Kiedy wszystko staję się niepewne

1K 57 14
                                    

Otaczał cię mrok,lecz twoja wyobraźnia widziała cienie przybierające ludzką postawę.     

 -To twoja wina..-głos wypełnił pustą przestrzeń przerażając cię bardziej                                                    

 -Kim jesteś?-zapytałaś stojąc pośrodku niczego - Seiko-chan?  

  Zobaczyłaś czerwonowłosą w strasznym stanie biała sukienka,którą tak często zakładała do szkoły była zakrwawiona,ręce czerwone jakby spuchnięte.                                                                                

-Nie odzywaj się do mnie!-podbiegła do ciebie chwytając kołnierz twojej koszulki                                

-P-proszę puść..-złapałaś za jej nadgarstek by ,jakkolwiek sobie pomóc.                                                    

-Jak chcesz...-rzuciła obojętnie popychając cię na podłogę.

Coś jednak było nie tak,spadłaś z jakieś wysokości czułaś ,że siedzisz na szynach?W ciemnościach po prawej stronie dostrzegłaś światło i charakterystyczny dźwięk, próbowałaś wstać ale strach dał znać w twoich nogach co przeszkadzało ci w ustaniu.Wydawało się że to koniec jednak coś przyciągnęło cię do siebie a raczej ktoś ratując ci życie.                                                  

-T-Tomoko-senpai?-zapytałaś lekko zarumieniona widząc jak ta objęła twoją osobę.                          

-Przepraszam...nie mogłam ochronić innych ale Bóg dał mi szansę by ocalić ciebie...(T.I)-chan      

-Ochronić?-zapytałaś                                                                                                                                                          

-Czas się kończy..trzymaj się jak najdalej od Hinaty..uratuj chociaż siebie                                                  

-Czemu Hinaty!? Czekaj! 

Otworzyłaś oczy siadając na łóżku zalana potem czy to był koszmar? Tak to wyglądało.                    

-Ja wiem,że to poniedziałek ale już musisz krzyczeć z rana?-zapytał twój ojciec  

  Zebrałaś się tak szybko jak mogłaś przy wyjściu zatrzymała cię mama mówiąc byś wzięła parasol ale na upartego nie posłuchałaś co odbiło się na tobie po kilku minutach zaczęło padać.                  

-A trza było wziąć parasol ugh-mamrotałaś  pod nosem                                                                                      

-Chętnie pomogę-usłyszałaś znajomy głos przewodniczącej                                                                            

-D-dziękuję..-spuściłaś wzrok widząc jak trzyma parasol na waszymi głowami                                        

-Nie zmieścimy  się razem jeśli będziesz  się oddalać -zaśmiała się widząc twoje lekkie rumieńce,chwyciła twoją rękę byś stała bliżej niej. -(T.I)-chan                                                                        

 -Tak?                                                                                                                                                                                           

Yandere Boy X reader X Yandere  GirlOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz