WARRIOR CATS Grijsloof's glory

De SterrenClan

"Grijsloof, blijf sterk." Hoorde Grijsloof een wat strengere stem zeggen. Ze dook terug. Het was Distelpels, een vorige commandant van de HemelClan die zich bij de oudste heeft moeten voegen. "Distelpels!" Grijsloof riep zijn naam ter begroeting en snorde bij het zien van alle SterrenClankatten. Nachtmaan streelde met haar staart langs Grijsloofs wang. Grijsloof snorde. "Maak je klaar, Grijsloof. Voor een reis die je je leven lang niet zal vergeten." Nachtmaan keek serieuzer. Grijsloof knikte. "Maar hoezo moet ik een reis maken?" Vroeg ze aan Nachtmaan. Nachtmaan sloeg haar blik neer. "Dat kan ik niet vertellen, Grijsloof. Maar vertrouw op Tabaqui." Grijsloof dacht ineens terug aan Tabaqui. Ze knikte. "Ik wou dat ik nooit gestorven was, dan was je nog in de HemelClan.." mauwde Nachtmaan medelevend. "Je hoeft geen medelijden te hebben. Ik heb het prima. Bedank Vlekneus dat ik kan jagen!" Zei ze eigenwijs. Nachtmaan wreef haar snuit tegen die van Grijsloof. "Je bent zo groot en sterk geworden.." Snorde ze. "Mam.." Vroeg Grijsloof wat serieuzer. "Ja?" "Weet jij hoe het met Bruinkit en Sneeuwkit is?" Vroeg Grijsloof. Nachtmaan keek triest. "Bruinkit is zwaar gewond. Sneeuwkit is slecht gemaakt door Duisterster.. zij heeft Bruinkit verminkt." Het nieuws schokte door Grijsloofs lichaam. "En Donkerkit...?" Vroeg ze voorzichtig. Nachtmaan begon te snorren. "Hij leeft en is de commandant van de HemelClan. Wolkster is zo trots." Nachtmaan straalde. Grijsloof sloeg haar blik neer en dacht aan de warme vachten van Bruinkit en Sneeuwkit. Ze was diep van binnen heel benieuwd naar Donkerkit. Nou ja zijn nieuwe naam zou waarschijnlijk anders zijn. "Grijsloof, Bloed vergiet alleen bij hoge nood, jij bent de leeuw die door het woud zal springen." Mauwde Nachtmaan. Grijsloof begreep dat het een voorspelling was. Toen vervaagde de katten. "Nee! Kom terug! Nachtmaan.. Distelpels.." Grijsloof zuchtte. Ze werd wakker naast een snurkende Tabaqui ze stootte hem aan. "Wakker worden, slaapkop!" Mauwde ze plagend, alsof er niets was gebeurd. Tabaqui geeuwde en rekte zich uit. "Jouw beurt om ontbijt te halen..." mauwde hij slaperig. Grijsloof haalde haar schouders op en had wel zin in een goede jacht. Ze sprintte het hol uit en rook al gauw konijn. Ze dook in een sluiphouding en zag het diertje al zitten, knabbelend aan een tak. Ze kroop dichterbij. Toen ze de aanval wilde inzetten was een groot gedaante haar voor. Een stinkende geur kwam op in haar neus en ze gilde. "TABAQUI!VOS!" De vos had haar in de gaten gekregen. Het dier besprong haar en beet in haar achterpoot alsof hij die als een kippenpoot wilde afkluiven. Grijsloof gilde en schopte hem. Ze besprong hem en haalde gemeen uit over zijn neus, die rood kleurde van het bloed. Ze voelde een pijnlijke nagel in haar oor die doorscheurde. Ze gilde het uit maar beet de vos keihard terug in zijn staart. Zijn staart knelde een stukje af. De vos piepte en jankte van pijn en woede. Grijsloof gilde nog maal om Tabaqui. Toen voelde ze ineens de vos niet maar haar flank bewerken maar ze hoorde hem weg piepen. De vos was besprongen door een andere kat. Grijsloof dook op en zag een zwarte kater die donkergrijs gestreept was en hij had groene ogen, net als Grijsloof. De kater beet de vos hard in zijn nek. De vos draaide zijn bek naar zijn voorpoot toe. Maar de kater was slim, en ging met zijn volle gewicht in de vos zijn nek hangen en bewerkte met zijn achterpoten de kop van de vos. Bloed spoot op de struiken. Toen kwam Tabaqui aanstormen en besprongen de vos van achteren. Grijsloof besloot ook te gaan helpen en niet te blijven staren. Ze sprong op de vos zijn rug en beet in zijn oor en gooide zijn kop naar achteren, waardoor de kater beter in zijn nek kon bijten.