WARRIOR CATS Grijsloof's glory

Tijgerstreep's dillema

POV Tijgerstreep
Sneeuwvleugel lag tegen me aan gedrukt in het Krijgershol en mijn staart sloeg ik om haar heen. Ze spon in haar slaap en ik luisterde in stilte naar haar hartslag. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap. Maar ik sliep niet, ik was in de SterrenClan. Nachtmaan stond vooraan de katten en nam blijkbaar het woord. "Hallo Tijgerstreep.." snorde Nachtmaan. Ik knikte kort ter begroeting. Ik had geen zin in smoezelig gedoe. Nachtmaan's blik veranderde van liefkozend naar serieuzer. "Ik weet van Sneeuwziel.." murmelde ze. "En dat ze terug komt.." Mauwde ze erachteraan. Ik verstarde. "Ik wist dat ze niet zonder wraak weg zou gaan.." Gromde ik. Nachtmaan knikt ernstig. "De SterrenClan weet wat ze je aan gaat doen. Dus ookal lijkt het dat ze niet meer terug komt, ze zal dan toeslaan en je veraden. Blijf uit de buurt van al het verdachte en blijf op je hoede!" Ik knik instemmend. "Oh.. en zeg Helderpoot dat ik me heb vergist. Roosmaan was een prima pleegmoeder. Het was niet onze bedoeling dat Grijsloof Tabaqui ging redden.." Mauwde ze er achteraan. Dat gedeelte snapte ik niet, maar ik zou zonder iets te vragen het doorgeven aan mijn halfzusje. De sterren vervaagde en met mijn staart wuifde ik Nachtmaan na. Ik opende mijn ogen en zag het felle daglicht. Naast me lag Sneeuwvleugel met haar kop op mijn schouder aan het slapen. Ik likte over haar snuit: "Wakker worden slaapkop." Snorde ik. Herfstnacht werd wakker en keek op. "Dus toch? Aw, is Tijgerstreep eindelijk niet meer alleen?" Plaagde ze. "Aw, wat sneu. Herfstnacht ís nog steeds alleen.." beet ik terug. Ze stak haar tong uit toen ik opstond. Daarmee maakte ik Sneeuwvleugel wakker. "Goedemorgen." Mauwde ik. Sneeuwvleugel knikte: "Jij ook.." Ze stond op en schudde de ochtend dauw uit haar glanzende pels. Ik gaf haar een kopje en trippelde het Krijgershol uit. Het was een frisse ochtend. Bladkaal was bijna voorbij. Er lagen enkel gesmolten plasjes sneeuw. Ik ging maar eens jagen. "Goedemorgen Tijgerstreep!" Hoorde ik Wolkster zeggen. Ik zei hem goedemorgen terug, het was gewoon een mooie aankomende ochtend van groenblad.

POV Leeuwveder (biemm surprise!)
Nadat ik was wakker geworden en het Krijgershol uitliep zag ik iedereen al fris wakker. De oudste zaten in de zon te genieten, de kittens stoeide net buiten de kraamkamer en de leerlingen zaten voor hun hol te praten. Wolkster keek vannaf de hoge richel neer over zijn Clan. "Hoi!" Een jonge stem achter me sprak me aan. Het was een mooie grijze poes met donkere strepen en felgele ogen. "H-hey" antwoorde ik stammelend. De kleine poes die waarschijnlijk een nieuwe leerling zou worden, keek me lief aan. "Wolkster gaat me zo een leerling maken!"
Piepte ze. "Ik weet zeker dat je de beste leerling ooit zult zijn!" Complimenteerde ik haar. "Ik ben Valkkit, en jij?" Vroeg ze met een leuke ondeugende blik. "Leeuwveder. Net krijger." Ze knikte hevig. "Ohw dat was jouw ceremonie gisteren! Ik mocht van mama niet er bij zijn want het is voor grote katten!" Mauwde ze ratelend. En drie seconden later galmde Wolkster's krakende stem: "Alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen verzamelen onder de hoge richel." De katten stroomden toe als water. "Vandaag hebben twee kittens hun zesde maan bereikt." Hij zocht langs de katten naar Valkkit en waarschijnlijk haar broertje of zusje. "Lichtkit. Jij zal nu bekend staan als Lichtpoot. Je mentor zal Bloesempoel zijn." Een knappe poes stapte naar voren en raakte Lichtkit's neus aan. "Valkkit, jij hebt ook je zesde maan bereikt en zal vannaf nu bekend staan als Valkpoot! Leeuwveder zal je mentor zijn!" Ik geloofde mijn oren niet. Ik spartelde naar Valkpoot om haar neus aan ze raken. Ze glimlachte kalmerend.

POV Tijgerstreep
De ceremonie is net geweest en ik ben misschien een beetje jaloers op dat Leeuwveder ook al mentor is geworden. Ik ga maar jagen. Takjes kraken onder mijn zoolkussentjes maar de prooi vind het een normaal geluid. Ik pik een geur op. Het ruikt als prooi, maar ik weet het niet zeker. Ik sluip erheen en zie een witte staart heen en weer gaan alsof de prooi zenuwachtig is. Maar is heb nog nooit prooi gezien met een lange witte staart, op een waterrat na. Ik bespring het maar en bijt. Een akelige gil galmt door het woud. Van schrik spring ik achteruit en kijk recht in de zwarte ogen van een woedende Sneeuwziel.