WARRIOR CATS Grijsloof's glory

Ontsnappen

POV Grijsloof.
Inmiddels was ik erachter dat ik kittens verwachten. De Snijder zegt dat het er vier zijn, en ik verbaas me over hoe ze dat weet. Ik lig in de tweebeennesten te slapen. "Grijsloof, we moeten praten..." Hoor ik een stem. Slaperig open ik mijn ogen. Een geeuw ontsnapt uit mijn mond. Recht voor me staat Tabaqui, met een muis in zijn bek. Hij gaat zitten. Ik trek nieuwschierig met mijn oren. "We hebben een probleem.." Mauwt hij. "Wat dan?" Hij zucht. "Als je je kittens hier krijgt, dan is ontsnappen een stuk moeilijker omdat je dan 4 kittens moet mee zeulen. Maar als je hier blijft met de kittens, zal de Snijder ze weg geven. Dus het is nu of nooit. Ontsnappen dus." Ik kijk hem ernstig aan. "Dan heb je gelijk in, ik had daar nog niet aan gedacht.." Ik kijk peinzend. "Weet je nog die deur? Van de Snijder? Die gaat vanzelf open als je daar loopt. En dan sta je buiten. Ik weet niet waar de Snijder haar nest precies staat, maar als we bij de dierentuin raken, weet ik de weg." Ik sta enthousiast op. "Doen we! Als de tweebeen ons water komt bijvullen ofzo, dan rennen we door het zolderluik!" Hij knikt. "Oké.. Probleem opgelost dan." Ik knik en sluit mijn ogen. Ineens denk ik aan Sneeuwziel. Waar zou die zijn? Weer in de dierentuin? Of weer thuis? In het woud? Ik haal mijn schouders op. Ik haar gerommel op de trap. Ik zwiep met mijn staart. Tabaqui hoort het ook en staat alert met gespitste oren. Tot onze teleurstelling zijn het muizen. Zuchtend trap ik de nep-muis een eindje verderop. Dan gaat het Luik open. De Snijder met een bordjes vis. Tabaqui en ik kijken elkaar aan en denken hetzelfde. We schieten door het Luik voor ze met haar ogen kan knipperen. De trap is onhandig. Ik en Tabaqui vallen naar beneden. De deur van de kamer waarin we terecht komen staat open en we glippen weg. Nu zijn we in een kamer vol stoelen en tweebenen met poesiepoezen en honden. Een hond merkt ons op en begint te blaffen. 3 andere honden worden actief. Ik zie de vanzelf open gaande deur. Ik sprint erheen en Tabaqui zit op mijn hielen. Dan schiet een hond los van zijn baasje. Traag gaat de deur open. 2 andere honden rennen er ook vandoor, recht op ons af. We glippen door de kleine opening en de eerste hond knalt met zijn kop tegen de deur. Als hij herstelt is gaan hij en 2 andere honden achter ons aan. We zien een druk donderpad met langs de kant allemaal tweebeennesten. Tabaqui rent langs de kant. De honden, de Snijder, en de baasjes van de honden rennen achter ons aan. Tabaqui rent de straat langs. Ik volg hem. Dan krijg ik een mini hartaanval. Tabaqui sprint over het donderpad, precies wanneer er een monster langs suist. Ik gil en de honden komen kwijlend dichterbij. Als het monster voorbij is zie ik opgelucht Tabaqui aan de andere kant staan. Ik ren naar hem toe wanneer de kust Tveilig is. De honden durven niet over straat. Ik grijns. Tabaqui en ik rennen richting een bos. We wagen het erop dat het de goede weg is. Ik voel de harde en vooral nare tweebeengrond onder mijn poten. Ik schuur pijnlijk mijn nagels maar ik ren flink door. Misschien wel harder dan Tabaqui. Buiten adem schieten we de bocht om, het bos in en verdwijnen achter een boom met daarnaast een struik. Duizenden geuren schieten mijn neusgaten in. Dan hoor ik gehijg van 3 wezens. Een druppel kwijl valt op mijn kop. Ik kijk om en zie de grootse hond staan die ik ooit heb gezien.