Deniz Feneri (g×g)

Aman Tanrım

Arabadan iner inmez otobüs durağında otobüsü beklemeye başladım. Uzun zamandır deniz kenarına gitmiyorudum.Elime içkimi alıp sarhoş olmak istiyordum. Arkadaşım arabanın içinden bana bakıyordu.Pencereyi açıp ;
" Nereye gidiyorsun ben seni bırakayım istersen"demişti..otobüs saatlerine baktığımda daha gelmesine yarım saat vardı..
" Tamam"deyip kendimi zorlaya zorlaya arabaya bindim. Ve arabayı çalıştırmak yerine makyaj yapmaya başladı. Bu kız neden bu kadar tuhaf hareketler sergiliyor? Ben de mi sorun var yoksa onun ruhunda mı?
" Gitmeyecekmiyiz? " diye sormuştum bir yandan içimdeki öfkeyi bastırarak.
" Gideceğiz. Seni bırakıp bara geçeceğim." demişti ve sanırım onun içindi bu hazırlık. Çok fazla sevgilisi olmuştu arkadaşımın ve her defasında onları o terk etmişti. Neden mi? Aradığı kişi değilmiş. Düşünüyorum da ben o kadar kişiyle çıksam kendime aradığım kişiyi bulurdum sanırım.
" Barda buluşacağın kişinin aradığın kişi olduğuna inanıyor musun?" Kadınların duygularıyla oynaman hoş değil.Gözümün önünde defalarca başkasını kandırmasını kabullenmek istemiyordum.
" Sanırım." demişti ve ben hafif bir tebessümle gülümsedim.
" Böyle giderse hiç bulamayacaksın" demiştim ve bana bakıp bakıp kahkaha atmaya başladı.
"Bulurum sen merak etme."demişti ama artık hayatında olmayacağım için merak edilecek bir şey olduğunu da sanmıyorum.
Biraz daha bekledikten sonra ;
"Artık gidelim mi? " diye sormuştum.
"Gideceğiz az sabret"demişti bana sevimli bir halde bakıp göz kırpmıştı. Bazen şapşal ve eğlenceli bir halde tavırlarda bulunuyordu. Ve bu kafamı dağıtıyor içimdeki karamsarlığa küçük bir çocuk gibi yanaşıyordu sanki.
Makyajı bittikten sonra radyoda haberleri açıp dinlemeye başladı. Ama hala arabayı çalıştırmamıştı.
"Araba sürmeye niyetin yoksa ben sürebilirim."demiştim çünkü benim sabırsız biri olduğumu bile bile bu hal ve tavrı sergilemesi az önceki sevimli halinin tesirini yitirmesini sağlıyordu.
"Haberleri dinliyorum iznin varsa" demişti." demişti ve ben arabadan inmek için kapıyı açacakken elimi tutmuştu ve " Hazır inmişken ceketim sende kalmış evden getirirmisin? Hatta dur ben seni eve bırakayım." demişti ve sanırım kafayı sıyırmak üzere başımı sallayarak onaylamıştım. Acaba ne iş dönüyor burada? Evin önünde durdu ve bana bakıp ;
"Her şey için özür dilerim tatlım." demişti ve içimde bütün sölenilmesi gereken sözleri kenara bırakıp arabadan aşagıya indim. Asansöre binip çantamdan anahtarımı aramaya başladım. Bulamıyordum..tek temennim şuan kapının arkasında unutmamak olmuştu. Bir de gece vakti çilingirci nereden bulacağım. İşin garip tarafı evimin kapısının önüne geldiğimde evimin kapısı açıktı. Aman Tanrım! inşallah hırsız girmemiştir.. Diye düşünürken kapıyı yavaşça çekinerek araladım.