıyordum.
"Canım sen az önce bana sinirlenip dışarı çıkmadın mı.?hatta bana tost getirmiştin." demiştim ve şaşkınlığıma onu da dahil etmeyi başarmıştım.Yüzü buz kristalleri gibi soğumuştu.
"Hayır ben hiç kafeteryaya uğramadım bu birincisi ikincisi ise ben yeni geldim lavabodaydım." demişti. Bu nasıl oluyor diye düşünürken bir anda Kübra yanagıma tatlı bir öpücük kondurmuştu...
"Merhaba gelebilir miyim?" demişti şu benim meşhur psikoloğum. Gerçi ben yüzüne bile bakmamıştım neden böyle yapıyordum?
"Dışarı çıkabilir misin Kübra " demişti psikoloğum işini yapar gibi soğuk bir ses tonu vardı.
Çenemden tutmuştu hafiften ve bana " Senin hiç bir şeyin yok." demişti kulağıma fısıldayarak..
Başımı kaldırdığımda Selin karşımda duruyordu..