SERT MAFYA

28-'İSTESEM DE VAZGEÇEMEM'

Savaş gideli ve
Yağmur duralı çok olmuştu.

Savaş odada kalıp dinlenmemi söylemişti.ama hava bu kadar güzelken içerde durmak istemiyordum.

Üstüme siyah bir kot pantolon ve siyah boğazlı bir kazak giydim.
Siyah rengi kendime çok yakıştırırdım.
Severdim de ama bu ev fazla siyahtı.

Bir şeyin çok olması o insanın o şeyden soğuması için yeterli bir sebepti zaten.

Beyaz spor ayakkabılarımı giyip aşağıya indim.savaş ortalarda gözükmüyordu.

Güneş batmaya yakın olduğu için
etrafı kızıllık sarmıştı.

Oturma odasının bahçeye çıkan kapısını açmamla gülümsemem bir oldu.

Yağmur sonrası toprak kokusu harika bir şeydi.

Bahçenin ortasına doğru yavaşça yürüdüm.
Çimler ıslak olmasa kendimi yere atmak için bir saniye bile beklemezdim.

Attığım her adımda tatlı tatlı esen rüzgar saçlarımı uçuruyordu.
Derin derin nefes alıp temiz havayı ciğerlerime çektim.

~SAVAŞ'TAN~

"Anlaşma iptal."

"Ama savaş bey, biz bu proje için aylardır çalışıyoruz.şimdi siz iptal edelim derseniz bu başka bir proje Yapacağımız anlamına gelir.ki bu da,biliyorsunuz ki kolay birşey değil."

"Onu,çalışacağımız kişinin Bekir Aral olduğunu bana söylemeden önce düşünseydiniz!Ortada bir proje var!şirket sahibi benim ve benim daha kimle ortak olduğumuzdan haberim yok! Bir ay içinde yeni bir proje hazırlayacaksınız!her şey tam olacak.eğer istediğim şekilde olmazsa hepinizi kovmaktan çekinmeyeceğini bilin!"

Telefonu masaya atıp ayağa kalktım.ve açık olan pencereye ilerledim.
Bunlar bir gün beni deli edecekti.

Sinirli sinirli nefes alıp verirken
Bahçeye gözüm takıldı.

Aslı dışarıdaydı.
Ona dinlenmesini söylemiştim!
Odadan çıkıp merdinlerden hızla indim.ve bahçeye çıkan kapıya yaklaştım.

Az önce buradaydı.
Bahçenin ortasına geldiğimde korumalardan birini çağırdım.

"Aslı nerede!"

"Orada savaş bey."
Eliyle arkamı gösterdiğinde hızla arkamı döndüm.

Bahçenin arka tarafında ekili olan kırmızı güllere bakıyordu.

Korumayı orda bırakıp aslının yanına doğru ilerledim.geldiğimi fark etmemişti.
Şarkı söylüyordu.~bölümün başında belirttiğim şarkı~

Koparttığı güllerden bir tanesini burnuna götürüp kokladı.ve şarkısına devam etti.

Sesi çok güzeldi.

Ben öylece arkasında onu dinlerken hızla ayağa kalkıp arkasını dönmesiyle bana çarpması bir oldu.

Düşmemesi için elimi beline sarıp kendime doğru çektim.
Dengesini sağlayınca korkan yüzü şaşkınlığa dönüşmüştü.

"S-sen...burada mıydın?"
Bulunduğumuz durumu yeni fark etmişti ki kafasını eğip hızla benden uzaklaştı.

Utanmıştı.
"Neden odanda değilsin?"
Bakışları bir anda arkasındaki gülleri buldu.

"Ben..."
"Sen ne?"
"Hava çok güzeldi."
"Gülleri görünce de.."
Bakışlarımı arka Bahçenin tamamını kaplayan kırmızı güllere çevirip tekrar aslıya baktım.