Noblesse

Chapter 11: Go to hell

"Sigurado po ba kayo?" Kagat kagat ko yung kuko ko habang nakaupo silang mag-ina sa sahig at magkahawak kamay. they're trying to communicate using telepathy with miss Roe.

"Walang masama kung susubukan. Ang mga nangyayari ngayon sa lineage ko ay maaaring maging history. i'm sure of that, and I really hate history. lalo na nang bandagan akong legendary queen. at never na nangyari to... itong nangyayari ngayon. halos lahat ng history sa Hazen walang naging case na ganito. I'm still wondering kung sino ba talaga si Krodea. If she's in our side or she maybe our enemy. and I am having a hard time to know who's her mother para maging kamag-anak namin siya?" Sambit ni mama Cecelia. she doesn't want anyone call her grandmother or lola. sabi niya kasi, sa ganda at mukhang bata niya ay imposibleng maging lola siya kahit na lola naman na talaga siya. Nag-concentrate ulit sila at nanatili lang akong tahimuk at pinanood sila. after a minute napaatras ako sa gulat ng mapalibutan sila ng malakas na hangin na naging dahilan din kung bakit ako napaatras. maya maya ay natigil iyon at nagulantang ako ng tumilapon silang mag-ina sa magkaibang direksiyon.

"A-ayos lang ba kayo---"

"Don't come near us!" Napatigil ako sapaglalakad at pabaling baling ang tingin ko sakanilang dalawa. "Argh!" Nag-aalala ako. nakahiga lang sila habang namimilipit sa sakit. what should I do? Akmang aatras ako ng matuod ako sa kinatatayuan ko. I can't move! "Shit!" Nahihirapan lumingon ako pero hindi ko magawa ng maayos. only my eye balls can move! what's happening?!

"Ito ang nangyayari, when you are trying to find out what is gone." No way, It can't be him. no. no. not my father.

---

"Elizabeth?" Unti unti kong iminulat ang mga mata ko at nakita ko sina mama Cecelia at momma Zoe.

"What happened?" Kunot ang noong tanong ko saka ko ipinalibot ang tingin ko sa paligid.

"Ahm... I-I'm sorry dear... hindi ka namin na-protektahan.." Huh? ano bang sinasabi nila?

"A-ano bang sinasabi niyo? bakit ganyan kayo makatingin saakin?" Sabay silang dalawang yumuko saka tumabi sa kaliwa't kanan ko at mabilis na nalaglag ang panga ko ng makita ko ang katawan ko... na puno ng dugo at nakahiga sa sahig. anong... nilingon ko silang dalawa.

"We can't do anything. iisa lang ang makakatulong sayo... si Roe. pero hindi kami." Hindi makapaniwalang napatawa ako.

"How? eh ang tanging paraan lang din para makawala siya ay kaming apat na itinakda... kasama ako... kung hindi kami kompleto.." Naluluha akong napatingin kina mama at momma na mahigpit na nakakuyom ang mga kamay. "A ghost like me... can't never do anything. what now?" Tuluyan na akong napaiyak kasabay ng pagbalibag ng pinto at Inilabas doon si Masoe.

"No... anong nangyari? no way... no! this can't be true!"

"Masoe.." Umiiyak na bulong ko.

"Hindi ka niya nakikita. kaming dalawa lang ni mom ang nakakakita sa kaluluha mo." Napaangat ng tingin si Masoe saka tumakbo palapit kina momma at lumuhod.

"Ma... where is she? please... give her back... I know you can... right? please..." Napatakip ako ng bibig saka umiyak ng umiyak. I'm sorry Masoe.

"We can't---"

"No! don't say that! no way... no! Eliz... Eliz! wake up baby... please? please... I'm sorry... I'm sorry... hindi na ako galit... please? wake up please.." Hindi ko na kaya. tumakbo ako paalis habang umiiyak. hindi ko kayang makita siyang nagmamakaawa. hindi yun ang Masoe na kilala ko. hindi siya yun.

