WARRIOR CATS Grijsloof's glory

Verdwenen

POV Leeuwveder
Daar sta ik dan, Valkzang is net huilend weggerend. Naar het kamp denk ik. Ik schop een steentje het water in. "Kijk.. kijk.. kijk..." hoor ik rauw achter me. Sneeuwziel met Schruk die een bult van de tak op zijn hoofd heeft, daarachter Bots. "Jij en dat poesje van je dachten echt dat je zomaar van ons af was?" Spotte Sneeuwziel. "Ik heb alles gezien, je hebt je dapper verzet. Maar waar die poes van jouw de moed vandaan haalt Schruk terug aan te vallen blijft me een raadsel.." Mauwde ze geheimzinnig. "Dus?" Vroeg ik, ik probeerde er geen bange klanken in te laten zitten. "Die moed, en dat lef kunnen we gebruiken." Sneeuwziel's staart streelt langs mijn schouder. Ik sis: "Blijf bij haar vandaan.." Sneeuwziel kijkt grijnzend: "Wat schattig dat je denkt dat het zo werkt." Ik ontblood mijn tanden. "Als jij zegt dat wij van jouw poesje moeten afblijven, is dat niet genoeg om ons tegen te houden." Ik liet een waarschuwende grom horen. Sneeuwziel lachte bleek. "Als jij tegen ons wil vechten, Leeuwveder, ga dan je gang.." Een sluwe blik keek me recht uitdagend in de ogen. Woedend haalde ik mijn nagels uit over haar flank. Het bloedde.. maar dit bloed was niet rood. Dit bloed is zwart... Zwarte gloed stroomt de wonden uit en dringt in mijn flank. Het voelt alsof ik geen lucht krijg en ik val spontaan neer. Ik hoor ze grijnzen en weglopen. Ik ben verloren.

POV Valkzang.
Het verbaasd me dat Leeuwveder nog steeds niet terug is, ik ben al zeker een uur in het kamp. Zal ik hem maar gaan zoeken, en zeggen dat het me spijt? Zelfverzekerd stap ik het kamp uit. Ik ruik vlakbij het water Leeuwveder's geur. En ik ruik bloed.. ineens zie in Leeuwveder vol wonden en zwarte gloed die zijn flank doorboren liggen. Ik jaag de gloed van hem af en ze verdwijnen het woud in. Ik voelt dat zijn poot verbrijzeld is. Hij ademt heel zacht. "Dus het poesje is terug gekomen voor Leeuwveder, wat schattig." Sneeuwziel loopt traag de bosjes uit. Gevolgd door Schruk en Bots. Ik sis en ontblood mijn nagels. Beschermend ga ik voor Leeuwveder's lichaam staan. "Leuk hoor, maar merk je niet dat hij dóod is.." grijnsde ze. Een bittere nadruk op het woord dood. Ik schudde mijn kop. "Hij is niet dood!" Siste ik. "Hoe weet jij dat nou!" Grauwde Sneeuwziel. "Ik ben toevallig Medicijnkat!" Beet ik terug. Sneeuwziel's mond viel open. "Dus jij kan goed vechten en hebt lef, en toch ben je een Medicijnkat? Laat me niet lachen!" Ik hoonde: "Toch echt.." Ze schudde haar kop. "Wat is je naam?" Vroeg ze. "Valkzang.." gromde ik geérgerd. Ik wilde Leeuwveder's lichaam naar het kamp slepen, maar Bots hield me tegen. "Waar dacht jij heen te gaan?" Vroeg hij. Ik zag alleen nog zijn klauw die uithaalde over mijn oor, een een klap. Alles werd zwart.

POV Herfstnacht
Donkerster kwam binnen. Ik bewaakte Ros dag en nacht. "Ga anders wandelen, en neem Taanveder en Vosstorm mee, voor de zekerheid." Ik knikte en schudde Ros wakker. "Opstaan, we gaan wandelen, dan krijg je in ieder geval wat beweging!" Mauwde ik opgewekt. Taanveder en Vosstorm kwamen de cel in en wenkte naar de kamp ingang. "Komen jullie?" Vroeg Taanveder. Ik knikte. Ik liep aan zij met Ros het kamp uit. Maar toen we het kamp uit waren, troffen we iets anders dan een frisse wandeling. Geen tweebenen, of BloedClankat. Maar iets veel ergers. Ik schrok me kapot en slaakte een gil. Vosstorm en Taanveder keken met open monden toe. "Nee..."

Hoi, deel 50 komt dichtbij, heel erg bedankt voor het nog steeds volgen van dit verhaal! Ideeën zijn altijd welkom. Ik had zelf een idee elk deel aan het einde een Cliffhanger te doen, en dan mogen jullie raden in de comments, wie of wat het is. Dus dit maal is het: "Wie of wat zijn Herfstnacht en de katers net tegengekomen in het woud? Goede antwoorden krijgt 5 stemmen!