Jackson 's Diary - The Son of Anarchy (2)

Αλλαγες

Jackson's POV

Είχα παρά πολύ καιρό να ξυπνήσω όπως αυτό το πρωί. Ο ήλιος που έμπαινε από τα παράθυρα με έκανε να γυρίσω ενοχλημένος στο άλλο πλευρό μου, όμως μόλις γύρισα κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνος στο κρεβάτι.
Η μορφή της φάνταζε σαν μια ακτίνα του ηλίου που με τυφλωνε, το αγγελικό της πρόσωπο ήταν τόσο ήρεμο που μου δημιουργούσε νευρικότητα κάποιες στιγμές.

Την παρατηρούσα πολύ ώρα, προσπαθώντας να καταλάβω τι έκανα για να αξίζω αυτό το υπέροχο πλάσμα δίπλα μου.
Ίσως η ζωή να μου δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, και μου δείχνει έμμεσα ότι δεν πρέπει να τα θαλασσώσω ξανά.

Άρχισε να ξυπνάει σιγά σιγά, και τεντώθηκε με κλειστά μάτια. Μόλις άνοιξε τα μάτια της και με αντίκρισε με κοίταξε παράξενα, σαν να μην καταλαβαίνει τι γίνεται ή σαν να προσπαθούσε να καταλάβει αν ονειρεύεται ή όχι.

«Καλημέρα» είπε και χασμουρήθηκε.
«Καλημέρα» της χαμογέλασα με την σειρά μου και με κοίταξε με ένα μικρό χαμόγελο και ένιωσα την κοιλια μου να σφίγγεται και την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.

Απροειδοποίητα σηκώθηκε και έσκυψε πάνω μου ενώ άγγιξε το κάτω χείλος μου - εκεί που ήταν ένα τραύμα μου. Φαινόταν απίστευτα σοβαρή και μου έβγαλε τις γάζες που μου έβαλε το προηγούμενο βράδυ λέγοντας μου ότι θα μου βάλει άλλες.
Πήγε να σηκωθεί όμως την κράτησα από το χέρι και την έριξα πάνω μου ενώ της χαμογέλασα.
Την φίλησα απροειδοποίητα και εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως.
Την φιλούσα πολύ ώρα, λαίμαργα καθώς δεν μπορούσα να χορτάσω. Μου είχε λείψει τόσο πολύ όλο αυτό, αναμνήσεις που είχα θάψει τόσα χρόνια βαθιά μέσα μου με πυροβολούσαν και ένιωθα ότι αυτή είναι η ευκαιρία μου.
Είχε κάτσει πάνω μου ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένος και με φιλούσε το ίδιο λαίμαργα.

Ήθελα αυτό να διαρκέσει για πάντα, τα πρωινά μου να μοιάζουν με αυτό από εδώ και πέρα, όμως αυτές οι σκέψεις διακόπηκαν όταν άνοιξε η πόρτα απότομα κάνοντας μας να παγώσουμε.
Εκείνη ταραγμένη γύρισε να δει τον Όπι να μας κοιτάει με ανοιχτό το στόμα στην πόρτα.
Γέλασα αθόρυβα. Μοιάζαμε με δεκαεξάχρονα.
Εκείνος απλώς έκλεισε την πόρτα γρήγορα, και είμαι σίγουρος πως εύχεται να μην το είχε δει αυτό.
Σίγουρα θα μου κάνει κήρυγμα, ίσως μαλώσουμε πάλι, όμως δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.
Την έχω εδώ, την έχω δίκη μου και δεν με απασχολεί τίποτα αυτή τη στιγμή.

Με κοίταξε καθώς κατάλαβα πως από μέσα της βρίζει και έπεσε πάνω μου εξαντλημένη.