"367th." It's the 367th na nataggap ko for the last 7 years.
Mas lalo pa akong naging sigurado sa sinabi ko kay kuya na ako na lang ang pupunta ng Sydney instead of him dahil hindi ko naman pwedeng iwasan na lang palagi yung situation ko ngayon...
Kakalabas ko lang ng shower ng may biglang kumatok sa kwarto ko. When I opened the door, it was David. Nasanay na akong may dala siya palagi pag pumupunta siya.
"Hey, may dala akong mango ice cream and gummy bears. I also have mango cake and fresh mangos." bati niya sa akin ng nakangiti.
He looks tired. Yan yung unang napansin ko sa kanya. Humaba at hindi nakaayos yung buhok niya. Usually kasi nakataas yun pag nasa office siya. Makapal na rin yung eyebags niya. I can see through his eyes that he's tired pero nagawa pa rin niyang ngumiti sa akin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Anong gusto mong kainin? I preprepare ko sa kitchen niyo and then bring it here."
"Fresh mangos. Sa baba na ako kakain." sagot ko sa kanya.
Sumama na ako sa kanya sa pababa. Pinaupo na niya ako sa dining tapos hinugasan and hinati na niya yung mangga bago niya binigay sa akin.
Habang kumakain ako nakatingin lang siya sa akin. Nakalimutan kong alukin rin siya that's why gave him a slice.
"I'm good. Thank you." tanggi niya.
"Nag dinner ka na ba?" I suddenly asked him.
"Sa bahay na ako kakain pag-uwi ko."
"Medyo malamig na yung pagkain sa ref kaya iinitin ko na lang." Past 10 pm na and hindi pa siya kumakain ng dinner. Tumayo na ako at kinuha ko yung mga natirang pagkain namin kanina.
"It's okay, huwag ka nang mag-abala. After you eat, aalis na rin ako." pigil niya sa akin.
Hindi ko na siya pinakinggan at sinalang ko na sa microwave yung mga pagkain.
"Kumain ka na dito. It will take you an hour and a half para makauwi sa inyo." I insisted dahil babalik pa siya sa Makati."You don't need to come here everyday para dalhan ako ng pagkain. It's very tiring to go back and forth."
