SERT MAFYA

37-ÇOK EĞLENDİM

✒
1 gün sonra

Konuşmayı istiyordu bense şuan kimseyi görecek halde değildim.
Ya da hesap verecek.
Ama çağırdığı için mecbur gidip konuşacaktım.

Çalışma odasının önüne geldiğimde tereddüt etmeden kapıyı çaldım.
Çünkü asıl zor olan konuşmaktı.
Kapı tıklatmaktan çekinecek değildim şuan.

Derin bir nefes alıp rahat gözükmeye çalıştım.
'Gir'demesini beklemeden kapıyı açıp, içeri girdim.

"Beni çağırmışsın."
Odanın ortasına doğru yürürken kafasını laptopundan çekip, bana baktı.

"Konuşacaklarım var.Otur."
Önündeki paralel koyulmuş koltuklara baktım.
Oturmakta ,konuşmakta istemiyordum ama bunu desem izin vermeyecekti.
Benden bir şeyler öğrenmeden de içi rahat etmezdi zaten.

Oturup,ellerimi kucağıma koydum.
Parmaklarımla oynamaya başlamıştım bile.
Tabii bu benim için bir numaralı stres belirtisiydi.
Gergindim.
Aslında ilk konuşmamız da değildi.O zaman neden çekiniyordum böyle?"
Belki de konu amcası ve babama geleceği içindi.

"Savaş ne öğrenmek istiyorsun bilmiyorum a-"
"Ben yokken ne oldu onu bilmek istiyorum."

"Bir şey olmadı.Amcanla tartıştık."
Bakışlarımı kaçırmamaya çalışarak konuştum.

"Babamla ortak oluşunun kutlamasına beni çağırmış.Ben zaten-"

Sinirle ağzıma geleni saymamak için sustum.

"Zaten ne?"
Dedi.Ellerini masada birleştirip bana doğru eğilirken.

Bakışlarımı başka yere çekip,sakin kalmaya çalıştım.ama susup,içime atmak istemiyordum daha fazla bir şeyleri.

"Sen 2 ay yoktun Savaş."
Bakışlarım yüzünü buldu.
Bana dümdüz,hiçbir ifade giydiremediğim o bakışıyla bakıyordu.

"Aramak istedim ama telefonumu aldılar.Bari arkadaşımla konuşayım dedim,izin vermediler.Tam iki ay.Kısa bir zaman gibi ama değil.Sinirliydim ve sinirimi amcandan çıkardım."

"Hepsi bu işte."
Diye ekledikten sonra üzerimden yük kalkmış gibi rahatladım ve koltuğa yaslandım.

"Amcamla bende tartıştım."

Bakışlarım şaşkınlıkla onu buldu.
Amcasıma bağırdım diye bana kızmasını bile bekliyordum.

"Neden?"

"Babanla ortak olduğundan haberim yoktu."

Aslında bu duruma şaşırsam da belli etmemeye çalıştım.Ne kadar başardım tabii orası muamma.

"Amcanla benim yüzümden tartışmanıza gerek yoktu."

Nasıl olsa amcasıydı.İllaki barışırdı.
Barıştığında ise pişman olacak şeyler söylememiş olmasını diledim.

"Senin için değil.Ortak olduğu için tartıştım."

Yüzüm yanmaya başlarken,
utançla kafamı eğdim.
Benim için neden kavga etsin ki zaten?
Özellikle amcasıyla.

Yüzüne baktığımda,sanki başka bir duygu arar gibi izliyordu beni.
Sanki benim için kavga etmesini istermişim gibi bir durum oldu.Ve mal gibi kaldım.
Daha fazla duramayıp ayağa kalktım.

"Eee..şey ben gidiyorum o zaman."

"Sonra görüşürüz."
Hızlı hızlı yürüyüp,odadan çıktım.
Cevap vermesine fırsat verseydim,kendimi rezil edebilecek başka şeyler yapabilirdim.