"You still have the chance.." Napaangat ako ng tingin sa nagsalita at nakita ko si Krodea na may seryosong mukha. "Go to hell and take the crimson gem to satan. all by yourself. kung gusto mong matulungan ang nakatakdang ililigtas mo at manatili sa taong mahal mo fight with your own. fight for your own." Nakatitig lang ako sa mga mata ni Krodea na nauwi sa kabuoan ng mukha niya. "I guess you already know my mother... right?" Tumango ako saka umayos ng tayo.

"Paano ako makakapasok sa impyerno?"

---

Mosoe POV:

"Let her go." Napalingon ang walang buhay kong mga mata sa nagsalita. And there I saw Krodea. staring at me with her no emotion eyes. just like me. "Bitawan mo siya at hayaan mo ang katawan niya para magawa niya ang misyon niya." Kumunot ang noo ko. "Ngayon na ang nakatakdang araw para sa ritwal niya. kapag nagawa niya ng tama at ligtas, hindi na siya sabit sa problema ng ina mo... so let her go. clean her and wait for her until she woke up."

"Paano kapag hindi niya nagawa?" Nag-aalalang tanong ko.

"Sa impyerno na siya... habang buhay." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Nahihibang ka na ba?!" Sigaw ko.

"Si Elizabeth ang nakakaalam ng lahat ng sikreto. ang pangitain na pinakita ng ina mo kay Rose ay hindi totoo. dahil alam niyang may pumapasok sa sukdulan ng kapangyarihan niyo at sinasabayan kayong tignan ang hinaharap. bukod sa lola ni Elizabeth may isa pang nagtatago sa dilim at hinuhuli kayo. ang totoong ritwal ay individual. sa susunod na mga araw... ang pinaka-huling ritwal ang magpapakawala sa ina mo... nais mo bang malaman?" Napalunok ako saka matapang na tinitigan sa mga mata si Krodea.

"Gusto kong... malaman.."

"Ang buhay mo at buhay ng kapatid mo." Nanigas ako sa kinaluluhuran ko habang nakatitig sa walang emosiyong mata ng batang kaharap ko. biglang lumitaw sila mama at momMA sa harap ko at humarang na tila ba pino-protektahan ako.

"Sino ka ba talaga? bakit ang dami mong alam?" Malamig na tanong ni momMA.

"Diba sabi ko naman... malalaman niyo din.. bakit ba ang dami niyong tanong? ang taon ng mga tao saating mga bampira ay tila oras lamang. maghintay kayo dahil malalaman niyo din. may hangganan din ako at hindi ko pwedeng sabihin kung sino ako hanggat hindi ko kayo natutulungang matapos ang lahat ng problemang nangyayaring ngayon." Kumunot ang noo ko saka nanlaki ang mga mata ko ng mapagtanto ko ngayon pa lang kung sino ang kamukha niya. kamukhang kamukha niya na nahaluan ng hawig galing sa ama niya. pero... paano nangyari yun? bakit nandito siya? "I guess kilala mo na din ako..." Nagulat ako ng nasa harap ko na siya. "Keep your mouth shut kung gusto mong maayos ang lahat."

"I'm still older than you but you don't have a sense of respect." Ani ko na nagpangisi sakanya.

"This is me. nawala ang salitang respeto simula ng pakielaman ng mga taong walang respeto ang kabaong ng mga ninuno natin kaya ngayon ay buhay tayo at dilat na dilat at pinapanood ang mga walang kabuluhan nila sa buhay. pero alam ko namang may mga taong dapat irespeto at karespe-respeto. hindi ko din maipagkakaila na may dugong mortal ako pero iba ang pananaw ko. at doon tayo magkakatalo." Tinitigan ko lang siya saka umiling.

"You're such a badass... no wonder kasi... well... akin na lang muna yun." Naiiling na sabi ko.

"What the hell?" Sabay na tanong nila mama at momMa.

"I'm sorry. I can't tell... malalaman niyo din naman pero hindi pa ngayon. so, anong pwedeng gawin ko para makatulong?" Nilingon ko si Krodea na nakaupo na sa sofa.

"Painomin mo ng dugo mo si Elizabeth at ilagay mo siya sa kabaong na nakalaan sakanya." What the fuck?!