Jackson 's Diary - The Son of Anarchy (2)

Μηνας

Jackson's POV

Ο δυνατός αέρας με χτυπούσε δυνατά, και αν δεν φορούσα γυαλιά δεν θα μπορούσα να δω μπροστά μου.
Τα δέντρα γύρω μου κινούνταν σαν τρελά κάνοντας αυτό το απόγευμα πιο ανήσυχο.
Το κοντέρ έιχε πάρει φωτιά, η ταχύτητα με έκανε να νιώθω σαν έφηβος.
Ένιωθα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε από στιγμή σε στιγμή. Αυτές οι μέρες είναι τόσο περίεργες αλλά και τόσο ωραίες.

Είμαι μετά από πολύ καιρο καλά. Ούτε ανήσυχος ούτε μπερδεμένος ούτε τίποτα. Είμαι καλά, ήρεμος. Όλα πάνε καλά.

Με την Μέριλιν περνάω όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Τελευταία είναι ιδιαίτερα εξαντλημένη, φεύγει αργά από το νοσοκομείο και προσπαθώ να την ξεκουράσω όσο περισσότερο μπορω.

Εχει περάσει ένας μήνας ακριβώς από τότε που πήγαμε στο γάμο και της ζήτησα να είμαστε μαζί.
Ένας μήνας με εκείνη κάθε μέρα στην αγκαλιά μου.
Τι άλλο θα μπορούσε να με κάνει καλύτερα;
Η εξάντληση που ένιωθα τόσο καιρο εξαφανίστηκε ξαφνικα. Το βάρος στο στήθος δεν υπάρχει πια. Οι εφιάλτες δεν με επισκέπτονται τοσο συχνά.
Κι όλα αυτά εξ αιτίας της..

Ίσως να μου κάνει περισσότερο καλό από όσο νόμιζα.
Ο Όπι όμως δεν φαίνεται και πολύ καλά τελευταία. Δεν ξέρω γιατί, δεν μου λέει τι γίνεται και δεν έχω ιδέα πως μπορω να τον βοηθήσω.
Μπορεί να μάλωσε με την Άννα, μπορεί να μην τα πηγαίνει καλά με τα παιδιά του, δεν ξέρω.

Έφτασα έξω από το σπίτι της και με γρήγορες κινήσεις έφτασα στο περβάζι. Ήθελα τόσο να τη δω.
Κρατούσα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι μου, ημουν σίγουρος ότι θα χαμογελούσε μόλις το έβλεπε και θα με αγκάλιαζε.
Άνοιξε τη πόρτα και με κοίταξε με αγάπη. Σίγουρα αγάπη ήταν αυτό που έβλεπα στα μάτια της.

Με αγκάλιασε πριν καν δει το τριαντάφυλλο που κρατούσα, με έσφιξε στην αγκαλιά της και είμαι σίγουρος ότι ένιωθε γεμάτη.
Μόλις με άφησε της έδωσα το τριαντάφυλλο το μύρισε κατευθείαν λέγοντας πόσο όμορφο είναι.

«Μου θυμίζει την παλιά Μέριλιν με τα κατακόκκινα μαλλιά» της χαμογέλασα και εγώ, ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά μόνο που την έβλεπα.
Γέλασε και με τράβηξε μέσα στο σπίτι.

«Γιατί τα μαύρα μαλλιά δεν σου αρέσουν;» ρωτησε παραπάνω ρητορικά παρά ευθεία και γέλασα.
Κάθισα στον καναπέ και την τράβηξα πάνω μου πριν προλάβει να φύγει.