SERT MAFYA

24-"BENİ DE Mİ ÖLDÜRECEKSİN?"

SURA İSKENDERLİ-GELME ARTIK
✒

KARANLIK
Tek şey buydu işte.
Şuan görebildiğim tek şey ve hayatımın geri kalanı,tamamen bundan ibaret olacaktı.

Babam haklıydı.Herkesi kendim gibi görebilecek kadar
Saftım,salaktım ben.

Savaşın yanından hiç ayrılmamalıydım.
Ne kadar mafyada olsa güvdeydim onun yanında.
En azından beni koruyacak(!) biri vardı.

'Sana ihtiyacım yok'demiştim birde.
Kimi kandırıyorum ki deli gibi ihtiyacım vardı şuan ona.

Bu karanlıktan kurtulmam için ,onun karanlığına ihtiyacım vardı.
Ona ihtiyacım vardı.

Bileklerim kafamın üzerinde bağlanmıştı.~medyada ki gibi bişey düşünün~
İple bağlandığı için zorladıkça bileklerim yanıyordu.
Üzerimde elbisem ve ayağımda ayakkabılarım vardı.
Betonda oturuyordum ve bacaklarım soğuktan uyuşmaya başlamıştı.

Son birkaç saattir yaptığımı yapıyordum yine.
Ağlıyor ve kurtulmaya çalışıyordum.

Bulunduğum odada sadece bir sandalye vardı.
Pencere tavana yakın bir yerde olduğu için dışarıyı görmem mümkün değildi.

Derin bir nefes aldım.Ve ayağa kalktım.Ellerim bağlıyken bu biraz zor olmuştu ama başarmıştım.

İpi böyle çekiştirerek açamayacağımı anlayınca eğildim ve dişlerimle ipi gevşetmeye çalıştım.

Bunları yaparken içime ani bir yakalanma korkusu aşılanmaya başlamıştı.

Kiminle karşılaşacağımı bilmezken bu kişinin bana zarar verme ihtimali beynimde tekrar ettikçe delirecek gibi oluyordum.

Seda hanım,asya için yaptığını söylemişti.
Bu kadar kolay mıydı yani?

"Gemici düğümü.."
Aniden duyduğum sesle korkudan sıçradım ve arkama döndüm.

Uzun boylu ve iri biriydi.
Sarışın ve mavi gözlü olması dışında cüsse olarak savaştan bir farkı yoktu.

Derin derin nefes alıp verirken istemsiz olarak ondan uzaklaşma dürtüsü kapladı içimi ve geriye doğru bir adım attım.
Atmamla birlikte açık olan sırtım soğuk duvara çarptı.
Ve saniyeler içinde kendimi tekrar ileri doğru adım atarken buldum.

"Gemici düğümü,çözemezsin."

Gözleriyle ipi gösterince direk bileklerime baktım.

Zorladığım için tahriş olmuşlardı.ve evet haklıydı açılmıyordu.

Bakışları ürkütücüydü.
Sert bakmıyordu ama karanlık bir tarafı vardı.
Kafasını eğince bende baktığı yere baktım.

Ne ara çıkardığını anlamadığım çakıyı açtı ve baş parmağını bıçağın keskin ucuna sürttü.
Ve kafasını kaldırıp fazlasıyla korkmamı sağlayacak şekilde gülümsedi.

Bir adım atıp durunca bende bir adım geriledim.

"Acıyor mu, açayım mı?"Ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.
Kafamı yukarıdan aşağıya sallarken
hızla bileklerimi tuttu ve ipi tek hamlede kesti.

Sertbest kalan bileklerimi ovalarken hızla ondan uzaklaştım.

"Ki-kimsin sen!Ne istiyorsun benden?"

Köşedeki sandalyeyi kaldırıp odanın ortasına koydu ve oturdu.

"Hepsi Savaş'ın yüzünden."

Her kelimesinin üstüne basarak konuşmuştu.

"Sana anlatmadı değil mi?"

Şaşkınca yüzüne baktım.