Jackson 's Diary - The Son of Anarchy (2)

Παλια

Jackson's POV

«Ποιοι ήταν εκείνοι στο πανεπιστήμιο;» την κοίταξα ευδιάθετα και γέλασε μεθυσμένα.

Έχει περάσει ώρα που είμαστε εδώ και μιλάμε. Ποσό μου έλειψε. Σκέφτομαι πώς μπορεί να είναι τόσο χαλαρή, να κάθεται μαζί μου στο σαλόνι της, να πίνουμε και να καπνίζουμε σαν δυο παλιοί φίλοι.

«Ο ένας μου την πέφτει και με τον άλλο είμαστε μαζί στο νοσοκομείο και κάνουμε την πρακτική. Μου αρέσει λίγο, αλλά δεν ξέρω» ήπιε από το ποτήρι με το χρυσό υγρό και κάπνισε από το τσιγάρο που κρατούσε στο άλλο χέρι.

Είχε αλλάξει τόσο πολύ. Ήταν πιο χαλαρή από όσο ήταν τότε, έμοιαζε να μην την νοιάζει απολύτως τίποτα και κανένας.

«Είναι τόσο ειρωνεία που πίνεις και καπνίζεις ενώ είσαι γιατρός» γέλασα μεθυσμένα και ήπια από το ποτό μου.

«Το ίδιο δεν σου είχα πει και εγώ κάποτε;» γέλασε κι εκείνη και την κοίταξα με ένα σφίξιμο στη κοιλιά.

«Ναι» ένα στραβό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου. Θυμάται τα πάντα, από την πρώτη μέρα, είμαι σίγουρος.

Η τελευταία μέρα που την είδα ήταν περίεργη γιατί καταβαθος ήξερα ότι εκείνη τη μέρα θα με άφηνε πίσω και θα έφευγε.
Όμως ξέχασα κάτι, ήταν έγκυος και εγώ το ξέχασα.
Πανικοβλήθηκα και κοίταξα γύρω μου παρανοϊκά.
Με κοίταξε σαν να ήξερε τι σκέφτηκα, μα τι λέω- φυσικά και ήξερε. Αυτή ίσως να με ήξερε πιο πολύ από ότι εγώ.

«Σου είχα πει ότι θα το έριχνα και το έκανα» μου χαμογέλασε άχνα και ήπιε όλο το χρυσό υγρό με μια γουλιά καθώς το κεφάλι της έπεσε πίσω.

Η σιωπή μου ήταν η απάντηση. Δεν είμαι τόσο τρελός ώστε να ήθελα να έχει τώρα το παιδί μας και να το μεγαλώνει μόνη της. Η ιδέα ενός μικρού παιδιού να τρέχει εδώ μέσα και να με φωνάζει μπαμπά μου δημιουργεί τρόμο. Το ότι το έκανα πριν πολλά χρόνια δεν σημαίνει πως θα το ξαναέκανα.

«Όλες λένε πως όταν το κάνουν νιώθουν άσχημα καθώς είναι ήδη δεμένες με το έμβρυο. Αρχιδια. Εγώ ούτε τύψεις ένιωσα ούτε καμία σύνδεση με αυτό το έμβρυο. Ίσως φταις και εσυ σε αυτό δεν ξέρω, πάντως λένε μαλακιες όσες έκαναν έκτρωση. Δεν είμαι διαθετιμενη να χαλάσω την ζωή μου» φλυαρησε και την κοίταξα τελείως σοβαρός να βάζει άλλο ένα ποτό και να ανάβει άλλο ένα τσιγάρο.
Ήταν τόσο περίεργη και... ψυχρή, ίσως και αδιάφορη.

Η ώρα ήταν ένδεκα και ήξερα πως έπρεπε να φύγω τώρα. Το παράρτημα δεν ήταν πολύ μακρυά αλλά έπρεπε να ετοιμαστούμε και έπρεπε να φάω κάτι για να μου φύγει αυτή η μικρή ζάλη.

