WARRIOR CATS Grijsloof's glory

Verloren

POV Roet
Schruk joeg me naar Bots toe die een nagels in mijn nekvel zette. "Wees verstandig, en loop mee. Anders weet ik wel waar ik jouw tanden laat..." gromde Schruk met kijk op zijn halsband. Ik sloeg mijn blik neer en wist dat ik geen keus had. Zwijgend liep ik met Schruk, Bots en Genji mee. Dit was een hele slechte dag. En de aankomende dagen in de BloedClan, worden nog slechter.

POV Tijgerstreep
Ik had met mijn leven de kittens verdedigd tegen de BloedClan, en dat lukte. Ik lag nu bij Sneeuwvleugel en de kittens in de kraamkamer. "Ga eens naar Bloemvacht en Valkpoot, je hebt een diepe snee in je flank!" Mauwde ze bezorgd. Ik schudde mijn kop. "Jij en de kittens zijn belangrijker. Sneeuwvleugel snorde. Ik gaf haar een kopje. Beskit keek me bang aan. "Komt de BloedClan terug..?" Piepte ze. Ik schudde mijn kop. Witkit mende zich in het gesprek. "Echt niet?" Vroeg hij. "Echt niet." Was mijn antwoord. Opgelucht haalde hij adem. Spikkelkit zat met Sneeuwvleugel's staart te spelen. "En anders, grijp ik ze!" Piepte ze en probeerde te grommen. Ik grijnsde. "Natuurlijk doe jij dat. Als de BloedClan jouw ziet, zijn ze allemaal verdwenen! Maar als je krijger bent.." Stel ik haar gerust. "Yeeehaaa!" Gilt ze en ze bespringt me. Nep-krijsend ga ik op mijn rug liggen. Beskit en Witkit doen enthousiast mee.

POV Roet
Het lijkt alsof ik al uren vast zit in deze cel. Ik zie dan de takken opzij schuiven die voor de ingang staan en fel licht dringt het hol in. "Geen geintjes Roet, wij weten wie je bent. En dat we het grootste deel van je familie hebben vermoord!" Bots stem galmt kil door het hol heen. Ik spring tevoorschijn en haal een dwaze gevechtspoging uit door over zijn neus te krabben. Het bloed loopt op de grond. "Jij vervloekt stuk Vossenstront!" Gromt hij. Ik grijns tot hij mijn oor kapot krabt. Dan komt er een grijze poes binnen met Schruk achter zich aan. "Wat is hier aan de hand?!" Mauwt de poes bezorgd. Schruk schud zijn hoofd: "Gewoon een gevangene die niet zo slim was Bots te verwonden. "Kom te voorschijn gevangene." Mauwt de poes. Ik stap in het licht. "Roet?!" Roept de poes verbaasd. "Mam!" Roep ik en sprint naar haar toe. Schruk snauwt: "Eva laat dat, hij mag dan je verloren zoon zijn, je andere zoon Straat is vermoord en dat zou deze ook moeten zijn!" Eva gromt. "Rot vader ben jij!" En ze geeft me een lik over mijn gehavend en bloedende oor. Ik kijk dankbaar. Ze kijkt me liefdevol aan. "Ik heb je zo gemist.." mauwt ze. Dan rukt Bots haar naar achteren. "Eva houd daarmee op!" Eva gromt: "Nee!" En ze draait zich om naar mij. Dit had ze beter niet kunnen doen. Schruk bespringt haar en boort een nagel in haar keel. Ik ruk Schruk van Eva af en bijt diep in zijn nek. Bots trekt me terug de cel in als Schruk uithaalt over Eva's oor. "Nee!" Krijs ik. Eva trapt Schruk in zijn buik en bijt in zijn nek. Ik juich stil. Schruk trekt zich even geschrokken terug. Eva kijkt opgelucht en blij dat ze leeft naar mij. Dan doet Schruk onverwachts een aanval en bijt zo diep in haar nek, dat het voorbij is voor Eva. "Nee!" Gil ik. Eva ligt roerloos bloedend op de grond. "Je vermoord je eigen dochter?!" Smijt ik de belediging in Schruk gezicht. "Het was blijkbaar nodig!" Snauwt hij en hij duwt me met Eva's lijk de cel in. Bots en Schruk sluiten de cel af en lopen weg. "Nee.. nee, niet jij mama.." jammer ik. Ik druk mijn snuit in haar flank en lik over haar oor. "Slechte periodes..." galmt mijn stem door mijn hoofd.