I Love You, ARA

DIES ✞

X

✞Janice Part1✞

TWENTY-FOUR hours later after ARA was found dead.

Janice Ocampo's P.O.V.

Napabalikwas ako ng bangon. It's morning na pala. Si Mommy? Nasaan kaya sya?

"Janice!" tinig ni Mommy mula sa labas ng room ko.

Akma na akong babangon nang bigla siyang iluwa ng door ng kwarto ko.

"Janice! Okay ka lang ba?" bungad nya sa akin. I can see in her her face ang labis na pag-aalala.

Tumango lang ako. Saka ko lang napansin na pawisan pala ako.

"Nagsisisigaw ka. Binangungot ka na naman ba?"

Gusto kong sabihin kay Mommy na 'NO!', pero walang boses na lumabas sa bibig ko. I just nodded.

Napansin kong malungkot ang mukha ni Mommy. "Prepare yourself. Pupunta tayo kina Nana."

Pagkasabi niya noon, muling rumihistro sa isip ko ang mukha ni ARA. Oo! Si Ara! Kahapon lang, natagpuan ang katawanniya. 

Patay na SYA. Patay na si...ARA.

Yumakap sa akin si Mommy. "Lakasan mo ang loob mo, Janice."

Natagpuan ko na lang ang sarili kong humihikbi, lumuluha. Si ARA, wala na SYA. Bakit hindi ko matanggap? Mahal ko si Ara, I love her like a sister. Kaya napakasakit para sa akin. Pakiramdam ko, namatayan ako ng kapatid.

Bumitaw si Mommy mula sa pagkakayakap sa akin. "Pupuntahan natin si Ara ngayon ah. Wag ka nang malungkot."

Parang hindi ko SYA kayang makita. Ayoko SYANG makita na nakaratay sa loob ng kabaong. 

"Sige na. Magbihis ka na." Pagkatapos ay hinalikan nya ako sa noo at saka lumabas ng kwarto.

Nang makapaghanda na kami, sakto namang dumating si Tita Madge. Halos hindi maipinta ang mukha niya. Tila mayroon silang pinag-uusapan ni Mommy na hindi ko alam. Gayunpaman, I'm not interestedon whatever it is.

Anyway, hapon na kami nang makarating kina Nana. Napakalungkot ng ambiencedoon, especially si Nana. Tulala lang siya at tila wala sa sarili. Tanging luha lang sa mga mata niya ang aming nakikita.

"Our condolences, Clarisse." Mommy greeted her.

Tumingin lang si Nana sa amin. But after that, dumako ulit ang tingin niya sa kawalan. We all know kung gaano nya kamahal si Ara. Maybe ako man ang nasa kalagayan nya, as a mother, magkakaganito rin ako.

Pagkatapos nun ay bumungad sa amin si Tito Roger. "Tuloy kayo, Mrs. Ocampo, Madge." Hindi rin nito magawang ngumiti. I could see the sorrow in his face. I'm sure, pinipilit na lang nito na maging matatag. Mahirap naman kasi talagang tanggapin, lalo na't nag-iisa nilang anak si Ara.