«Θα μου δώσεις το νούμερο σου;» την ρώτησα και αιφνιδιάστηκε όμως χωρίς να πει τίποτα πήγε μέσα και με άφησε να περιμένω.
Σηκώθηκα και έκανα βόλτες στο σπίτι της.
Άργησε τουλάχιστον πέντε λεπτά όμως δεν πήγα να την ρωτήσω γιατι άργησε. Ίσως σκέφτεται αν πρέπει να μου το δώσει ή όχι.

Το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα τετράδιο και το ξεφύλλισα. Είχε μέσα ποιήματα και σκέψεις. Ήθελα τόσο να το διαβάσω όμως τότε ακουσα τα βήματα της και το άφησα γρήγορα στη θέση που το βρήκα για να μην με δει.

Κρατούσε ένα χαρτάκι και μου το έδωσε ενώ με κοιτούσε απευθείας στα μάτια σαν να μου λέει να μην την πάρω ποτέ τηλέφωνο.
Το έβαλα στην τσέπη μου και την κοίταξα προσπαθώντας να αποτυπώσω όλα της τα χαρακτηριστικά στο μυαλό μου ώστε να μην την ξεχάσω.

Απροειδοποίητα την φίλησα, τόσο αυθόρμητα που ούτε εγώ δεν το περίμενα. Η ανάσα της μύριζε ουίσκι σε συνδυασμό με τσιγάρο. Προσπάθησα να το απολαύσω όσο μπορούσα και τελικά τελείωσα το φιλί μας και έπιασα το πρόσωπο της με τις παλάμες μου. Την χάιδεψα και την κοίταξα εξεταστικά, εκείνη με κοιτούσε μεθυσμένα σαν να ήταν σε λυθαργο και την φίλησα μια τελευταία φορά ψιθυρίζοντας της πως θα τα ξαναπούμε.

[...]

Οι επόμενες δυο εβδομάδες ήταν περίεργες. Ο Όπι έκανε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, παρόλο που καμία φορά τον έπιανα να με κοιτάζει σαν να θέλει να με σκοτώσει. Και ίσως το έκανε αν του δινόταν η ευκαιρία. Και αν το επιχειρούσε δεν ξέρω αν θα τον σταματούσα.

Ο Μπόμπι προσπάθησε να μου μιλήσει πολλές φορές. Ήθελε να μάθει τι έγινε με εμένα και εκείνη όμως δεν του είπα τα πάντα. Δεν μπορούσα. Εγώ ο ίδιος προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε, ήταν τόσο ξαφνικό όλο αυτό που ακόμα προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω. Καμία φορά σκέφτομαι πως όλα είναι στο μυαλό μου ή ότι όλα είναι ένα όνειρο και ότι θα ξυπνήσω σε λίγο.

Ο Τζέικομπ ήθελε να μάθει πώς ήταν εκείνη, αν ήταν καλά ή όχι. Του είπα πως ήταν καλά, πιο καλά από όσο περιμέναμε όλοι μας.
Κανένα μέλος δεν τόλμησε να με ρωτήσει κάτι παραπάνω και αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο. Δεν θέλω να με φέρει κάποιος σε δύσκολη θέση, και νομίζω πως το ίδιο σκέφτονται και οι ίδιοι.

Πολλά βραδιά καθόμουν μπροστά στο τζάκι, έπινα και κάπνιζα, ζωγράφιζα το πρόσωπο της και κοιτούσα το τετράδιο μου επίμονα περιμένοντας να τα βγάλω όλα από μέσα μου, όπως έκανα κάποτε και έβρισκα λύτρωση στις λέξεις γιατί οι πράξεις με απογοήτευαν συχνά.

Όπως πολλά βραδιά, έτσι και σήμερα κάνω το ίδιο. Κάθομαι μπροστά στο τζάκι, πίνω καπνίζω, και υπεραναλυω γεγονότα.
Κοιτάζω την φωτιά, και καταβαθος εύχομαι να καιγομουν και εγώ.

—————

Άργησα λίγο.

Ελπίζω να σας άρεσε.
Τα λέμε.