Jackson 's Diary - The Son of Anarchy (2)

Φωνες

Jackson 's POV

Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.
Καθημερινά αυτό σκέφτομαι όταν ξυπνάω.
Στην ζωή μου το χρειάζομαι. Χρειάζομαι να νιώθω ότι δεν φταίω αποκληστικα εγώ για ο,τι γίνεται.

Αν μου έδιναν ένα βιβλίο που θα μπορούσα να διαβάσω όλο μου το μέλλον, σίγουρα θα το διάβαζα. Είμαι περίεργος σαν άνθρωπος, και ας μην το δείχνω.
Η σκέψη ότι και αυτή ακριβώς η στιγμή που σκέφτομαι διάφορα μπορεί να είναι και η τελευταία μου, τριγυρνάει στο μυαλό μου αδιάκοπα.
Πάντα αυτό σκέφτομαι. Είναι μακάβριο, το ξέρω.
Όμως κάπως πρέπει να κάνω τις φωνές στο κεφάλι μου να σιωπήσουν για λίγο.

Δεν αντέχω να τις ακούω συνέχεια.
Μερικές φορές το κεφάλι μου βουίζει και ένας φρικτός πονοκέφαλος συνοδεύεται με τα ουρλιαχτά τους.
Είμαι περίεργος, το ξέρω. Όμως μόνο εγώ ξέρω πως αντέχω και δεν έχω τρελαθεί ακόμα.
Οι τοίχοι του σπιτιού μερικές φορές ουρλιαζαν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έφευγα στη μεση της νύχτας για να βρω λύτρωση στο δρόμο.
Έχω καιρό να ακούσω τους δαίμονες μου να μου ψιθυριζουν τα λάθη μου και να με γεμίζουν τύψεις.
Να ακούσω φωνές να με ρωτάνε τι φοβάμαι πιο πολύ.
Να μου υπενθυμίζουν πως είμαι ένα ασήμαντο ον, και να με υποβιβαζουν.

Έτσι πέρασα ένα χρονικό διάστημα.
Η μόνη μου παρέα ήταν οι τοίχοι που μου φώναζαν, και ο δαίμονας που κατοικεί ακόμα μεσ'το κεφάλι μου.
Υπάρχουν μέρες που συμφωνούμε σε κάποια πράγματα. Γινόμαστε φίλοι, και μου υπενθυμίζει τι πρέπει να κάνω μερικές φορές.
Είμαι τρελός, όμως όχι τρελός αρκετά ώστε να με κλείσουν σε ψυχιατρείο.
Όλοι οι άνθρωποι είναι τρελοί. Όλοι έχουν δαίμονες στα κεφάλια τους, και αυτό φροντίζω να μου το υπενθυμίζω συχνά για να νιώθω ελάχιστα καλύτερα. Όσο καλύτερα θα μπορούσα να νιώθω με την κατάντια μου.

Η συνομιλία μου με την Τάρα διήρκεσε αρκετά, καθώς εδώ και περίπου τρεις ώρες συζητάμε αδιάκοπα.
Μου έλειψε η παρέα της όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ.
Δεν ξέρω αν την μισώ ακόμα, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που συνέβησαν οι πιο σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου, όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πράξεις της και το φταίξιμο της.
Δεν φταίει μόνο αυτή, όχι, το φταίξιμο είναι αμοιβαίο. Όμως έχω μάθει να ρίχνω το περισσότερο φταίξιμο σε αυτήν για να μπορώ να είμαι ήρεμος.
Δεν θα άντεχα να γέμιζα με παραπάνω τύψεις, και σίγουρα τα ουρλιαχτά του δαίμονα μου δεν θα σταματούσαν λεπτό να μου υπενθυμίζουν την αυτοκαταστροφη μου.