«Ραφ» άκουσα την Ζωή να λέει και με ταρακούνησε ελαφρά. Έβγαλα ένα είδος μορφασμού και γύρισα πλευρό. «Ξύπνα Επιτέλους» μου λέει ταρακουνώντας με πιο δυνατά. «Καλά» μουρμουρίζω και ξεσκεπάζομαι. Όλες οι σημειώσεις μου και τα βιβλία μου πέφτουν στο πάτωμα ενώ σηκώνω το πάπλωμα. «Τέλεια» μουρμουρίζω στον εαυτό μου και σκύβω να τα μαζέψω. Τα πετάω με στην τσάντα και πάω και κάνω ένα μπάνιο. Είναι ότι χρειάζομαι μετά από 3 ώρες διαβάσματος. Μόλις είχα ετοιμαστεί εγώ και η Ζωή πάμε στο δίπλα κτήριο για τα μαθήματα.
«Έχουμε λίγο χρόνο πάμε στην καφετέρια;» με ρωτάει. «Όχι βαριέμαι, κάτσε εδώ» της λέω και κάθομαι σε ένα παγκάκι στο διάδρομο. «Καλά» μου λέει και ξεφυσάει. «Κοιμήθηκες πολλές ώρες σήμερα, πάνω από δώδεκα» «Το ξέρω, πέρασα ωραία χθες και μετά διάβαζα τόση ώρα» της λέω και στερεώνομαι την πλάτη μου στον τοίχο. «Δεν καταλαβαίνω γιατί διαβάζεις τόσο, η εξεταστική είναι τον Φεβρουάριο και τα μαθήματα άρχισαν τώρα» μου λέει. Μπορεί να έχει δίκιο αλλά δεν θέλω να γίνω σαν εκείνους που παίρνουν ένα 5 μόνο και μόνο για να περάσουν το μάθημα. «Κάνω τις περισσότερες εργασίες από τώρα ή διαβάζω το βιβλία, δεν θέλω να περάσω τα Χριστούγεννα διαβάζοντας, ούτε να πιέζομαι στην εξεταστική» της λέω «Καλά» απαντάει και στριφογυρίζει τα μάτια της. «Τι έχεις να πεις για τον Σταμάτη και την Φένια;» με ρωτάει. Ε; «Τι έχω να πω;» την ρωτάω και συνεχίζω να κοιτάω τους φοιτητές που πάνε προς τις αίθουσες τους. Σε λίγο θα έρθει και ο δικός μου καθηγητής. «Μας το είπε χθες» συνεχίζει να λέει χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα για πιο πράγμα μιλάει. «Τι μας είπε;» «Μου φαίνεται ότι χθες είχες τόση προσοχή στον Μιχάλη που δεν άκουσες ότι ο Σταμάτης άρχισε να βγαίνει με την Φένια» μου λέει. Αυτό και αν είναι περίεργο. Ο Σταμάτης με την Φένια; Δεν το περίμενα αλλά χαίρομαι γι αυτούς. «Μπράβο γι αυτούς» της λέω προσπαθώντας να παραλείψω αυτό που είπε στην αρχή. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μας ο Σταμάτης. «Γεια σας κορίτσια» μας λέει και εμείς τον χαιρετάμε. «Για σένα μιλούσαμε» λέει η Ζωή και ο Σταμάτης χαμογελάει άβολα. «Αλήθεια; Και τι λέγατε;» μας ρωτάει και κάθεται και εκείνος στο παγκάκι, δίπλα μου. «Για σένα και την Φένια» λέει ξανά. «Χαίρομαι για εσάς» του λέω και μου χαμογελάει στραβά. Είπα κάτι κακό; «Δεν είναι κάτι σοβαρό απλά έχουμε βγει μαζί δύο με τρεις φορές» μας λέει. «Ελπίζω να γίνει, χθες η Φένια μου είπε ότι της αρέσεις πολύ» δεν έχει και άδικο, ο Σταμάτης είναι πολύ όμορφος. «Πότε μίλησες με την Φένια;» την ρωτάω. «Όταν εσύ κοιμόσουν» μου λέει και κοιτάω τον Σταμάτη που παρακολουθεί την μικρή μας συζήτηση. «Φαίνεται πως ήρθε ο Καθηγητής μου» τους λέω καθώς τον βλέπω να έρχεται από το τέλος του διαδρόμου. «Μάλλον έχουμε κοινό μάθημα» Πως ξέρει ποιον καθηγητή εννοούσα; Φυσικά, δεν περνάει και κανένας άλλος με κουστούμι. «Ωραία» λέω χαμηλόφωνα.
