Verraad

Proloog

"Fen! Hey, Kremer!" De blondine draait zich om, en glimlach als ze ziet wie haar roept. "Chris! Ik dacht dat jij een weekje weg was met Bobby." Ze lopen samen verder, en Fenna observeert haar gesprekspartner vanuit haar ooghoeken. Christine – Chris afgekort – zit met haar op de politieacademie, en ondanks dat ze beiden vurige persoonlijkheden hebben, klikte het vanaf het eerste moment tussen hen. Christine veegt met een snelle beweging een pluk van haar lange blonde haren uit haar gezicht en kijkt dan naar Fenna, haar lichtblauwe ogen twinkelend. "Je kent Bobby," grinnikt ze, "en je kent mij." Fenna lacht, "jullie hebben elkaar de tent uitgevochten?"

Christine trekt de rugzak die van haar schouder dreigde te zakken nonchalant terug omhoog, "laten we zeggen dat we een gedeelte van de borg niet terugkrijgen omdat er voor materiaalschade moet worden betaald." Lacht ze. Fenna schudt haar hoofd, "Chris!" Grinnikt ze, "en trouwens... Ik zei het toch?" Ze kan het niet laten om te zeggen. Christine snuift, "ja, ja... Bobby en ik samen kon nooit goed gaan... Te explosief, blablabla." Herhaalt ze de woorden die haar vriendin een paar weken eerder al had gezegd. Fenna knikt. "Precies, vaker naar mij luisteren." Concludeert ze tevreden.

"Maar, nu je vanavond toch niks te doen hebt," Fenna kijkt naar Christine, "kom je met mij mee? Wijntje, filmpje... Goede roddels?" Ze heeft wel behoefte aan een meidenavondje, dus ze is blij als Christine knikt. "Goed plan. Ik moet dan op m'n kamer ff wat spullen oppikken, over een uurtje bij jou?" Fenna kijkt op haar horloge, besluit dat het project dat aan het einde van de week af moet nog wel even kan wachten, en berekent in haar hoofd hoe veel tijd het haar gaat kosten om boodschappen te doen. "Uurtje kan wel." Besluit ze. Christine lacht, "anderhalf uur dus, jou kennende." Reageert ze, een vrolijke glimlach op haar ronde gezicht.

Uren later liggen de blonde meiden op het tweepersoonsbed in Fenna's studentenkamer. Ze hebben behoorlijk wat wijn gedronken – voor, tijdens én na het eten – en ze zijn giechelig en ontspannen. "Vertel nou eens over Bobby," lacht Fenna na een tijdje, met een schuine blik naar haar vriendin. In de minuten daarna vertelt Christine in geuren en kleuren over de drie dagen dat ze met haar – inmiddels ex – vriend Bobby op vakantie is geweest. Fenna giert het uit als Christine vertelt hoe ze met voorwerpen uit het vakantiehuisje naar elkaar hebben gegooid.

"Chris," Fenna grinnikt nog steeds, tranen in haar ogen van de lachbui, "hoe kríjg je het toch voor elkaar?" Vraagt ze zich af. Christine haalt haar schouders op, "jongens vinden mij aardig, ik hen ook." Reageert ze nonchalant, waarna ze Fenna aandachtig observeert met haar blauwe ogen. "En hoe zit het dan met jou en de jongens, Kremertje?" Vraagt ze nieuwsgierig. Fenna doet alsof ze nadenkt en barst dan weer in lachen uit, "alsof er iets veranderd is in de drie dagen dat we elkaar niet gezien hebben?" Giechelt ze. Ook Christine kan haar lach niet inhouden, "nou zeg," protesteert ze.

Als ze uiteindelijk weer uitgelachen zijn, kijk Christine naar Fenna, "maar serieus, hóézó heb jij nog geen vriendje?" Fenna trekt haar wenkbrauwen op, "moet dat dan?" Christine zucht, "niks moet, wat ben je weer serieus," ze grinnikt even, "maar we zijn in onze twenty's, dé jaren om te feesten en leuke jongens te ontmoeten." Fenna lacht, "ik heb gewoon niet zo veel met leuke jongens, denk ik. En zij niet met mij." Besluit ze dan. Christine lacht schamper, "zij niet met jou? Blinde idioot. Je bent slim, je hebt een killer body, je hebt van die dromerige bruine ogen en je hebt mooi blond haar, dat vinden jongens allemaal geweldig," somt ze op.

Fenna staart naar het plafond, een glimlach op haar gezicht. "We zien wel... Als ik een leuke jongen ontmoet is dat prima. En anders is het ook goed." Besluit ze. Christine knikt. "Dat vind ik een mooie filosofie," mompelt ze nadenkend, "ga ik ook maar eens opvolgen." Fenna lacht, "alsof jou dat gaat lukken. Jij ontmoet véél te veel leuke jongens." Christine glimlacht, "ja... Maar Fen?" Haar toon is ineens serieus, en Fenna fronst, "wat?" Christine kijkt naar haar vriendin, "er gaat nooit een jongen tussen ons in komen, deal?" Fenna knikt direct, "deal" bevestigt ze, waarop Christine tevreden knikt.

-----------------------

Zo! Dit is weer even iets heeel anders dan ik ooit heb geschreven, maar was wel leuk om te doen. Enne... Wat dit met de rest van het verhaal te maken heeft? Dat zien jullie vanzelf ;)

Ik hoop dat jullie het (weer) een leuk verhaal gaan vinden!!

x Laura