just a fan ( 1D & 5sos )

Chapter 4

Ik weet dat ik niet goed ben in gemene dingen enzo terug zeggen. En liever wil ik me ook niet tot dat niveau verlagen maar ik moet nu wel. Ooit komt er een punt dat het genoeg is geweest, dat punt hebben ze nu toch echt wel berijkt.

@MyNameIsEmma_ : @ItsEvaaa_ @KissesTess_x @DuhhhLisa @IAmFenna Misschien moeten jullie maar eens een leven gaan zoeken in plaats van alles wat ik doe te bekritiseren. ;)

Nog een keer kijk ik naar wat ik geschreven heb, ik twijfel of ik het wel moet doen. Maar iets in me zegt dat ik het gewoon moet doen, dus ik druk op 'verzenden' en zet mijn telefoon meteen uit.

Ik pak mijn iPod die op mijn bureau ligt en zet wat muziek op voor aflijding. Ik ga even op bed liggen omdat ik best moe ben maar voordat ik het weet val ik in slaap.

"EMMAAAA!!!" Ik schrik wakker en rek me uit. Als ik uit het raam kijk zie ik dat het al donker is. Hoelang heb ik wel niet geslapen?

"EMMAA KOM NAAR ONDER! JE ETEN WORD KOUD!" Hoor ik mijn moeder geïrriteerd naar boven schreeuwen. Niet te geloven hoe hard iemand wel niet kan schreeuwen. Pffff.

"Ik kom er aan!" Roep ik snel terug om te voorkomen dat ze boos word en nog harder gaat schreeuwen.

Ik stap uit mijn bed en loop rustig naar beneden. De geur van eten komt mijn neus binnen als ik de tussendeur open maak van de gang naar de woonkamer. Mijn moeder en broertje (Lucas) zitten al aan tafel. Mijn vader is een week weg op zakenreis dus die is er over een paar dagen pas weer thuis.

Ik ga tegenover Lucas en mam op een stoel zitten en schep wat eten op het bord dat voor me staat.

"Zou je de volgendekeer meteen willen antwoorden als ik je roep? ik heb je wel 10x ofzo geroepen. " Ja hoor natuurlijk begint mijn moeder weer meteen met zeuren nooit zo van : En hoe was school gegaan? ofzo. Nee tuurlijk niet, altijd eerst zeuren...

"Ohh sorry mam ik was in slaap gevallen." Zeg ik met mijn mond vol eten terug.

"Ooooo je mag niet met je mond vol eten!" Zegt Lucas met een kleuter achtige stem. Soms kan hij zoo irritand zijn. Ik zeg niks terug. Ik kijk hem alleen boos aan en steek mijn tong uit.

Als ik klaar ben wil ik opstaan en naar mijn kamer gaan maar dan.

"Emma kan je even beneden blijven we moeten praten, Lucas jij kan van tafel af gaan." zegt mijn moeder.

"HAHAH Emma heeft problemen." Zegt Lucas uitdagend. Ik maak een dreigende beweging naar Lucas en hij maakt dat hij weg komt.

"Waarom moest ik eigenlijk blijven?" Vraag ik nieuwsgierig nadat mijn moeder de tafel heeft opgeruimd.

"Nou... ik keek net even op twitter en ik zag een tweet van jou langskomen...' Zegt ze boos. Mijn mond maakt een 'ohh' vorm. Ik heb een klein idee over welke tweet ze het heeft, maar ik weet het niet zeker.

"Welke tweet bedoel je?" Vraag ik

"Je weet wel over welke tweet ik het heb. Die naar die 4 meiden." Ik wist het!

"Ohh die, wat is daar mee?"

"WAT BEDOEL JE 'WAT IS DAAR MEE'?!?!!" Nou zo'n reactie had ik nou ook weer niet verwacht.

"Ik nam het gewoon voor mezelf op, wat had ik anders moeten doen dan?" Zeg ik zo rustig mogelijk terug.

"Weet ik veel, maar dat doe je toch niet via twitter?!"

"Mam je hoeft niet zo te schreeuwen..." Als er iets is waar ik niet tegen kan is het schreeuwen.

"Zo praat je niet tegen je moeder. "

"Nou een moeder hoeft ook niet tegen haar kind te schreeuwen om een tweet." Waarom moet mijn moeder altijd van alles zo'n groot probleem maken? Het is toch goed dat ik voor mezelf op kom?

"Je kon ook niks terug zeggen in plaats van altijd iets terug te zeggen!"

"Ja mam, maar jij ziet alleen maar een tweet op twitter, maar je weet gvd niet wat ze allemaal op school zeggen en hoe ze tegen me doen..." De tranen stromen ondertussen over mijn wangen heen, ik kon ze gewoon niet meer inhouden.

"Dat boeit me niet nu, je zal er zelf wel voor gezorgd hebben." ik sta met mijn mond open en grote ogen naar mijn moeder te kijken. Hoe kan ze nou zoiets tegen me zeggen?

"Waar het om gaat..." Gaat ze verder. "Is dat als je iets op internet zet dan blijft het je je hele leven achtervolgen, dus ik wil dat je het verwijdert."

"Oke dus dat is het? Omdat één tweet me mijn hele leven volgens jou gaat achtervolgen schreeuw je naar me? Wat een bullshit!" Nu is het genoeg geweest ik ga me toch niet inhouden om zoiets doms! sommige mensen eahhh...

"Wat zeg je daar?" Zegt mijn moeder beledigd.

"Ja je hoorde me goed! Wacht o nee blijft me dit ook mijn hele leven achtervolgen??" Zeg ik uitdagend.

"Weetjewat kijken of je ook nog zo brutaal bent als je niet meer naar dat concert mag!" En toen was ik stil...

(A/N) jeeej al een nieuw hoofdstuk!! ome het duurde een beetje lang maar het is wel een redelijk lang hoofdstuk! :) ik hoop dat jullie het leuk vinden!

vote,

comment,

follow.

would mean a lot!❤

liefsss. xx