Jackson 's Diary - The Son of Anarchy (2)

Μισος

Jackson 's POV

Μισώ τους ανθρώπους. Ποτέ μου δεν θα μπορέσω να καταλάβω κάποιες πράξεις τους και αυτό με κάνει να εκνευρίζομαι.
Για αρκετά χρόνια η άποψη μου ήταν αυτή. Όταν όμως κατάλαβα ότι ίσως το ίδιο συμβαίνει και με εμένα, ότι ίσως οι άνθρωποι μου σκέφτονται πόσο άρρωστος είμαι και πόσο έξυπνος ταυτόχρονα, το σκέφτηκα καλύτερα.

Εξακολουθώ να μισώ τους ανθρώπους όμως. Όσες δικαιολογίες και να βρω πάντα θα μισώ το είδος μου.
Δεν θα εκτιμήσω πότε τις προσπάθειες τους να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Αυτό ίσως με κάνει αχάριστο, όμως δεν με ενδιαφέρει καθόλου.
Το να νομίζει ο κάθε τυχαίος ή ακόμα και δικός μου ότι με μια συζήτηση μας θα καταλάβει το τι νιώθω, με κάνει να γελάω. Κανένας, ποτέ δεν θα με καταλάβει. Και δεν το λέω αυτό δραματικά, όχι.
Το μυαλό μου θα μπορούσε να ταυτιστεί με αυτό ενός ψυχοπαθή.
Η μόνη μας διάφορα είναι ότι κάποτε ένιωθα πραγματικά τύψεις για κάποιες δολοφονίες μου και κάποτε έλεγα στα αδέρφια μου ότι τους αγαπάω, ενώ ακόμα δεν ξέρω αν το έλεγα για να ικανοποιήσω μια δική μου ανάγκη, για να μην νιώθω μόνος ή μια δική τους για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι δεν είμαι ένας άψυχος δολοφόνος.

Είμαι αχάριστος, το παραδέχομαι.
Δεν εκτίμησα πότε την οικογένεια μου και την ελευθερία μου.
Έχω βρεθεί σε αδιέξοδο τόσες πολλές φορές που πλέον δεν με νοιάζει.
Είναι στο αίμα μου η αυτοκαταστροφή.
Πλέον δεν θεωρώ αυτοκαταστροφή τα ναρκωτικά, το τσιγάρο και το αλκοόλ, αλλά τις σκέψεις μου.
Όταν σκέφτομαι τις σκέψεις μου φοβάμαι και ας μην το παραδέχομαι.
Είμαι άρρωστος, και δεν θα γίνω καλά ποτέ.

Και κάπως έτσι, προσπαθώ να καταλάβω αν ένιωσα πραγματικά κάτι για την Μέριλιν.
Οι μπερδεμένες σκέψεις μου δεν με βοηθούν να καταλάβω.
Ακόμα θυμάμαι το άρωμα της και την ανυπομονησία μου να την δω και να την αγγίξω.
Έστω και μια μικρή επαφή με ανατριχιαζε. Την κοιτούσα στα μάτια και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μου λείψει ποτέ.
Τελικά μου λείπει πιο πολύ από όσο φαντάστηκα ότι θα μου λείψει ποτέ άνθρωπος.
Ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια, την σκέφτομαι και ας ξέρω πως αν συνεχίσω έτσι δεν θα προχωρήσω ποτέ.

Η συνάντηση με τους Κινέζους πήγε πιο καλά από όσο περίμενα, καθώς ο αρχηγός τους Λιο θα αναγκάσει τον Αλβαρεζ να μας μπλέξει.
Η χαρά που πήρε όταν του είπα ότι θέλω να ξανά κάνουμε διακινησεις, ήταν για γέλια.